ελληνική μουσική
    525 online   ·  210.905 μέλη

    Όχι άλλα τραγούδια αγάπης

    abyss
    17.06.2005, 21:42
    Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι


    Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
    το σκοτάδι είναι βαθύ
    κι όμως ένα παλικάρι
    δεν μπορεί να κοιμηθεί

    Άραγε τι περιμένει
    απ' το βράδυ ως το πρωί
    στο στενό το παραθύρι
    που φωτίζει με κερί

    Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
    με βαρύ αναστεναγμό
    ας μπορούσα να μαντέψω
    της καρδιάς του τον καημό


    Το τραγούδι αυτό, το αυτολογόκρινε ο Απόστολος Καλδάρας, προκειμένου να ξεπεράσει τα εμπόδια της λογοκρισίας. Οι αρχικοί στίχοι του τραγουδιού ήταν: αντί "το σκοτάδι είναι βαθύ", έλεγε "νύχτωσε και στο Γεντί". Αντί "που φωτίζει με κερί" έλεγε "που φωτίζει το κελί". Ενώ η τελευταία στροφή του τραγουδιού έλεγε: "Πόρτα ανοίγει πόετα κλείνει / μα διπλό είναι το κλειδί / τί έχει κάνει και το ρίξαν / το παιδί στη φυλακή".


    mitsena
    23.06.2005, 16:10
    ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ
    ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ
    Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ
    ΔΕ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗ
    ΣΤΙΓΜΗ.....

    koripaki
    23.06.2005, 21:14
    Τρύπες
    Τα κανονικά παιδιά

    Τα κανονικά παιδιά
    γεννιούνται κανονικά,
    μεγαλώνουν κανονικά,
    ονειρεύονται κανονικά,
    ερωτεύονται κανονικά
    και πεθαίνουν κανονικά.

    [Πες μου μαμά] Και τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά
    που αν και γεννιούνται κανονικά,
    δε μεγαλώνουν κανονικά,
    δεν ονειρεύονται κανονικά,
    ούτε ερωτεύονται κανονικά
    [πες μου μαμά] πες μου αν πεθαίνουν -πες μου αν πεθαίνουν- κανονικά.
    dimi589
    24.06.2005, 03:20
    FF.C, Φταιω κι εγω

    Φταίει κι αυτή η ζωή που πάντα μ αφήνει απ έξω
    και το στημένο παιχνίδι που ποτέ δε δέχτηκα να παίξω
    φταίει που κινούμαι μόνος στην άλλη πλευρά
    φταίει που δεν έκανα τη μουσική μου πουτάνα για τα λεφτά
    φταίει που δεν έσκυψα κεφάλι όταν το κάνανε όλοι οι άλλοι
    και δεν το βούλωσα ποτέ, βλέπεις δεν τους έκανα τη χάρη
    φταίνε και οι μέρες που περνάνε και πάντα μένουνε ίδιες
    και οι αναποδιές που δεν είναι μία, ούτε εκατό, αλλά χίλιες
    φταίει που μένω πιστός σε ό,τι πίστευα από την αρχή
    φταίει που για κανέναν και για τίποτα δεν έχω ξεπουληθεί
    φταίει που δεν ακολουθώ τις μόδες ούτε εμπορικά τεχνάσματα
    φταίει που μέρα με τη μέρα μεγαλώνουνε τα χάσματα
    φταίνε όλα αυτά τα συγκροτήματα σαν τυπικά παρασκευάσματα
    με έξυπνο περιτύλιγμα για όλα τα κοινωνικά φάσματα
    φταίει που επιμένω να μένω όρθιος ανάμεσα σε χαλάσματα
    απ τον παλιό καλό καιρό έχουνε μείνει μόνο φαντάσματα
    φταίνε τα χρόνια που περνούν σαν δευτερολέπτου κλάσματα
    φταίνε οι άνθρωποι που μεταλλάσσονται σε αλλόκοτα πλάσματα
    φταίει ένας αέρας γεμάτος από χίλιων ειδών αναθυμιάσματα
    και ένα νερό πλημμυρισμένο από χημικά και τοξικά αποβράσματα
    Φταίω κι εγώ για λάθος μου αποφάσεις
    Ανούσιες καταστάσεις, χωρίς αντίκρισμα πράξεις
    Φταίω κι εγώ για όλα αυτά τα χαμένα
    Χαμένα και κερδισμένα, όλα από μένα κερασμένα (2)
    Φταίνε όλα αυτά που αγάπησα πολύ
    Φταίνε όλα αυτά που δεν είναι πια εκεί
    Φταίνε όλα αυτά που μου έχουν αρνηθεί
    Φταίει το άσχημο τέλος και η όμορφη αρχή (2)

    Φταίει η νέα τάξη πραγμάτων και η ύπουλη ενημέρωση
    φταίει που κάθε μορφή αντίστασης την κάνουν να μοιάζει μ’ επικίνδυνη ένεση
    φταίει που μέσα από την τηλεόραση κάνει ο διάβολος παρέλαση
    φταίει που κάθε τι αληθινό μοιάζει με ύποπτη εξαίρεση
    φταίει που η τέχνη έγινε χρήμα και το χρήμα έγινε τέχνη
    και η νέα εποχή που ισοπεδώνει λαούς, θρησκείες και έθνη
    φταίει που πρέπει να είσαι γκέι ή πουτάνα για να κάνεις επιτυχία
    και οι τραγουδίστριες που μοιάζουν σαν ηθοποιοί σε πορνοταινία
    και ψάχνω ακόμα στο παρόν σημάδια απ’ το παρελθόν
    μιας πρώην ένδοξης πατρίδας, μητέρας των πολιτισμών
    φταίει κι αυτό που νιώθω μέσα μου και ονομάζεται ψυχή
    που μου κραυγάζει σιωπηρά πως πρόωρα θέλει να βγει


    kifa
    24.06.2005, 13:02
    Χάλασ’ ο κόσμος μια βραδιά και σβήσανε τα φώτα

    και το κλειδί το γύρισα πέντε φορές στην πόρτα



    Να μη σε δω που θα περνάς απ’ τα στενά της Κοκκινιάς

    με κρεμεζί πουκάμισο, παιδί απ’ την Ανάβυσσο



    Πατέρα είχα στο γιαπί και αδερφό στα τρένα

    Το τι περνά ο άνθρωπος, μου το ’πανε και μένα


    Τα γιορτινά σου φόρεσες κι ένα σακάκι μαύρο

    Και χτες μου τηλεφώνησες να ’ρθω να σε ξανάβρω


    Γι αυτό δεν θέλω να περνάς απ τα στενά της κοκκινιας ...



    Desmar
    24.06.2005, 14:04
    ...παιδικό τραγουδάκι ...

    Περιστέρια άσπρα πετούν
    στο μπαλκόνι σου αν ίσως σταθούν
    δέσε στο πόδι τους άσπρα χαρτί
    στείλε ένα μήνυμα σε όλη τη γη
    θα περάσουν βουνά και θάλασσες
    θα βρουν τη χώρα που διάλεξες
    και στο μπαλκόνι σου θα'ρθουν ξανά
    στείλε μήνυμα ...




    thanos_lp
    24.06.2005, 20:57
    στρουμφακια