O Jimmy Hendrix για τον Μανώλη Χιώτη

Λοιπόν: Έχουμε τα εξής τινά:

Ποιός είναι ο x της παραπομπής που τον επικαλείστε σαν τον Πάνο Γεραμάνη; Αποτελεί ιστορικό με έρευνες πάνω στο Τραγούδι μας και άνθρωπο του χώρου ή της δημοσιογραφίας απο την εποχή του 60΄;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Υπάρχει άμεση πηγή που να μαρτυρεί τον Χέντριξ και τον Χιώτη;

ΝΑΙ.

1) Η ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ. Την οποία ο χ της παραπομπής δεν την έχει αναιρέσει με κανένα επιχείρημα - μαρτυρία. Ο οποίος χ δεν αποτελεί άμεση πηγή, ούτε μαρτυρεί κάποια επίσημη ή ουσιαστική πηγή.

2) Υπάρχει στο site του Βασιλόπουλου φωτογραφία του δημοσιεύματος απο έντυπο η εφημερίδα. Ναι μεν δεν φαίνεται απο το ζουμ ο τίτλος και η ημερομηνία αλλά δημοσίευμα υπάρχει.

Πότε ήταν ο Χιώτης στην Αμερική με Πρόεδρο τον Λίντον Τζόνσον;

1964-1968.

Δεν είναι αυτονόητο ότι η συνάντηση έγινε και άμεσα ο Χέντριξ δήλωσε ότι δήλωσε. Κάλιστα μπορεί να έγινε το 1965, όταν ο Χέντριξ ήταν εν ενεργεία καλλιτέχνης αλλά όχι στο πικ του, σίγουρα όμως πολύ καλός σολίστας (αυτά δεν γίνονται σε μια ημέρα), ενώ προφανώς η δήλωση που μαρτυρείται υποδηλώνει χρονιές όπως το 67-68. Δεν ρωτάς έναν άσημο για την δεξιοτεχνία του αλλά έναν διάσημο. Και ο Χιώτης το 67-68 ήταν ακόμα στην Αμερική.

Τί αντεπιχειρήματα χρησιμοποιεί ο περίφημος χ της παραπομπής: 

Βασικά τις περιοδείες του Χέντριξ αν υποθέσουμε ότι είναι ακριβείς.

Ερώτηση: Στις μητροπόλεις ενός κράτους δίνει παρών ένας πολίτης μόνο όταν κάνει περιοδείες;

Η απάντηση είναι ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ.

Στα συν υπέρ της ιστορίας αυτής, το ότι ο Χιώτης επαινείται για την άγνωστη στην Ελληνική δισκογραφία του Κιθάρα. Αν ήταν να το στήσουν θα έβαζαν τον Χέντριξ να ομιλεί για τον θαυμασμό της δεξιοτεχνίας του Χιώτη στο μπουζούκι. Άσε που απο το μαγαζί του Χιώτη είχαν περάσει πολύ πιο πιασάρικες καλλιτεχνικές προσωπικότητες απο τον "μαστούρη" για τα δεδομένα του 68΄ Χέντριξ. Γιατί αυτή ήταν η φήμη που συνόδευε τον Χέντριξ τότε και όχι τόσο η θρυλική σημερινή (Πολύ περισσότερο στην Αμερικανοκρατούμενη Ελλάδα της Χούντας). Θα βόλευε περισσότερο μια στημένη δήλωση του θρύλου τότε και τώρα Φράνκ Σινάτρα και ας ε'ίχε τη φήμη του μαφιόζου.

Όσο για το αν κατέστρεψε το ρεμπέτικο ή προώθησε το αρχοντορεμπέτικο: Εδώ αγνοούνται βασικές έννοιες των όρων. Εν πάσει περιπτώσει ο Χιώτης απογείωσε το υπάρχον λαϊκό τραγούδι, ούτως ή άλλως ξεκίνησε όταν το Ρεμπέτικό ήδη με τον Τσιτσάνη μετεξελίσσονταν σε λαϊκό (προς το τέλος του 40΄ νομίζω), σε συνδυασμό με συνθέτες όπως ο Καλδάρας (περίπου τότε ξεκινούσε και αυτός) και η γενιά απο τον Θεοδωράκη και μετά. Η Μουσική εξελίσσεται, όπως π.χ. το Πιάνο έχει γνωρίσει πολλές παραλλαγές όπως και όλα μα όλα τα όργανα. Μεγάλες συνθέσεις γράφτηκαν και με τρίχορδο και με τετράχορδο και ευτυχώς που το ρεμπέτικο δεν κυριάρχησε σαν κακή μητριά - απόλυτο πρότυπο αλλά σαν μήτρα που έδωσε παιδιά, παιδί και η ίδια της Βυζαντινής αλλά και της Δυτικής Μουσικής. Ακόμα και τα έργα του Μίκη έχουν άλλη αίσθηση με το μπουζούκι του Χιώτη.

