Πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις....

Ακούω γνώμες.....

Να εξαναγκάσω αποτελεσματικά τους καθηγητές και τις καθηγήτριες μουσικής, που είναι μέλη του Forum του MusicHeaven να μετάσχουν σε ένα νήμα συζήτησης με θέμα την "αναθεώρηση του νομικού πλαισίου μουσικών σπουδών στα Ωδεία και τροποποίηση του επαίσχυντου σχετικού β. διατάγματος του 1957"....

... χωρίς το πόστ μου να βαφτιστεί ".. ακολουθεί ποστ αρνητικής αξιολόγησης".

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosVy στις 19-07-2012 13:49 ]

Αυτό μπορεί να γίνει και τώρα :)

Εγώ κουράστηκα. Κάθε φορά που προσπάθησα ή επικράτησε "σιγή ασυρμάτου" ή το ποστ μου χαρακτηρίστηκε "αρνητικής αξιολόγησης".

Μόνο αν ένας καθηγητής ή καθηγήτρια μουσικής γλυστράει κατά λάθος και κινδυνεύει να πέσει σε γκρεμό και η ζωή του εξαρτάται από το χέρι που θα του δώσεις αν θέλεις για να τον γλυτώσεις, θα δεχθεί να υποκύψει σε τέτοιο μεγάλο εκβιασμό και θα αρχίσει συζήτηση, θέτοντας έτσι σε αμφισβήτηση την τελειότητα του διατάγματος του 1957, που ισχύει για τη μουσική παιδεία και τα Ωδεία. Και πόσο ισχυρά συμφέρονται σίγουρα εξαρτώνται από αυτό το διάταγμα του 1957, γιατί κανένας άλλος νόμος ή διάταγμα δεν έχει μείνει αναλλοίωτος γιά περισσότερο από μισό αιώνα, χωρίς να αρχίσει ποτέ δημόσια συζήτηση για την αλλαγή του.

Πιο κατάλληλη ευκαιρία θεωρώ όταν ο κ. Ράιχενμπαχ αρχίσει να επιβάλλει στην Ελλάδα πλήρη απελευθέρωση των επαγγελμάτων και επιβολή υγιούς ανταγωνισμού επιχειρήσεων μουσικής παιδείας, με ισότητα μεταξύ των επιχειρηματιών Έλλήνων και λοιπών Ευρωπαίων (όχι όπως θέλουν οι δικοί μας πολιτικοί που άλλα υπόσχονται με Μνημόνια και άλλα διαβεβαιώνουν τους ψηφοφόρους τους - δηλαδή ότι δεν θα κάνουν τίποτα).

Τότε, που οι καθηγητές (αυτοί που παίρνουν και τα 700-800 ευρώ για ... εξέταση διπλώματος Αρμονίας κλπ) και οι διευθυντές Ωδείων, όσοι δεν αποφασίσουν να χορέψουν το χορό του Ζαλόγγου, μάλλον θα βρουν τη φωνή τους και τη γραφή τους σε αυτό το φόρουμ ή σε κάποιο άλλο, για να υπάρξει πραγματική συζήτηση και τα ποστς να μη χαρακτηρίζονται "αρνητικής αξιολόγησης" (όσα γράφουν αντίθετα με όσα πιστεύουν τα επώνυμα μέλη του φόρουμ που συμβαίνει να είναι και καθηγητές μουσικής).

οκ jorge, φτάνει να βρούμε και κανέναν τρίτο ενδιαφερόμενο. Πάντως, για να επανέλθουμε στον τίτλο του νήματος, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι, αν δεν δολοφονηθεί ο Ράιχεμπαχ από τα κυκλώματα των ευνοούμενων από το ελληνικό χάος οργανωμένων συντεχνιών, μάλλον αυτό που έγραψα θα προλάβω να το δω προτού πεθάνω. 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosVy στις 19-07-2012 21:33 ]

Τον ζήτησε κανείς? Διαθέσιμος...

Νά επισκεφτώ το SS ROTTERDAM και το SS Queen MARY,δυό ιστορικά πλοία-μουσεία (το ένα στην Ολλανδία και το άλλο στίς ΗΠΑ).Αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει και το "να κάνω επιτέλους και ένα αεροπορικό ταξίδι από το νέο αεροδρόμιο τής Αθήνας,που μέχρι τώρα μόνο σάν επισκέπτης το έχω δεί".

Πράγματα που πρέπεινα κάνεις πριν πεθάνεις...

Να σταματήσεις να χρησιμοποιείς τόσο συχνά το πρέπει..

Συμφωνώ με την προλαλήσασα.

Οπότε,προτείνω ο τίτλος του θέματος να γίνη "πράγματα που θα'θελες να κάνης πρίν πεθάνης".

Βέβαια εγώ θα ήθελα να μήν πεθάνω ποτέ,αλλά αυτό είναι,δυστυχώς,κάτι που δέν μπορώ να κάνω-τουλάχιστον όχι ακόμα......

Θα ήθελα το κράτος να φορολογούσε 900% τις κλήσεις των κινητών που συνεχώς όλη τη μέρα κρατάνε στα αυτιά τους οι κοπελίτσες, όπου και να τις δεις να βαδίζουν στο δρόμο, να περιμένουν στις στάσεις, να είναι μέσα στο τράμ κλπ, ώστε να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός και να περιορίστεί ο αυτισμός.

