Μουσικό παιχνίδι

Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε
πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά

Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Στα μάτια μου αμμοθύελλα, 
η αγάπη σου έχει γίνει
έρωτας όμως σαν κι αυτόν, 
δεν έχει ξαναγίνει

Κι ας βλέπω μες τα χρώματα, 
θαμπά τον οργασμό σου 
κι από το καθρεφτάκι σου, 
την άκρη των χειλιών σου

Μες στη δική σου φυλακή, αρχίζει να μ' αρέσει
βλέπω τις σφαίρες να 'ρχονται, μα δεν αλλάζω θέση
αρχίζει, αρχίζει να μ' αρέσει
αρχίζει, αρχίζει να μ' αρέσει

Μες στη δική σου φυλακή

Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος

Χαμένος πάθος, χαμένη αγάπη
κρύα σώματα
ουράνιο τόξο που έχει χάσει
της ίριδος τα χρώματα
κι έτσι γκρι που είναι
που να βρει ουρανό
κι η βροχή που πέφτει
δεν έχει τελειωμό

Δυτικές Συνοικίες - Χαμένη Αγάπη

Απ' όλα μου τα πάθη
εγώ διαλέγω εσένα
να 'σαι το πιο μεγάλο
να 'σαι το πιο γλυκό.
Σε 'σένα θα ποντάρω
κι ας ξέρω πως ρισκάρω
για χάρη σου να χάσω
και γη και ουρανό.
Και γη και ουρανό...

Να νυχτώνει, να χαράζει
κι εγώ δίπλα σου
να λέω "δε με νοιάζει"
όπου πας εσύ, να 'μαι κι εγώ.
Να σε νιώθω, να σ' αγγίζω,
σαν αέρας το κορμί σου να τυλίγω,
όπου πας εσύ, να 'μαι κι εγώ.

Απ' όλα τα τραγούδια
εγώ διαλέγω εσένα
να 'σαι το αγαπημένο
να 'σαι μοναδικό.
Σ' εσένα θα πιστέψω
και θα σε ταξιδέψω
μακριά από εκεί που φτάνει
της πόλης η ηχώ.
Της πόλης η ηχώ...

Να νυχτώνει, να χαράζει...

Το πάθος

Στίχοι: Κώστας Λογοθετίδης
Μουσική: Εκείνος και Εκείνος
Πρώτη εκτέλεση: Εκείνος και Εκείνος

Ω, αλήθεια σας λέω με το ζόρι κρατιόμουν από ένα κορμί τσακισμένο

Μόλις τα είχα πιει στο καπηλειό με τ' όνομα «Στην κόλαση βαθιά»

Στα λασπόνερα πλενόμουν κι οι μέρες όλες πίσω τους με σέρνανε θανάτου ρυμουλκά.

Διάφανα Κρίνα!

Πόσο σ' αγαπώ 
πόσο σ' αγαπώ
σου το λέω και πονάω
πόσο σ' αγαπώ

Πόσο σ' αγαπώ
πόσο σ' αγαπώ
σε αγγίζω και σκορπάω
πόσο σ' αγαπώ

Μα εσύ μ' εκμεταλλεύτηκες
καθόλου δε με σκέφτηκες
τον λόγο σου δεν κράτησες
κουρέλι με κατάντησες εσύ

Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση
θα σου φύγω και θα φταις για όλα εσύ
μου χεις κάνει τη ζωή μου δύσκολη
κι όμως σ' αγαπάω ακόμα πιο πολύ

Πόσο σ' αγαπώ
πόσο σ' αγαπώ
μου χρωστάς 
και σου χρωστάω
πόσο σ' αγαπώ

Μου 'χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος

Θα σου φύγω, στο ’χα πει

Θα σου φύγω, και γέλαγες εσύ

Πριν μ’ αφήσεις σημάδια και τα όνειρα άδεια

Θα σου φύγω, στο ’χα πει

Τώρα κλαις, γιατί κλαις

συ δεν είσαι που γέλαγες χθες

Μόνη σου έχεις γκρεμίσει όσα εγώ είχα χτίσει

τώρα τάχα γιατί κλαις

Τώρα κλαις, γιατί κλαις...

Θα σου φύγω, στο ’χα πει Θα σου φύγω,

και γέλαγες εσύ Θα βρεθεί άλλο ταίρι

να με πάρει απ’ το χέρι    και να φύγω, στο ’χα πει

Τώρα κλαις, γιατί κλαις...

Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο 

Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι
φεύγει μέσα απ' τ' άγρια γένια τους 

Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται 
η ζωή τραβάει την ανηφόρα 
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα 

Η ζωή τραβάει την ανηφόρα 
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα 

Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται 
η ζωή τραβάει την ανηφόρα 
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα

Όταν σφίγγουν το χέρι

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Αν μάθω π' άλλον αγαπάς
όσο μακριά μου κι αν θα πας, θα σ' έχω άχτι
από μια ψεύτρα σου ματιά
έπεσα μέσα στη φωτιά κι έγινα στάχτη

Κάτι με τραβά κοντά σου
μα δεν ξέρω τι
λαχταρώ τον έρωτα σου
πες μου το γιατί

Όρκο παίρνω στ' όνομα σου
πίνω και μεθώ
Κάτι με τραβά κοντά σου
όπου κι αν βρεθώ

Καρτερώ
Πάλι ν΄ακούσω τα βήματα σου
Νά 'ρθω σαν πρώτα στην αγκαλιά σου
Πως λαχταρώ
Καρτερώ
Όπως και τότε να 'ρθείς κοντά μου
Και να σε κάψω με τα φιλιά μου
Πως λαχταρώ

Όνειρα και όνειρα πήγανε χαμένα
Είναι από τα λάθη σου όλα γκρεμισμένα
Όνειρα και όνειρα πήγανε χαμένα
Είναι από τα λάθη σου όλα γκρεμισμένα

Καρτερώ
Το άγγιγμα σου τ΄αγαπημένο
Όλη τη νύχτα να σ΄ανασαίνω
Πως λαχταρώ
Καρτερώ
Κι΄όλο σε ψάχνω στους άδειους δρόμους
Να σ΄ακουμπήσω γλυκά στους ώμους
Πώς λαχταρώ

Όνειρα και όνειρα πήγανε χαμένα
Είναι από τα λάθη σου όλα γκρεμισμένα
Όνειρα και όνειρα πήγανε χαμένα
Είναι από τα λάθη σου όλα γκρεμισμένα

Όνειρα και όνειρα
Στίχοι: Αξιώτης Άγγελος
Μουσική: Μπάσιος Ηλίας
Πρώτη εκτέλεση: Μάκης Χριστοδουλόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Νότης Σφακιανάκης || Πάνος Κιάμος

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε...

Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Νιώθω κάτι συμβαίνει
μια παρουσία, ένα όνειρο κι εσύ
δεν ξέρω αν είσαι αληθινή
Και τρέμω
τρέμω στη σκέψη
μήπως εξαφανιστείς
πες μου τι είσαι, πριν χαθείς

Αν είσαι ψέμα δεν πειράζει
τίποτα πια δε με αλλάζει
μόνο να σε κοιτώ
μόνο να σ' αγαπώ
Κι αν είσαι όνειρο που σβήσεις
και την καρδιά μου τη ραγίσεις
μόνο θα σε κοιτώ
μόνο θα σ' αγαπώ

Μια παρουσία

Στίχοι: Νίκος Τερζής
Μουσική: Νίκος Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Ρουβάς

Της εξοχής τα πρωινά
θα τα βρούμε ξανά
αγκαλιά στο κρεβάτι
και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
θα κοιτάμε χωρίς
να γυρεύουμε κάτι.

Της σιγουριάς τα υλικά
είναι λόγια γλυκά
σε κασέτες γραμμένα
γι' αυτά που ήρθανε τόσο αργά
μα τα πήρε η καρδιά
με τα χέρια ανοιγμένα.

Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ' ένα κρυμμένο τραύμα.

Μια παραλία ερημική
και ν' απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.

Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς
τα παλιά μας κομμάτια
σ' αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκια
για να μοιάζουν παλάτια.

Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά

κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ

Και δεν μπορεί η παρηγοριά

να μ’ εύρει στο, να μ’ εύρει στο σκοτάδι

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου

και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν

Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου

Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά Χριστέ και Πα-,

Χριστέ και Παναγιά μου Κι από το στήθος,

στήθος μου βαθιά θα κόψουν τη,

θα κόψουν τη καρδιά μου

Αυτά τα χέρια.....................

