Πρωινό άστρο Xρήστος Λεοντής – Γιάννης Ρίτσος

Το 1975 ο Χρήστος Λεοντής τάραζε τα νερά της ελληνικής μουσικής μελοποιώντας Γιάννη Ρίτσο και δημιουργώντας το ιστορικό πλέον «Καπνισμένο Τσουκάλι».
Σήμερα, τριάντα έξι χρόνια μετά, παρουσιάζει το «Πρωινό Άστρο» του ποιητή της Ρωμιοσύνης. Έξι καινούργια λυρικά τραγούδια με ερμηνευτή τον Παντελή Θεοχαρίδη.   Απαγγέλλει επίσης η ηθοποιός Ουρανία Μπασλή.

Το «Πρωινό Άστρο» γράφτηκε το 1955 και είναι αφιερωμένο από τον ποιητή στην κόρη του Έρη.

Όπως σημειώνει ο συνθέτης: «Το ‘’Πρωινό άστρο’’ του Ρίτσου, είναι ίσως  από τα τρυφερότερα πράγματα που έχω διαβάσει. Είναι γραμμένο για την κόρη του, για ένα μωρό, κι από κει μέσα περνάει μια ολόκληρη ιδεολογία ο Ρίτσος, για έναν άνθρωπο που αντικρίζει πρώτη φορά τον κόσμο, έναν κόσμο όπως εκείνος τον είχε αντιληφθεί τότε, και έναν κόσμο που οραματιζότανε ο ίδιος. Άλλα ζούσε, άλλα οραματιζότανε. Μέσα από την ματιά ενός πατέρα που τον έχει συνεπάρει η γέννηση του δικού του παιδιού και κάθε παιδιού. Γιατί το ποίημα ξεφεύγει από τη σχέση του πατέρα προς το νεογέννητό του και προχωρεί τα πράγματα πολύ πιο πέρα».

Παίζουν οι μουσικοί:

Μάνος Αβαράκης  (φυσαρμόνικα)

Μανώλης Ανδρουλιδάκης (κιθάρες, μαντολίνο)

Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο)

Χάρης Μέρμηγκας  (κόντρα μπάσο)

Νίκος Παπαναστασίου (ακορντεόν)

Ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Χρήστος Λεοντής

Και με ερμηνευτή τον Παντελή Θεοχαρίδη πιστεύω πως αυτά τα τραγούδια

θα έχουν ερμηνευτεί πανέμορφα!!Όπως τους αξίζει δηλαδή!!Για να ακούσουμε ...

Θα πρέπει να είναι υπέροχη δουλειά Νικόλα...!!!!!

Το ποίημα αποτελείται από 19 ενότητες και μιλά με άπειρη τρυφερότητα για όλα αυτά που ανέφερες παραπάνω.. Ο ίδιος ο Ρίτσος το αποκάλεσε "μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών"

Οι παρακάτω στίχοι είναι από την  πρώτη ενότητα :

Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν στον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές απ` τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε
μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,
έτσι γυμνόποδο και τρυφερό
στ` αγκάθι κ` ενός ίσκιου.

Κοιμήσου.
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κ` έχεις δυό πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.

Κοριτσάκι μου,

μες το βουβό πηγάδι του φεγγαριού

σου ΄πεσε απόψε το πρώτο δαχτυλίδι σου

Δεν πειράζει.

Αργότερα θα φτιάξεις άλλο

να παντρευτείς τον κόσμο μες στον ήλιο.

Τα δέντρα ανθίζουν,

δεν ξέρουν γιατί,

ανθίζουν.

Τα λουλούδια δε νοιάζονται

να γίνουν καρποί,

γίνονται καρποί.

Κι εγώ τραγουδάω,

δεν ξέρω γιατί,

τραγουδάω.

Έχω ένα κοριτσάκι

έχω ένα κοριτσάκι.

Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση τ' ουρανού.

..........................................

Κράτησέ με, κοριτσάκι,

με παίρνει ο αέρας

πάνω απ' τα βουνά

ψηλά, ψηλά,

γαλανά φτερά,

φτερά, φτερά,

μια θάλασσα φτερά

η χαρά.

Κράτησέ με.

......................................

Μονάχα το χαμόγελό σου

ένας ρόδινος κρίκος να πιαστώ.

Κράτησέ με.

Μια κίνηση

του τρυφερού χεριού σου

έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο.

Έτσι παιδί που μ' έκανες, παιδί μου,

πώς θα τα βγάλω πέρα από τους ίσκιους

που στέκουν και παραμονεύουν

πίσω από τ' ανθισμένο σου χαμόγελο;

Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι,

να μάθεις μόνο

εκείνο που είσαι

εκείνο που έχεις γίνει,

είναι να γίνεις

ό,τι σου λέει

κι ο ρόδινος καρπός που πέφτει

κι η μακρινή σελήνη

στον κοντινό καθρέφτη.

Άλλη χαρά

δεν είναι πιο μεγάλη

απ' τη χαρά που δίνεις.

Είναι ενα ακουστικό χάρμα Μαίρη μου Πραγματικά