Πρέπει να το δω προτού πεθάνω.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosVy στις 21-07-2012 20:28 ]

Kαλησπέρα στην παρέα. Μαίρη θέλω τον μαύρο τον "αλήτη"τον Ταμ-Ταμ. NikosVy, μη τρομάζεις με το εάν ένα post σου παίρνει το χαρακτηρισμό "post αρνητικής αξιολόγησης". Νομίζω ότι με αυτό το τρόπο μαθαίνεις που είναι τα όρια των κανόνων και μαθαίνεις να κινείσαι μέσα σε αυτούς. Πάντως θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το διάταγμα του 1957 περί Ωδείων πρέπει να τροποποιηθεί ή να καταργηθεί. Αλλά να φανταστείς ότι υπάρχουν διατάξεις νόμων του 1933, του 1940, του 1958 και της επαίσχυντης δικτατορίας (1967-1974) που εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι και σήμερα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων φωτισμένων ή φιλότιμων στελεχών της διοίκησης δεν  έγινε εφικτό να αλλάξουν. Όσον αφορά την "διαφωνία" μας την έχω ξεχάσει. Θα ήθελα να μιλάμε και πάλι μέσω του forum, λέγοντας ο καθένας την γνώμη του χωρίς να θεωρείται ότι θέλει να προσβάλει τον άλλον. Η διαφωνία επιλύεται μέσω ενός εποικοδομητικού διαλόγου. Τέλος, πριν πεθάνω θα ήθελα να ταξιδέψω σε χώρες εκτός Ευρώπης. Σίγουρα όμως δεν θα πάω στην Νοτιοανατολική Ασία. Ε.Σ.

Ναί, EYAGGELIASAKELLARIOU, συμφωνούμε σε πολλά και ας βρουμε τόσα κοινά που έχουμε. Η βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη, διδάσκει πλέον τόσα πολλά για τη μουσική, με τους κύκλους μαθημάτων που οργανώνει και τις οποίες βλέπεις αμέσως μετά και σε youtube (εγώ τις έχω μετατρέψει και σε mp3 που ακούω στο δρόμο) που σου ανοίγει ορίζοντες, πιο μακριά από τα νομικά πλαίσια του 1957.

Και εμένα μου άρεσαν άλλες χώρες έξω από την Ευρώπη πολύ καλύτερα τις οποίες επισκέφθηκα. Φοβάμαι όμως πως τα ταξίδια τώρα με τη διαρκή οικονομική επιδείνωση της Ελλάδας όλο και θα μας γίνονται "όνειρο απατηλό", τουλάχιστο κάτι μακρινά, όπως Κούβα. Όλο και κάποιοι προορισμοί θα μένουν και για μας.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikosVy στις 23-07-2012 22:12 ]

Οφειλεις να ζεις τη καθε σου στιγμη σαν να ειναι η τελευταια

να δινεις νοημα στη καθε σου στιγμη

δηλαδη να τη ζεις συνειδητα

να εισαι εκει επειδη θες να εισαι εκει

κι αν θα προτιμουσες να σαι καπου αλλου και παλι να δινεις ολη σου τη ψυχη σ αυτο που κανεις

και να το κανεις καλα

μεχρι να καταφερεις να κανεις αυτο που θες αληθινα

να ζεις τη ζωη σου με παθος

και να ψαχνεις μονο το παθος στη ζωη σου

στον ερωτα

να ζητας τα παντα

να μη σου φτανουν τα λιγα

να μην αρκεισαι και να μπορεις να φευγεις

για να ζητησεις αυτα που ονειρευεσαι

να μη δενεσαι σε αρρωστημενες καταστασεις ακομα κι αν αγαπας και πονας

αυτη ειναι η δικια μου πυξιδα ο δικος μου τροπος που θελω να ζω.. κι ας σπασω τα μουτρα μου πολλες φορες ακομα δεν πειραζει..

Επειδή μεσολάβησαν ορισμένα, σε διαβεβαιώνω ότι αποφάσισα ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα αρχίσω τέτοια συζήτηση εδώ μέσα για το διαβόητο διάταγμα του 1957 περί μουσικής εκπαίδευσης και Ωδείων.

Κάποιος είπε ότι υπάρχουν 140.000 εγγεγραμμένα μέλη στο Music Heaven. Δεν είναι παράξενο γιατί κανένας δεν άνοιξε ποτέ τέτοια συζήτηση; Τι συμβαίνει; Μήπως σε κανέναν από τους υπόλοιπους 139.999 δεν υπήρξαν αμφιβολίες για την τελειότητα του νομοθετικού πλαισίου μουσικών σπουδών και Ωδείων όπως ρυθμίστηκαν από το 1957, ώστε να μη χρειάζεται η παραμικρή μεταρρύθμιση; Ή μήπως κάτι άλλο; Εγώ πάντως δεν προτίθεμαι να αναλωθώ για κάτι τέτοιο.

Nα αγαπήσεις με όλη σου την ψυχή...