 Ήδη απο το 60΄ ο Χιώτης άκουγε τις χολές να μην πω κάτι άλλο των Ωδειακών καλλιτεχνών, που δεν μπορούσαν να ακούν τέτοια λόγια για έναν μη Ωδειακό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον διεθνιστή και καλά Έλληνα να μην ανέχεται ως αποδεκτό μουσικό κάποιον συντοπίτη του, παρά μόνο Έλληνες με διεθνή δυτική σταδιοδρομία και φυσικά τους μουσικούς της Κλασσικής.

Σε μια χώρα όμως με παράδοση πολιτισμού και τέχνης πολύ μεγαλύτερης απο οποιαδήποτε χώρα του κόσμου και με ενταγμένη την εκμάθηση ενός τουλάχιστον οργάνου στο σχολικό πρόγραμμα ήδη της Κλασσικής Ελλάδος, πάντα θα υπάρχει και ένας μεγάλος ακαδημαϊκός και ένας μικρο-μεγάλος εμπειροτέχνης ως άλλος Θεόφιλος.

Όσο για το αν ήταν ή όχι μουσικάρα ο Χιώτης αν θέλετε όσοι επιθυμούν μπορούν να βρουν τί έχει πει κάποιος πιο μεγάλος απο τον Χέντριξ μουσικός, ονόματι Μίκης.

Μέγα Χιώτη σεβασμός.   

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 26-01-2014 15:14 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 26-01-2014 15:15 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 26-01-2014 15:16 ]

Πολυ μεγαλος μουσικος ο Μ. Χιωτης, και δεν χρειαζεται μυθους για να αποδειχθει αυτο.

Αποδυκνειεται απο την ιδια του τη μουσικη.

Βρε Λάμα, γιατί καταστρέφεις κάθε φορά τα ψαγμένα επιχειρήματα και τις τοποθετήσεις σου επιτιθέμενος στον συνομιλητή σου? 

Μεγάλωσες πιά, φτάνει............ δεν χρειάζεσαι να "διανθίζεις" τον λόγο σου.

1) "Αχ τέλεια... τέλεια.....", σοβαρέψου επιτέλους.....

2) Μάθε να διαβάζεις αυτά που λέω: Μουσικοκριτικός της μουσικής μας ή άμεση πηγή της εποχής ή αρθρογράφος που αναφέρει άμεσες πηγές. Τίποτα απο αυτά δεν είναι. Η δραστηριότητά του είναι στην ξένη μουσική και συν τοις άλλοις στην Ελλάδα μπορεί να λέει ότι θέλει. Δεν αποτελεί δημοσιογραφικό ή μουσικό παράγοντα των ΗΠΑ με άμεση σχέση με τις προσωπικότητες που αναφέρει, και δεν είναι σε σημείο να τοποθετείται ιστορικά, γιατί δεν είναι σε θέση ως μη άμεση πηγή να κάνει τίποτε άλλο παρά να γράφει βιβλία για την Jazz αντλώντας απο άλλους όντας ετερόφωτος.

3) Στον χώρο της Ελληνικής Δισκογραφίας τί είναι; Όταν δεν είσαι άμεσος παράγοντας των γεγονότων μπορείς μόνο να συγκρίνεις βιβλιογραφίες και να παραθέτεις άμεσες πηγές. Για τα υπόλοιπα δεν έχει τα απαιτούμενα.