Μητσιάς Μανώλης

Μουσική/Στίχοι: Μούτσης Δήμος/Παπαδόπουλος Λευτέρης

τα κορμιά και τα μαχαίρια
αιντε κάποτε αλλάζουν χέρια
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονάνε και δεν σβήνουν

αγγιξέ με, φίλα με μύρισε με
κρύψου μέσα μου κατοίκησέ με
σαν παλιό κρασάκι φύλαξε με
ενα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλία
αχ ενα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά

τα πουλιά και τα τριζόνια
αιντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι απο την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα

άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με, κράτα με σφιχτά
σαν παλιο κρασάκι φύλαξέ με
ενα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
αχ ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά

τα κορμιά και τα μαχαίρια
αντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιός παίρνει την ευθύνη

άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου κατοίκησέ με
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ενα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
αχ ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά

μέσα στης γιορτής το κέφι
αντε πιο ψηλά κρατάει το κέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που'χει το μαχαίρι

Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσατε

Με το πέρασμα του χρόνου την ανάμνηση του πόνου

στην καρδιά μου αφήσατε

Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσατε

Για δυο μάτια, για δυο χείλια, κάποτε ξενύχτησα

κι ένιωσα ανατριχίλα μέχρι της καρδιάς τα φύλλα

σαν τα πρωτοφίλησα

Για δυο μάτια, για δυο χείλια, κάποτε ξενύχτησα

Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα

Όσο μακριά κι αν πάτε, στην ζωή μου τριγυρνάτε

σαν χλωμά φαντάσματα

Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα

Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα...

Μουσικήι: Χιώτης Μανώλης

Στίχοι:Παπαγιαννοπούλου Ευτυχία

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα

πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί

Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια

τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή

Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος

γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς

Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος

μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς

Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια

έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές

Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια

και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές

Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης

έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής

Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις

μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής

Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια

έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές

Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια

και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές...

Θηβαίος Χρήστος

Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Ελευθερίου Μάνος

Περασε καιρος, ολα ειναι αλλιως, μα εγω σε σκεφτομαι

στα βραδια μου τα κρυα, τ αστερια κοιταω μιλω για σενανε

αρχισα παραμιλαω, τους τοιχους χτυπαω, σκεφτομαι για μας

στης μοναξιας μου την τρελλα, σου φωναζω ελα μα δεν απαντας

η φλογα καιει ακομα, το στεγνο μου το στομα, ψαχνει τα χειλη σου

που τοσο μου εχουν λειψει, δεν εχεις εκλειψει, βρισκεσαι ΠΑΝΤΟΥ

Στη νυχτα, στη μερα, στην πιο ομορφη καλημερα, για σενα μονο ζω

με σενανε κοιμαμαι, με σενανε ξυπναω, για σενα μονο ζω... εγω...

Φωτεινε μου ηλιε, συννεφο λευκο μου κι απιαστο ονειρο

για σενα τραγουδω, τον ουρανο εκλιπαρω, να σε φερει εδω

λιγο να μ αγγιξεις ή να με χαιδεψεις με τα ματια σου, μωρο μου

που τοσο θελω να δω, γι αυτα που μονο ζω, για τα παλατια σου

κι αν μεινει ετσι οπως ειναι η κατασταση, κι εσυ αν δε μ ακους

θα κλεισω παλι τα ματια μονο με μια ευχη, να βρισκεσαι ΠΑΝΤΟΥ....

Στη νυχτα, στη μερα, στην πιο ομορφη καλημερα, για σενα μονο ζω

με σενανε κοιμαμαι, με σενανε ξυπναω, για σενα μονο ζω...εγω....

Tιτλος : Βρισκεσαι παντου

Στιχοι/Μουσικη :  Κωστας Τουρνας

Εκτελεση :  Stavento

Μέθυσα κι απόψε κι έτσι μεθυσμένος στ’ άστρα ανεβασμένος πάω για το Νοτιά

Ότι μου ζητήσεις θα σου το χαρίσω Πάρ’ την Πόλη πίσω, την Αγιά Σοφιά

Το πρωί ξεμεθυσμένος, περιστέρι ορφανό σιγολιώνω απελπισμένος στο κρεβάτι το στενό

Σου ’χτισα παλάτι με χρυσά μπαλκόνια κι εκατό αηδόνια να σου τραγουδούν

Γέμισα διαμάντια τ’ άσπρα σου χεράκια Πάρ’ οχτώ σκλαβάκια, να σ’ ακολουθούν

Καλατζής Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Κουγιουμτζής Σταύρος/Τσώτου Σώτια