581 online · 210.878 μέλη
Στην συζήτηση/ανάλυση/μελέτη του φαλιμέντου της χώρας μας η προσοχή εστιάζεται στις παθογένειες του δημόσιου τομέα...Έχουμε ακούσει/διαβάσει/δει ένα σωρό πράγματα....
Σαν λύση προτείνεται ο ιδιωτικός τομέας...
Υπάρχειο ένας μύθος/παραμύθι/ιδεολόγημα ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι άμοιρος ευθυνών και ότι πληρώνει και αυτός τις παθογένειες του δημόσιου τομέα, και ότι στο φαλλιμέντο της χώρας δεν συνέβαλε καθόλου...
Στις αναλύσεις των αιτιών που μας έφεραν εδώ, παραλείπεται η μελέτη του ιδειωτικού τομέα...
Ξεκινώντας να δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα, μου κάνει εντύπωση πως και σε αυτόν βρίσκω μπροστά μου όλες τις παθογένειες του δημοσίου...
Επειδή το θέμα δεν έχει συζήτηθεί, θα ήθελα να ακούσω τις σχετικές απόψεις των συμφορουμιτών μου
[ τροποποιήθηκε από τον/την mary_omikron, 05-09-2014 19:28 ]
Ουσιαστικώς ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα είναι κρατικοδίαιτος-δηλαδή εξαρτάται απ'τίς "μπίζνες" που κάνει με το κράτος.
Λογικό λοιπόν είναι να "μεταδίδωνται" σ'αυτόν οι παθογένειες τού δημοσίου.
Πραγματικό ιδιωτικό τομέα ουδέποτε είχε η Ελληνική οικονομία,πλήν εξαιρέσεων.
Και ο πραγματικός ιδιωτικός τομέας δέν περιμένει να πάρη δουλειές τού δημοσίου γιά να λειτουργήση,αλλά αναζητά ο ίδιος νέες αγορές-ακόμη και εκτός Ελλάδος-και είναι ευέλικτος και ανοιχτός σε καινοτομίες.
Το θέμα είναι πως,ενώ στον ιδιωτικό τομέα,τίς ζημιές μιάς επιχείρησης τίς πληρώνει (συνήθως) ο επιχειρηματίας,στον δημόσιο τομέα τίς πληρώνει το κράτος-δηλαδή όλοι εμείς.
Π.χ. μιά ιδιωτική επιχείρηση σπανίως προσλαμβάνει κάποιον χωρίς να τον έχη πραγματικά ανάγκη.Και σπανίως διατηρεί στην θέση του κάποιον που δέν είναι αποδοτικός/παραγωγικός.
Σπανίως επίσης μιά ιδιωτική επιχείριση συντηρεί χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που επιβραδύνουν την παραγωγή τού έργου της.
Και κυρίως,σπανίως επίσης μιά ιδιωτική επιχείρηση σπαταλάει λεφτά αγοράζοντας εξοπλισμό που δέν χρειάζεται ή είναι παρωχημένος και πανάκριβος.Αλλά κι'όταν ακόμη το κάνη,η ζημιά αφορά την τσέπη τού επιχειρηματία κι'όχι τίς τσέπες όλων μας (το είπα και πρίν αλλά repetitio est mater studiorum που λέγαν και οι αρχαίοι Ρωμαίοι).
Γι'αυτούς τους λόγους η "συνεισφορά" τού ιδιωτικού τομέα στην πτώχευση τής χώρας υπήρξε κατά πολύ μικρότερη αυτής τού δημοσίου.Ασφαλώς και έφταιξε ΚΑΙ ο ιδιωτικός τομέας γιά την οικονομική κατάρρευση τής Ελλάδας.Ομως άν ο δημόσιος τομέας ήταν υγιής,άν λειτουργούσε αποτελεσματικά,ακόμη και μ'έναν τέτοιο ιδιωτικό τομέα,η χώρα δέν θα είχε φτάσει εδώ που έφτασε.