4) Στον χώρο της Ελληνικής (αυθεντικής και όχι Rock) Δισκογραφίας παρότι και εγώ φυσικά δεν είμαι άμεση πηγή, δεν βάζω στοίχημα για το επίπεδό του. Όσο για το αντικειμενικός, εγώ τί συμφέρον έχω να υπερασπίζομαι τον Χιώτη; Απο που και ως που αυτός είναι πιο αντικειμενικός; Κλασσικός έλληνας της μιζέριας που παρουσιάζει την Δυτική παραγωγή ως θεότητα και την Ελληνική των χιλιάδων χρόνων ως Ψωροκώσταινα.

5) Συμφωνώ πως κανενός η δήλωση δεν αποτελεί εκδιδόμενο συνοδικό δόγμα. Ούτε και της Λίντα. Όμως:

Η Λίντα αποτελεί την πιο άμεση και έγκυρη πηγή, ενώ ο Φώντας και οι περιοδείες του Χέντριξ μέσα απο βιβλία άλλων και όχι απο άμεση μαρτυρία όχι. Όσο για το εάν μια καλλιτέχνιδα σαν την Λίντα δεν ήξερε να ξεχωρίσει τον Χέντριξ απο κάποιον άλλο μαύρο, τί να σχολιάσω.

6) Δεν μίλησα για την φωτογραφία αλλά για το δημοσίευμα. Και το δημοσίευμα είναι απτό, πραγματικό. Το αν είναι έγκυρο είναι άλλο ζήτημα. Ωστόσο η μαρτυρία της Λίντα, η δημοσίευση σε περιοδικό και η δημοσίευση των φερομένων λόγων του Χέντριξ σε βιβλίο υπάρχουν. Άρα δεν αποτελεί το θέμα κατασκεύασμα του internet όπως ισχυρίσθηκες στο ξεκίνημα αυτής της διαμάχης στο άλλο topic.

7) Τίποτα δεν μπορεί να κάνει τον Χιώτη και τον Χέντριξ να μιλήσουν. Η Λίντα όμως είναι εν ζωή και το επιβεβαιώνει. Δεν ξέρω αν ζει και ο συγγραφέας του βιβλίου που μαρτυρεί την φερόμενη δήλωση του Χέντριξ "...He is Chiotis".

8) Σε καμία περίπτωση δεν κατέχω την Ξένη Ποπ και Ροκ Μουσική παρά βασικά πράγματα. Σε αντίθεση με σένα που δείχνεις και σε άλλα άρθρα γνώστης του θέματος. Γνωρίζω πάντως αρκούντα για να ξέρω πως επειδή όπως λες σωστά ο Χέντριξ ήταν underground και όχι ο θρύλος του σήμερα, ήταν πιο βολικό να στήσουν με τον Σινάτρα π.χ. το όλο σκηνικό(θαμώνας επίσης), ειδικά σε συνθήκες Χούντας. Γιατί οι δηλώσεις του Χέντριξ αν έγιναν, έγιναν το 67-68. Αυτά ήταν τα τελευταία χρόνια του Χιώτη στην Αμερική και τα πρώτα του Χέντριξ ως διάσημου.

9) Το "Χ" το χρησιμοποιώ για περισσότερα του Φώντα άτομα που έχουν ανάλογες απόψεις. Άσχετα αν φαίνεται εν τέλει υποτιμητικό.

10) Με τα αντεπιχειρήματά σου συμφωνώ και διαφωνώ σε διάφορα σημεία. Σίγουρα η δήλωση του Χέντριξ αν έγινε, μόνο το 67-68. Το κείμενο μαρτυρεί διασημότητα και το 65 δεν μπορεί να έγινε. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είχαν γνωριστεί ως μουσικοί νωρίτερα το 65 ή να μη θυμούνται σωστά την χρονολογία.

Ο Χιώτης γνώριζε αγγλικά και είχε πρωτοπάει ήδη απο το 56΄ στην Αμερική. Γενικώς είχε πάρε - δώσε με την Αμερική.

Το τί είναι η Ελλάδα για τον Παγκόσμιο Πολιτισμό και όχι μόνο για τα Κλασσικά χρόνια το γνωρίζει σύμπασα η Υφήλιος. Ουδέν έτερο σχόλιο.

