Φοβεροί και αγαπημένοι στίχοι

Γεια σας

παραθετω μερικους στιχους που τους βρισκω πολυ ξεχωριστους, που μου αρεσουν πολυ και με αγγιζουν. Διαβαστε τους και πειτε μου τη γνωμη σας :

HOW DOES IT FEEL - AVRIL LAVIGNE

I'm not afraid of anything
I just need to know that i can breathe
I don't need much of anything
But suddenly, suddenly

I am small and the world is big
All around me is fast moving
Surrounded by so many things
But suddenly, suddenly

[Chorus]
How does it feel, to be different from me?
Are we the same?
How does it feel, to be different from me?
Are we the same?
How does it feel?

I'm young, and I am free
But I get tired, and I get weak
I get lost, and I can't sleep
But suddenly, suddenly

FREAK OUT - AVRIL LAVIGNE

Try to tell me what I shouldn't do
You should know by now,
I won't listen to you
Walk around with my hands up in the air
Cause I don't care

Cause I'm alright, I'm fine

Just freak out, let it go
I'm gonna live my life
I can't ever run and hide
I won't compromise
Cause I'll never know
I'm gonna close my eyes
I can't watch the time go by
I won't keep it inside
Freak out, let it go
Just freak out, let it go

You don't always have to do everything right
Stand up for yourself
And put up a fight
walk around with your hands up in the air
Like you don't care

Cause I'm alright, I'm fine

Just freak out, let it go
I'm gonna live my life
I can't ever run and hide
I won't compromise
Cause I'll never know
I'm gonna close my eyes
I can't watch the time go by
I won't keep it inside
Freak out, let it go

ΚΛΕΨΥΔΡΑ - ONIRAMA

Επιστρέφω σε λίγο τα ρολά μου κλειστά
θέλω μόνο να φύγω κι ας γυρίσω ξανά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας είναι αργά
τ΄όνειρο δεν αφήνω κι ας κοστίζει ακριβά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας μην είσαι εκεί
δεν μπορώ άλλο να μείνω κι ίσως μια άλλη στιγμή


Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή


Επιστρέφω σε λίγο δε θα πάω μακριά
την αλήθεια θα κρύβω για μια μόνο βραδιά
Επιστρέφω σε λίγο είναι η πόλη μικρή
στην υγειά μας θα πίνω κι ίσως μια άλλη στιγμή


Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ - ONIRAMA

Έξω ο ήλιος λάμπει μα στην καρδιά μου βροχή.
Κρύβομαι στα όνειρα μου μα πάντα μ ακολουθεί
κι άλλες νύχτες που κάθε αλήθεια είναι μισή.
κι είναι κει , είναι μέρες που η κραυγή κρύβεται στην σιωπή

Γεμάτοι οι δρόμοι και ησυχία παντού μην κοιτάς
Άχρηστοι νόμοι κι η λογική κάθε τρελού, μην ρωτάς.
Δύο πρόσωπα μια καρδία δίχως ψυχή.
Χίλια εγώ στολισμένα, θέλω ό,τι έχεις εσύ

Ποιος να φταίει που να χάθηκ’ η στιγμή
Ποιος πληγώνει τη σιωπή
Γιατί να κλαίει ένα παιδί πριν γεννηθεί
Στον καθρέφτη είν’ η απάντηση

Φάλτσες νότες, λόγια που αρχίζουν και τελειώνουν με «θα»
Φάτσες δήθεν και η TV ας είναι καλά
Στον καθρέφτη είν’ η απάντηση
Όλοι όλα τα βλέπουν μα δίπλα κανείς δεν κοιτά

Ποιος να φταίει που να χάθηκ’ η στιγμή
Ποιος πληγώνει τη σιωπή
Γιατί να κλαίει ένα παιδί πριν γεννηθεί
Όλοι όλα τα ξέρουν μα που χρόνος για μια ανάσα βαθιά

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ - ΝΙΠΤΩ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ

Είναι η ζάλη στο μυαλό μου μια θάλασσα χρυσή
μια εικόνα αλλόκοτα φριχτή
μυρωδιά απο νεκρό λουλούδι
κάπου εδώ αρχίζει το τραγούδι
με έναν ήχο παράξενα σκληρό
με μελωδίες απο ατσάλι και νερό
με ένα στίχο σμιλεμένο από τον πόνο
μακρυά απ' της αγοράς το νόμο
δεν αντέχω καθόλου πια τις σκέψεις
που με στοιχειώνουν με τις πιο ανίερες βλέψεις
τις Κυριακές που μοιάζουν με κηδεία
και πονάνε σαν μια ψεύτικη φιλία

Η μέρα που ο Θεός την έπεσε για ύπνο
όλων των φόβων και των σκέψεων μητέρα
οι μνήμες μας στου Σατανά το δείπνο
Κυριακή η χειρότερη μου μέρα

Μετανιώνω για ο,τι θα 'ρθει αν στα γόνατα με βρει
πάνω στου χρόνου μου τη σκοτεινή στροφή
στης κοινωνίας το έτσι και το πρέπει
που συνειδήσεις με δρεπάνι χρήμα δρέπει

Μετανιώνω για ο,τι θα 'ρθει αν τη θλίψη μου θα δει
να μην γεννάει πια τη μέγιστη οργή
να μη δίνει γυμνές γροθιές στον τοίχο
να μη γουστάρει μουσικά ακραίο ήχο

ΘΕΕ!! ΘΕΕ!! Κανείς...

