ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΤΟΜΟ.

Καλησπέρα σε όλουs.Έχω ένα πρόβλημα.Κάποιεs φορέs είμαι κοινωνική κάποιεs άλλεs όχι.ΠΧ:Το αγόρι μου εχει δύο παρέεs την πρώτη παρέα πού μου γνώρησε ειχα άνχοs οτι δεν θα έχω τίποτα να πώ μαζί τουs,κόμπιζα κ.τ.λ.π.Νόμιζα οτι λενε λόγια πίσω απο την πλάτη μου και νόμιζα οτι είναι μέσα στο μυαλό μου.Mέχρι που αάκουσα κάποι άτομο απο την παρέα να μιλάει οχι και με τα καλύτερα λόγια για μένα.Έλεγε σε έναν φίλο του όταν έρχεται η τάδε σάν κάτι να την πίανει οταν είμαστε πολλά άτομα δέν μιλάει.Εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν σε ένα άλλο τραπέζι και τα άκουσα ολα,του απαντάει ο φιλοs του εγ¨ω μια χαρά την βλέπω την κοπέλα μιλ¨αει,χαβαλέ κάνει.Δέν συμφωνώ  του λέει.Για αυτό που έγινε μίλησα στο αγόρι μου και στην αρχή με εβγαλε τρελή αλλά μετά με πίστεψε.Από τότε αποφεύγω να τουs δώ αλλα δεν γίνεται συνέχεια ,σε κάποια κοινωνική εκδήλοση θα τουs δώ.Εννώ με την άλλη παρέα του αγοριού μου είμαι μια χαρά περνάω όμορφα.Το πρόβλημα είναι ότι το αγόρι μου στεναχωριέτε και δεν ξέρω τι να κάνω.Τόσο καιρο πίστευα οτι εγώ φταίω σε ολα αυτά.Αs μου πεί κάποιοs τη γνώμη του.

Αs απαντήσει κάποιοs pleaze!!!!!!

Στρουνφίτα δε μπορεί να είμαστε σε όλους συμπαθείς. Αυτά έχουν οι παρέες. Εσύ να βγαίνεις όποτε και όσο νιώθεις άνετα.Και να μην αφήνεις κανένα μαλάκα να σε κομπλάρει.Σ'όποιον αρέσεις. Και πίστεψέ με αρέσεις στο αγόρι σου.

Από αυτά που αναφέρεις το πρόβλημά σου φαίνεται πως δεν έχει να κάνει με την κοινωνικότητά σου, αλλά με το πόσο ασφαλής αισθάνεσαι σε διάφορα περιβάλλοντα. Με τη δεύτερη παρέα του αγοριού σου, όπου αισθάνεσαι καλά και αποδεκτή δεν έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα και περνάς, όπως λες, όμορφα.

Αντίθετα, στην πρώτη παρέα του αγοριού σου -όπου από την πρώτη στιγμή ένιωθες άγχος, που είχες την αίσθηση πως δεν έχεις να πεις κάτι και που θεωρούσες πως λένε λόγια πίσω από την πλάτη σου- είναι φυσικό να αισθάνεσαι άσχημα. Το ίδιο θα αισθάνονταν ο καθένας κάτω από τέτοιες συνθήκες. Το θέμα είναι αν υπάρχουν πραγματικά αντικειμενικοί λόγοι για να αισθανόμαστε τόσο άσχημα ή τους προκαλούμε εμείς οι ίδιοι άθελά μας.

Αν, σε μία παρέα ή σε οποιονδήποτε άλλο χώρο, αισθανόμαστε, πολύ άβολα και μη αποδεκτοί, λειτουργούμε αναλόγως κι έτσι αναπαράγουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε ακριβώς αυτό που φοβόμαστε, δηλαδή, να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, να κρατάμε τους άλλους σε απόσταση κ.τ.λ., και έτσι να μη γινόμαστε ποτέ, όσο διάστημα λειτουργούμε με τον τρόπο αυτό, μέλος της παρέας αυτής. Να δίνουμε την εντύπωση του αντικοινωνικού, του σνομπ, αυτού που με την παρουσία του δημιουργεί μια αμηχανία και ένταση και στους άλλους, που μπορεί να αρχίσουν να του φέρονται ανάλογα και να σχολιάζουν.