Ο Μίκης αποτελεί παγκόσμια μουσική προσωπικότητα απο κάθε άποψη. Δεν είναι διάσημο αγγλοσαξονικό συγκρότημα που μας φόρεσε η Μουσική Βιομηχανία. Φυσικά και ήταν πιο σημαντικός δημιουργός απο τον Χέντριξ και με ασύγκριτα μεγαλύτερη θεωρητική κατάρτιση και παιδεία.

Η αντιδικία με τους έγκριτούς μουσικούς και τον Χιώτη υπάρχει προ του 64΄, δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Αλλά η ιστορία με τον Χέντριξ αποτελεί μια αναβίωση της όλης κόντρας μάλλον ως φάρσα.

Αναμφίβολα δεν έχουμε όλα τα στοιχεία για να δεχτούμε ως ιστορία τον Μύθο. Ιστορικές ενδείξεις έχουμε περισσότερες απο τις αντενδείξεις οι οποίες δεν έχουν ισχυρά ερείσματα παρα μόνο την περιοδεία του Χέντριξ απο το βασικό αρνητή της ιστορίας Φώντα που όλοι κάνουν copy-paste.

Προς Ορφέα:

1) Το πρώτο σχόλιο το βρίσκω κάπως ειρωνικό και δεν θα ήθελα να απαντήσω, πλην του ότι η Μουσική Παράδοση των χωρών του Κόσμου είναι πολύ πιο δυνατή απο την Αγγλοσαξονική που μας επέβαλαν. 2) Σαφώς και εκφράζω την άποψή μου όπως και εσύ εξίσου υποκειμενικά χαρακτηρίζεις ατυχές σχόλιο την δική μου άποψη. 3) Σαφώς και έκανες link και όχι copy - paste και σωστά έπραξες βέβαια. Υπάρχει και αντίλογος στο όλο θέμα, και επιβάλλεται για όσους θέλουν να έχουν σφαιρική άποψη να το διαβάσουν, όπως έκανα και εγώ. Το copy paste δεν αναφέρονταν σε εσένα αλλά σε ένα κάρο άτομα που στο διαδίκτυο σε σχετικά topic μιλούσαν με έπαρση προσωπικής μελέτης, απλά αντιγράφοντας τον Φώντα και με στυλ "δεδομένα δεν ισχύει το θέμα". Σαφώς και δεν υπάρχει βεβαιότητα, υπάρχουν όμως αρκετά ισχυρές ενδείξεις που σε ένα "δικαστήριο" δεν θα αρκούσαν αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι καταρρίπτονται.

Προς Llama: 

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Και εσύ και εγώ καταθέσαμε πολλά που πέραν της αντιπαλότητας είχαν και ουσία. 

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 26-01-2014 22:19 ]

Φιλε μου με τις υπερβολες χανεις και οπου εχεις καπου δικιο.

Εντωμεταξυ εδω εχεις πεσει διανα αλλα 100% αναποδα.

Δεν εχεις διαβασει μαλλον τη αυτοβιογραφια του Γ Ζαμπετα (αν μπορει να θεωρηθει κι αυτη αξιοπιστη), για ποιο λογο και ποια μουσικη βιοτεχνια (να την πω καλυτερα την ελληνικη), εφερε και μας "φορεσε" τον Μικη στην Ελλαδα.

Παραθετω δυο προχειρες φωτο απο το βιβλιο:

http://i225.photobucket.com/albums/dd212/delta66/Music/miki1.jpg

http://i225.photobucket.com/albums/dd212/delta66/Music/miki2.jpg

Βonus αυτο http://taxalia.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9205.html

-----------------

....Spyros Delta....

[ τροποποιήθηκε από τον/την delta66, 26-01-2014 23:33 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την delta66, 26-01-2014 23:34 ]

Το σχόλιό σου είναι ατυχές διότι δεν είναι οι μουσικές σπουδές και τα πτυχία που προσδιορίζουν το μέγεθος ενός μουσικού. 

-----------------

[ τροποποιήθηκε από τον/την Orfeus, 26-01-2014 23:33 ]

Οι συζητήσεις για άλλες χρονολογίες είναι κάτι που ούτε ο δημοσιογράφος δεν διατείνεται
πόσο μάλλον η Μαίρη Λίντα που συμβαδίζει με την ιστορία. Η όλη συζήτηση μπορεί να
περιστρέφεται μόνο στην εικασία του 1965 όταν και οι δύο ήταν στην Νέα Υόρκη και
όταν υπάρχει αυτή η αγνώστου προέλευσης διάχυτη και ατεκμηρίωτη άποψη.