Τριγυρνούν στο κεφάλι μου σμήνη τα πουλιά
σκόρπιοι στίχοι και μορφές απ' τα παλιά
κάπου έξω στην αγγαλιά της νύχτας αργοσβήνεις
φτύνει αίμα αυτός ο βήχας
είναι οι ανάσες κάποιου σύννεφου βροντές
καταιγίδες από άλλες εποχές
σε ένα δάσος που πεθαίνει Καλοκαίρι
όπως τότε που μου άφησες το χέρι

Δεν αντέχω καθόλου πια το βάρος
κάπου εκεί μέσα μου υπάρχει ακόμα θάρρος
και θα ανοίξω εκείνο το κουτι
η Πανδώρα δε θα μείνει μοναχή

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 09-04-2012 13:00 ]

Καλησπέρα Ανήσυχε! Είναι όμορφοι οι στίχοι που παραθέτεις. Δείχνουν ευαισθησία. Οι στίχοι που αγαπώ ιδιαίτερα είναι αυτοί του Τάσου Λειβαδίτη:

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,

Τη λάμπα κρατώ ψηλά,

να δούν της γης οι θλιμένοι,

να 'ρθούν για να βρουν συντροφιά,

να βρούνε στρωμένο τραπέζι,

σταμνί για ναπιεί ο καϋμός

κι ανάμεσά μας θα στέκει

ο πόνος του κόσμου αδελφός.

Να βρούνε γωνιά να ακουμπήσουν,

σκαμνί να κάτσει ο τυφλός

και κεί, καθώς θα μιλάμε

θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : EVAGGELIASAKELLARIOU στις 22-04-2012 14:21 ]

Πφφφ... ειναι παρα πολλοι.... σημερα ομως αυτο μου κολλησε..

Σαν φως (Υπογεια Ρευματα)

Το φως να παίρνει τη ματιά, ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά.
Ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου,
ν’ απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά…

και τι δεν μου ‘χες ορκιστεί και τι δεν μου ‘χες τάξει,
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς.
Δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς.

Χωρίς πνοή, χωρίς ματιά, μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ,
αυτοί που με ορίζουνε, αυτοί που με πετάνε,
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο, στο κενό…

Κορμί που σκίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου,
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς.
Στης μοναξιάς το κόκκινο από αίμα πίδακά του
που ξεπετάγεται σαν φως, που φέγγει τη στεριά.

Το μαγικό του φεγγαριού ονειροπόλημά σου
το ‘χεις ξεχάσει κι είναι αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς.

Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά.
Τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω,
κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά.

Χορεύεις με τις μνήμες σου, πετάς με τα όνειρά σου,
αρχαίου δράματος χορός, περνάς στην αγορά.
Πετάς τα ρούχα σου, γυμνός αγγίζεις τη χαρά σου,
φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά.

Ελατε ρε παιδια...

Εκπορνεύεσαι κουρέλι στην μπορδελοκοινωνία 
ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραφθονία 
στην καρδιά σού βάλαν φρένα το μυαλό σου παίρνει βίσμα 
για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα.

Κι η πνευμονοκονίαση, κι η πνευμονοκονίαση 
κι αυτή θα έχει πάψει 
ρομποτανθρωπομήχανση και ξυπνοπνευματύπνωση 
και χρυσωμένο χάπι.

Θα είσαι με μπαταρία 
να εκτελείς εργασία 
με σούπερ ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση 
θα πλέχεις σ'ευφορία.

Για κοιτάξτε με σακάτη 
ένα έχω μόνο μάτι 
μου ρουφήξατε το αίμα 
μα ανυπόκριτο έχω βλέμμα.
Αποφασισμένος πάντα 
στην προσωπικιά μου μπάντα 
την ψυχή μου δεν πουλάω 
και το δρόμο μου τραβάω.

Την πνευμονοκονίαση, την πνευμονοκονίαση 
εγώ τη συζητάω 
ρομποτανθρωπομήχανση και ξυπνοπνευματύπνωση 
δεν θέλω να την φάω.

Ξερνάω τη μπαταρία 
δεν εκτελώ εργασία 
δεν θέλω ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία.

Ξερνάω τη μπαταρία 
δεν εκτελώ εργασία 
δεν θέλω ενημέρωση, κορσέ και διασκέδαση
γουστάρω ελευθερία.

αυτοι ειναι στιχοι...

Χμμμ.... Εμένα μου κόλλησαν αυτοί : Pink floyd- Wish you were here

So, so you think you can tell 
Heaven from Hell, 
Blue sky's from pain. 
Can you tell a green field 
From a cold steel rail? 
A smile from a veil? 
Do you think you can tell? 

And did they get you to trade 
Your heroes for ghosts? 
Hot ashes for trees? 
Hot air for a cool breeze? 
Cold comfort for change? 
And did you exchange 
A walk on part in the war 
For a lead role in a cage? 

How I wish, how I wish you were here. 
We're just two lost souls 
Swimming in a fish bowl, 
Year after year, 
Running over the same old ground. 
And how we found
The same old fears. 
Wish you were here.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : aimily στις 26-08-2012 13:53 ]

Και αυτοί... 

Χάρις Αλεξίου-Για ένα τανγκό

Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα tango
κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι
Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ
Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά
για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα
Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά
που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά
που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου
θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά
άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου

Μια γυναίκα ένας άντρας κι ένας θεός
ένας έρωτας θεός να μας σημαδεύει
Να σου δίνω τα φιλιά στων κεριών το φως
και να παίρνω αυτά που ο νους ας απαγορεύει