Γιά παράδειγμα,αμφιβάλλει κανείς ότι άν όλοι οι φόροι που εισπράττει το κράτος ξοδεύονταν σε παραγωγικές δημόσιες επενδύσεις,σε έργα υποδομής και όχι σε μίζες πρός "ημετέρους",σε μισθούς αργομίσθων και σε υπερκοστολογημένες αγορές εξοπλισμού (και σε ταξιδάκια υπουργών),ο κόσμος θα πλήρωνε ευχαρίστως τους φόρους του και δέν θα φοροδιέφευγε; (τουλάχιστον όχι στον βαθμό που το κάνει σήμερα-διότι υπάρχουν και οι έχοντες φύσιν πονηράν την οποίαν "μεταβαλείν ού ράδιον")
Αμφιβάλλει κανείς ότι άν η φορολογία ήταν χαμηλή,σε λογικά επίπεδα δηλαδή,άν το κράτος δέν φορολογούσε ακόμη και τίς πέτρες στά χωράφια και τα παράθυρα στα σπίτια,ο κόσμος δέν θα είχε δικαιολογία γιά ν'αποφύγη να πληρώση του φόρους του; (εκτός βεβαίως από τους πονηρούς που ανέφερα πιό πάνω..)
Αμφιβάλλει κανείς ότι άν το κράτος δέν έβαζε τα χίλια μύρια εμπόδια σ'όποιον θέλει να στήση μιά νόμιμη επιχείρηση,θα ενθάρρυνε πολλούς-καινοτόμους και μή-επενδυτές να ανοίξουν δουλειές στην Ελλάδα,να προσλάβουν κόσμο (μειώνοντας έτσι και την ανεργία) και να λειτουργήσουν,παράγοντας έσοδα (άρα και φόρους γιά το κράτος);
(Ξέρω περίπτωση που κάποιοι θέλησαν να φτιάξουν μιά μονάδα παραγωγής λαδιού που θα το πουλούσαν διαδικτυακώς και τους ζητήθηκε απ'τις αρμόδιες υπηρεσίες να κάνουν ακόμη και...ανάλυση ούρων προκειμένου να τους δώση την άδεια-τελικώς δέν έκαναν την επιχείρηση,μπάφιασαν και πήγαν σε μιά Ευρωπαϊκή χώρα...)
Εχουν δίκιο λοιπόν όσοι εστιάζουν στον δημόσιο τομέα-γιατί αυτός καθορίζει το επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο θα λειτουργήση και ο ιδιωτικός τομέας...
ΥΓ.Δέν "προτείνεται σάν λύση" διά πάσαν νόσον και πάσαν ακακίαν ο ιδιωτικός τομέας-αυτό είναι διαστρέβλωση τής πραγματικότητας.Αυτό που προτείνεται είναι να λειτουργήση ο δημόσιος τομέας με ορθολογικό τρόπο πρός το συμφέρον τού συνόλου-γιατί άν μιλάμε γιά το συμφέρον τών πολιτικών μας,μιά χαρά λειτουργεί το Ελληνικό δημόσιο...
-----------------
Κανείς δέν δικαιούται να με βρίζη εκτός από
εμέναLink
[ τροποποιήθηκε από τον/την Hastaroth, 04-09-2014 14:10 ]
[ τροποποιήθηκε από τον/την Hastaroth, 04-09-2014 14:16 ]
Παράθεση:
|
"Η συνεισφορά του ανθρώπου στο φαλιμέντο της ανθρωπότητας."
-----------------
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 06-09-2014 11:15 ]
Ορισμένες παρατηρήσεις ....
1. Δεν μπορώ να ξέρω πως αντιλαμβάνεται κάποιος τον ιδιωτικό τομέα, (πχ είναι ο πλούτος του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη, είναι οι χιλιάδες εργαζόμενοί τους, είναι οι επίσης χιλιάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, είναι οι εξαγωγικές επιχειρήσεις ... ). Η δική μου αντίληψη έχει να κάνει ΚΑΙ με όλους αυτούς και κυρίως με την Ελεύθερη αγορά (γενικά με τις λεγόμενες "Ανοιχτές" Οικονομίες) ...
2. Οι λεγόμενες "κρίσεις" (του ΄30, του '74 κλπ) είναι σύμφυτο χαρακτηριστικό των συστημάτων που στηρίζονται στην Ελεύθερη αγορά (του Καπιταλισμού αν θέλετε ...). Επίσης σύμφυτο χαρακτηριστικό είναι και οι πολύ υψηλές Αναπτύξεις επίσης ...
3. Η Ελληνική κρίση που όλοι βιώνουμε ξεκίνησε ως Κρίση Χρέους του Κράτους. Είχαμε ένα μαγαζί που έμπαινε συνέχεια μέσα (πχ είχε έσοδα 100 και έξοδα 116 -το 2009 αν θυμάμαι καλά). Όλες τις τρύπες τις καλύπταμε με δανεικά, και αυτό συνεχιζόταν τουλάχιστον για 40 χρονάκια ... ώσπου είδαμε πια ότι δεν μπορούμε να δανειστούμε άλλο πλέον (με λογικό επιτόκιο) ...