Όσον αφορά το λεγόμενο του LlamawithHat (για τον Hendrix)
________________________________________________________________________________
Κανείς δε τον θεωρούσε καλό κιθαρίστα τότε κανείς δε τον είχε ξεχωρίσει και μάλιστα οι managers
των stones δεν είδαν κανένα απολύτως ταλέντο πάνω του.
________________________________________________________________________________

Η απάντηση είναι
1. Τον Φεβρουάριο του 1964 κερδίζει το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό των ερασιτεχνών στο Αpollo
πηγή: Hendrix & McDermott 2007 σελ.13  , ΙSBN 978-0-7432-9769-1.
2. Του προσφέρεται η θέση του lead κιθαρίστα στους .I.B. Specials αναπληρωματική μπάντα των
Isley Brothers
3. Ξεκινά ενορχήστρωση και ηχογραφήσεις σε διάφορους μουσικούς των top charts

περισσότερα εδώ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Jimi_Hendrix#First_recordings

επίσης μέχρι να τον ανακαλύψει ο μπασίστας των Animals το 66 o Hendrix εμφανιζόταν παντού
με το όνομα Jimmy James. Ο άνθρωπος που τον έπεισε να χρησιμοποιήσει το άλλο του όνομα
ήταν ο manager Michael Jeffery.

[ τροποποιήθηκε από τον/την blogarismenos-enge-falos, 27-01-2014 00:12 ]

Ισχυει οτι το ειπε αυτο ο χεντριξ..και εγραψε τα τραγουδια: voodoo chiotis , foxy lida, chiotis joe , linda wing,all along the chiotstower...

[ τροποποιήθηκε από τον/την crosroads, 27-01-2014 07:19 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την crosroads, 27-01-2014 07:19 ]

1) Delta: Στο όλο άρθρο απέδειξα πως το σχετικό ζήτημα δεν είναι εφεύρεση των blogs και είναι πολύ παλαιό ζήτημα. Επίσης όπως έγραψα ο Χιώτης είχε πολλούς εχθρούς απο την εποχή του Θεοδωράκη, κυρίως ωδειακούς που αρνούνταν να παίξουν μαζί του γιατί δεν ήταν ισάξιος. Συνεχίζεται ακόμα αυτή η ιστορία με διαφορετικούς συντελεστές που πλέον όμως δεν τολμούν να τον θίξουν ως μουσικό κάτι που τότε γίνονταν κατα κόρον. Το βράδυ βέβαια οι αυτοί, μέλη της Εθνικής και της Λυρικής, έβγαζαν χοντρό νυχτοκάματο στα μαγαζιά του.

Μαρτυρίες υπάρχουν τρεις διαφορετικές: Μια άμεση πηγή,ένα δημοσίευμα και μια αναφορά σεβιβλίο. Με διαφορετικές πληροφορίες αν και το δημοσίευμα κάνει λόγο για το ίδιο θέμα που αναφέρεται το βιβλίο. Το αν ισχύουν και είναι βάσιμες όντως είναι άλλο ζήτημα. Αν με ρωτάς αν είμαι βέβαιος εγώ, θα σου πω πως πιστεύω 100% την Λίντα ότι ο Χέντριξ είχε γνωριστεί με τον Χιώτη. Το θέμα με τις δηλώσεις του για τον Χιώτη είναι άλλη ιστορία. Στηρίζεται σε 2 υπαρκτά δημοσιεύματα που δεν μπορώ να κρίνω. Δεν έχει όντως επιβεβαιωθεί η αρχική πηγή. Σε αυτό έχει βάση ο αντίλογος. Αυτό όμως είναι άλλο απο το να μιλάμε λες και ήμασταν μπροστά και να προωθούμε την βεβαιότητα.

Ο αντίλογος, βασικά του Φώντα, στηρίζεται απλώς σε βιβλιογραφία που αναφέρει τις περιοδείες του Χέντριξ μόνο που κανείς δεν ήταν το GPS του Χέντριξ να κρατάει στο σκληρό δίσκο το πότε πήγε και που στην Αμερική. Δεν πας κάπου μόνο ως Tour.