Τα σχόλια που έτυχε να ακούσεις δεν είναι ψέματα. Το παιδί εκείνο που άκουσες να μιλά για σένα έλεγε αυτό που πραγματικά συμβαίνει με σένα στη συγκεκριμένη παρέα, πως, δηλαδή, δεν μιλάς όταν υπάρχουν πολλά άτομα, πως κάτι σε πιάνει κ.τ.λ.

Αν, λοιπόν, αρχίζεις να βλέπεις τα προβλήματα με την πρώτη παρέα ως κάτι που εσύ άθελά σου προκαλείς και πως κανένας δεν θα είχε κάτι μαζί σου, αν έδειχνες πως είσαι ανοιχτή για επικοινωνία μαζί τους, πως τους αποδέχεσαι, πως δεν είσαι καχύποπτη κ.τ.λ., τότε νομίζω πως θα αλλάξουν σιγά-σιγά τα πάντα και θα μπορείς να περνάς το ίδιο καλά ή ακόμα και καλύτερα και με την παρέα αυτή.

Προσπάθησε, είναι βέβαιο πως μπορείς να τα καταφέρεις αν το πιστέψεις και ξεκινήσεις καλοπροαίρετα από αύριο κιόλας:)))))

Σάs ευχριστώ και τουs δυο σαs για τιs απαντήσειs σαs και μπορώ να πώ οτι με βοήθησαν ακετά και με έβαλαν σε σκέψειs.Όμωs θέλω να πώ στόν sven ότι και εκείνοι όταν συναντιόμαστε εγώ είμαι φιλκή απεναντί τουs εννώ εκείνοι όχι.Τουs ανοίγω θέματα συζήτησηs και δέν συμμετέχουν,αποφέυγουν να απαντήσουν και μιλάνε με άλλουs.Έναs φίλοs του αγοριού μου από αυτή τη παρέα,του είπε γιατί δεν έρχεται πια και του απάντησε ο δικόs μου.Αφού όταν έρχεται δεν τηs πολύ μιλάτε και είστε βαριά πεπόνια.Τελικά του είπε το αγόρι μου ότι δέν μπορούμε να συμπαθούμε ολον τον κόσμο,όχι οτι έχει κάτι μαζί σαs αλλά δεν κολλάει με κάποια άτομα από την παρέα.Του είπε κιόλαs ότι κάνω παρέα με την άλλη παρέα που σαs είχα γράψει καί ότι κολλάω περισσότερο με εκείνα τα παιδιά.Παλιότερα που είχα γνωρήσει κάτι παιδιά δέν μιλούσα και με αντιπάθησαν αλλά είχα πολύ σοβαρά οικογενειακα προβλήματα και είμουν πολύ χάλια,δέν ήθελα να βγώ αλλά η φίλη μου επέμενε να πάω αλλά τα παιδια αυτα δέν ήξεραν πωs ημουν εγώ.Κατι ζευγάρια που έχουμε γνωρήσει με το αγόρι μου,με συμπαθούν πολύ και κάνουμε πολύ καλη παρέα και είμαι άνετη μαζί τουs.Εννώ με την παρέα που έχω το πρόβλημα ποτέ δεν ένιωσα όμορφα πάντα βαριόμουν και τώρα πουs σαs τα γράφω κατάλαβα ότι δέν έχω μόνο εγώ το πρόβλημα αλλα και αυτοί.Που οι περισσότεροι είναι ψυχροί μαζί μου μπορεί να έχουν τσαντιστεί που έχω ξεκόψει και δεν βλέπω γιαυτό και να είναι ψυχροί.Δεν ξέρω.Το μόνο που ξέρω ειναι ότι νίωθω ανακούφιση που το αγόρι μου είναι με το μέροs μου γιατι πάρα πολυ καιρό τσακωνόμασταν για αυτα τα άτομα.Μου έλεγε ότι είναι στο μυαλό μου όλα αυτα και ότι δεν με σχολιαζουν αλλά τα βγάζω απο το μυαλό μου,αφου τουs είχα ακούσει με τα αυτιά μου πoλέs φορέs διάφορα απο 2 συγκεκριμένουs.