4. Άλλα ποσά δίνονταν για Κοινωνική πολιτική, άλλα για να τρέφονται καλά οι ημέτεροι - πάντα Κρατικοί όμως-, άλλα για να δημιουργηθούν και να συντηρηθούν Κομματικοί Στρατοί ... και κανείς από τους Κυβερνώντες δεν είχε αναρωτηθεί ποτέ πως θα αποπληρωθούν τα ποσά που δανειζόταν !!! (Η Ευθύνη του Ιδιωτικού τομέα ποιά ακριβώς είναι ; Μήπως έπαιρνε περισσότερα από τα ημέτερα κομματικά Λαμόγια ; δυσκολάκι... )
5. Για να καταπολεμηθεί το τέρας της Ανεργίας υπάρχει μόνο ένας δρόμος και λέγεται Ανάπτυξη (να ανοίξουν δουλειές, να μεγαλώσει ο πλούτος μας, να φορολογηθούμε περισσότερο). Η Ανάπτυξη λοιπόν γίνεται με ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ και μόνο ... (βασικά Οικονομικά). Οι Επενδύσεις χωρίζονται σε Ιδιωτικές και δημόσιες. Όλα τα σύγχρονα (Δυτικά ή καπιταλιστικά αν θέλετε) κράτη στηρίζονται κατά κύριο λόγο στις Ιδιωτικές επενδύσεις, και κατά συνέπεια στον Ιδιωτικό τομέα ...
Συνοψίζοντας :
Η Ανάπτυξη γίνεται γενικά ΧΩΡΙΣ το κράτος ... (βασικά Οικονομικά - Ιδιωτικές επενδύσεις - πχ ΗΠΑ)
O Πλούτος μιας χώρας προέρχεται από τον Ιδιωτικό τομέα (Επενδύσεις-Ανάπτυξη-Καταπολέμηση Ανεργίας - η δημόσια συνεισφορά είναι ελάχιστη). Δεν υπάρχει Κράτος σήμερα που να μην ενστερνίζεται αυτή την αρχή - πλην της Βόρειας Κορέας ασφαλώς.
Τα Κέρδη του Ο Ιδιωτικός τομέας τα κάνει ότι θέλει ... (Ρώτησε κανείς τη Google ή την Apple τι τα κάνει τα κέρδη της ; )
Το Φαλιμέντο γράφεται με ένα λου.
/Πέτροc 
-----------------
... ο έξυπνος ζητάει συγνώμη. ο πονηρός βρίσκει δικαιολογία, ο ηλίθιος επιμένει ...
[ τροποποιήθηκε από τον/την mpjxprt, 05-09-2014 19:08 ]
Η οικονομία της Ελλάδας δεν λειτουργεί ούτε με νόμους ελεύθερης αγοράς αλλά ούτε υπάρχει κανένας άξιος να την κατευθύνει. Δεν εφαρμόστηκε σωστά ποτέ κανένα σύστημα, pure καπιταλισμός δεν έφτασε ποτέ, όπως και τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει καν σύστημα, απλά νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε. Ένα μπασταρδεμένο καθεστώς έχουμε με λίγο απ' όλα όπως μας βολεύει (πελατειακές σχέσεις, μονοπώλεια, αυθαιρεσία, μίζα κλπ). Η ανάπτυξη προσπαθεί τρέχοντας, αργοπορημένη και το χειρότερο, κόβοντας δρόμο. Έτσι δεν θα αλλάξει τίποτα, είναι στο αίμα του Έλληνα, είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού, τα ιδια μυαλά κουβαλάει ο ένας και ο άλλος.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, εκείνο το οποίο φταίει για το χάλι που φτάσαμε, είναι η παντελής έλλειψη ελέγχου .
Δεν μας πειράζει το δημόσιο - κρατικό, αν αυτό λειτουργεί σωστά και με αυστηρούς ελέγχους παντού.
Χρείαζεται σωστή ανακατανομή των ανθρώπων που δουλεύουν στον δημόσιο τομέα.
Αλλού υπάρχουν πάρα πολλοί και αλλού υπάρχουν τρομερές ελλείψεις.
Ένας υπάλληλος δεν μπορεί να φοροδιαφύγει, εκτός και αν κάνει δεύτερη δουλειά, με την οποία τα πέρνει '' μαύρα ''.
Όλα είναι δηλωμένα στο εκκαθαριστικό της υπηρεσίας που λαμβάνει στο τέλος του έτους.