Τον Ζαμπέτα τον σέβομαι σαν πρακτικό και ενστικτώδες ταλέντο με ανύπαρκτη γνώση μουσικής. Όποιος ακούσει την εκπομπή του Χατζιδάκι με τον Ζαμπέτα, προφανώς στο Τρίτο, θα αντιληφθεί ότι δεν ήξερε καν τί έπαιζε, ούτε καν τους δρόμους του Πειραιά(τον ρωτούσε ο Χατζιδάκις και αυτός δεν απαντούσε), πόσο μάλλον να κρίνει τους άλλους. Φυσικά ήταν και σολίστας στο αντίπαλο δέος τον Μάνο... Ούτε είναι η πρώτη φορά που τον ακούω  - διαβάζω να ρίχνει χολή.

Το κείμενο του Ζαμπέτα ήδη δείχνει το ήθος του σε πολλά πράγματα, έπρεπε δε να ακούσετε την Αλιφραγκή να μιλάει για το ποιόν του. Υπάρχει σχετική συνέντευξη στην πάλαι ποτέ ΕΡΑ στον Τσάμπρα νομίζω. Ούτε η γυναίκα του δεν τον είχε εμπιστοσύνη. Προσωπικά δεν του δίνω σημασία.

Ο Μίκης δεν είναι κατασκεύασμα κανενός. Σαφώς και σπρώχθηκε - παγκοσμίως - λόγω πολιτικής, το έχω γράψει και εγώ αλλά δεν μένεις στην αγορά αυτή ως τέτοιο μέγεθος μόνο με το σπρώξιμο. Έχει πολύ μεγάλη διεθνή σταδιοδρομία, τεράστια μουσική παιδεία και κλασσική σταδιοδρομία ήδη απο το 50΄(ο Λαμπρόπουλος -μέγας- τον έπεισε να γράφει τραγούδια και άρα να τρώει ξύλο τότε και έφαγε πολύ ως προβεβλημένος αριστερός και απαγορευμένος), συνεργασίες βασικές και ουσιαστικά καλλιτεχνικές όχι εταιρικές(τύπου η Κάρεϊ τραγουδά με την Μπιγιονσέ) με αρκετούς νομπελίστες σε Ελλάδα και Εξωτερικό, soundtracks σε ταινίες που αφήσαν εποχή (π. χ. Ζορμπάς, Ζ, Σέρπικό κ.τ.λ.) και έκαναν αίσθηση, βραβεύσεις σε όλο τον κόσμο, συνθέτης Εθνικών ύμνων και Ορατοριών Αναφοράς με μεγάλη διεθνή απήχηση (Άξιον Εστί (δείτε σε πόσες χώρες έχει μεταφραστεί και ανεβεί π.χ., Γερμανία), Κάντο Χενεράλ του νομπελίστα Νερούδα με άμεση συνεργασία των δύο και τόσα πολλά που τί να λέμε).  Ακόμα και το Νόμπελ ο Ελύτης το οφείλει εν πολλοίς στον Θεοδωράκη και τις μελλοποιήσεις του πάνω στον μεγάλο αυτό ποιητή.

4) Ορφέα αν θεωρείς υποκειμενικό τον Μίκη ως παγκόσμια προσωπικότητα, τότε μάλλον πρέπει να αναθεωρήσεις και εσύ την σχέση σου με την μουσική. Δεν γνωρίζεις τα βασικά του Θεοδωράκη. Και ναι και οι Beatles  όπως γραφτηκε έχουν διασκευάσει και ηχογραφήσει Θεοδωράκη αν και για μένα αυτό δεν είναι και η κρέμα της κρέμας του ("Στην αγκαλιά μου απόψε σαν άστρο κοιμήσου" δεν ξέρω τον αγγλικό τίτλο). Και μουσική προσωπικότητα δεν θεωρώ κάποιον που έχει κάνει μεγάλη σταδιοδρομία απλώς. Ούτε φυσικά θεωρώ το Α και το Ω του κόσμου τα Αγγλοσαξονικά ποπ και ροκ συγκροτήματα. Ποτέ η Αμερική ή η Αγγλία δεν ήταν το κέντρο της Μουσικής Παιδείας και παραγωγής αλλά της Παγκόσμιας Βιομηχανίας της Πόπ κυρίως. Και φυσικά στην Ποπ και την Ροκ δεν ανακεφαλαιώνεται η παγκόσμια μουσική παραγωγή και δη η πραγματικά καλλιτεχνική και λαϊκή.  

[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 27-01-2014 10:58 ]

-----------------

[ τροποποιήθηκε από τον/την Orfeus, 27-01-2014 15:29 ]

Τί λόγο θα είχε η Λίντα να κάνη μιά τέτοια ψευδή δήλωση;

Η ουσία είναι πως μπορεί μέν να μήν τεκμηριώνεται ότι το συγκεκριμένο γεγονός τής συνάντησης συνέβη την εποχή που αναγράφεται,δέν είμαστε όμως βέβαιοι ότι δέν συνέβη καθόλου,καθώς είναι πιθανόν να τα είπε αυτά ο Hendrix μεταγενέστερα,όταν δηλαδή και αυτός είχε καταξιωθεί ώς μουσικός.

Συνεπώς μπορεί να είχε συναντηθεί με τον Χιώτη την εποχή που ήταν απλώς "ένας αφάνας μαστούρης" (όπως λίαν υποτιμητικώς τον αναφέρει ο crossroads),αλλά αργότερα,όταν έγινε γνωστός και τού είπαν στην συνέντευξη ότι θεωρείται ο μεγαλύτεροος κιθαρίστας στον κόσμο,να θυμήθηκε πως κάποτε είχε δεί τον Χιώτη να παίζη κιθάρα και το ανέφερε-χωρίς να έχη ενημερωθεί πως εν τώ μεταξύ ο Χιώτης είχε γυρίσει στην Ελλάδα και πλέον έπαιζε μπουζούκι.

Ναί,αλλά η ιστορία αυτή κυκλοφορεί εδώ και χρόνια δημοσίως-άρα κάποια βάση πρέπει να έχη.

Δέν θα την είχε διαψεύσει πρό πολλού η Μαίρη Λίντα,άν ήταν απλώς αποκύημα τής φαντασίας κάποιου;

Η "θεωρία" που αναφέρω δέν είναι ασυνήθιστη-αντιθέτως μάλιστα συμβαίνει πολλές φορές κάποιες λεπτομέρειες ενός συμβάντος να συγχέωνται στην μνήμη μας με αυτές ενός άλλου παρόμοιου,ιδίως όταν έχη περάσει πολύς καιρός.Η ανθρώπινη μνήμη δέν είναι USB stick... 

Α ναι Αλμπέρτο. Να σου πω πως έγινε.

Η Λίντα είχε βγει για καφέ, είδε μια αφίσα του Χέντριξ και ρώτησε:
 
- Καλέ ποιος είναι αυτός; 
- Ένας μαύρος κυρία Λίντα μας.
- Καλέ το βλέπω ότι είναι μαύρος. Ποιος είναι ρώτησα.
- Ο Τζίμι Χέντριξ κυρία Λίντα μας.
- Και τι κάνει αυτός ο Χέντριξ;
- Παίζει κιθάρα κυρία Λίντα μας. 
- Μπα; Και παίζει πιο γρήγορα άραγε από το μωρό μου;
- Ίσως ναι... ίσως όχι... τι να σας πω... είναι γρήγορος πάντως...
- Σαν τον Alvin Lee;
- Μα τι λέτε τώρα; Ο Alvin Lee δεν έχει φανεί ακόμα στο προσκήνιο. 
- Αχ ναι! Μπερδεύτηκα η γυναίκα. Άκουσε...
- Σας ακούω κυρία Λίντα μας.
- Πρέπει να τον βγάλω απ' τη μέση αυτόν τον μαύρο. Ο Μανώλης μου πρέπει να είναι στην κορυφή.
- Σκέφτεστε κάτι;
- Χμμμ... θα το κανονίσω. Άστο επάνω μου. 

Έτσι έγινε Αλμπέρτο. Και μετά όπως καταλαβαίνεις, πήγε και έκανε τις ανάλογες δηλώσεις που ξέρουμε σήμερα κι εμείς. Ότι δηλαδή οι δυο κιθαρίστες συναντήθηκαν, γνωρίστηκαν και ο Χέντριξ είπε αυτά που είπε.