Τον ιδιώτη , σαφώς και τον ενδιαφέρει πάντοτε το κέρδος. Αυτό όμως κάλλιστα θα μπορούσε να συμβεί και με κρατικές ενέργειες - κινήσεις, που σκοπό θα είχαν μονάχα το κέρδος, προς συμφέρον όλων των πολιτών της χώρας.
Παράδειγμα : Στον νομό Έβρου όπου και ζω και εργάζομαι, υπάρχουν πολλές παραγωγές γεωργικών προϊόντων. Θα μπορούσε το κράτος να φτιάξει απο μόνο του κάποια εργοστάσια, για την αξιοποίηση αυτών των προϊόντων, να βρεί αγορές, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να κρατήσει τον κόσμο κοντά στα σύνορα,να θωρακίσει τα σύνορα που τώρα έχουν ερημώσει, ενώ το τουρκικό κράτος συνεχώς επενδύει κοντά στα σύνορά του, να σταματήσει έτσι και το μεγάλο κύμα μετανάστευσης που παρατηρήται από το 1950 μέχρι και σήμερα και στο φινάλε να βγάλει και κάποια κέρδη που θα γυρνούσαν πάλι στον λαό.
Ο ιδιωτικός τομέας που όλοι μιλούν γι' αυτόν, είναι η λύση στο πρόβλημα ;
Δεν βλέπουμε αποδείξεις παροχής υπηρεσιών σε πάρα πολλές επιχειρήσεις - για να δωθεί και ο ανάλογος φόρος στο κράτος, δεν βλέπουμε όλο το προσωπικό των επιχειρήσεων ασφαλισμένο - για να δωθούν και χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία, βλέπουμε εικονικές ασφαλίσεις οκταώρου που είναι στην πραγματικότητα τετράωρα, βλέπουμε δηλωμένα στη εφορία ποσά ιδιωτών που είναι για γέλια, ενώ υπάρχουν καταθέσεις σε όλες τις τράπεζες του εξωτερικού τεράστιες.
Είναι άραγε η λύση ο ιδιωτικός τομέας ;
Το πρόβλημα είναι, πάλι θα το πω, η έλλειψη ελέγχου και αυτό δεν είναι πρόβλημα εξ' αιτίας των πολιτών, αλλά των πολιτικών αυτής της χώρας και της πολιτικής που για κάποιους λόγους ακολουθούν.
Ο ρόλος τού κράτους δέν είναι να κάνη τον μαγαζάτορα/επιχειρηματία.
Ο ρόλος τού κράτους είναι να βάζη κανόνες που θα διευκολύνουν τον ιδιώτη μαγαζάτορα/επιχειρηματία να λειτουργήση σωστά,και να ελέγχη ότι αυτοί οι κανόνες θα τηρούνται απαρεγκλίτως απ'όλους.
Ποιός,άραγε,κρατικός υπάλληλος μιάς κρατικής επιχείρησης θα ενδιαφερθή "να βρή αγορές",όταν το μόνο που έχει να κερδίση απ'αυτό είναι ίσως κάποιο bonus απ'τον προϊστάμενό του (που μάλιστα θα πρέπη να εγκριθή απ'την κεντρική κυβέρνηση,αφού περάση από χίλια μύρια κανάλια γραφειοκρατίας);
Ο ιδιώτης επιχειρηματίας έχει όμως κίνητρο-το κέρδος του,που θα είναι-πρέπει να είναι-ελεύθερος να το κάνη ό,τι θέλει,αρκεί να το έχη αποκτήσει με νόμιμα μέσα και να έχη πληρώσει τον (εντός λογικών πλαισίων) οφειλόμενο φόρο.Αν θέλη να το επανεπενδύση ώστε να δημιουργήση νέα,περισσότερα κέρδη,έχει καλώς.Αν,πάλι,θέλη να το φάη στα μπουζούκια και στίς γκόμενες,πάλι έχει καλώς-δικά του λεφτά είναι,με την δουλειά του τα κέρδισε-δέν τού τα έδωσε η Χιονάτη με τους εφτά νάνους.
Κανένα κράτος με εξ ολοκλήρου κρατική οικονομία δέν αναπτύχθηκε,πουθενά στον κόσμο.Κάντε την σύγκριση μεταξύ τών κρατών τού πρώην "Ανατολικού μπλόκ" και τού πρώην "Δυτικού" και θα καταλάβετε τί εννοώ.Κι'αυτό φαίνεται εμφανώς στην εξέλιξη και ανάπτυξη που είχε η Δυτική Γερμανία έναντι τής Ανατολικής,στίς δεκαετίες μετά τον Β'ΠΠ.
Επειτα-το ξαναλέω-ο ιδιωτικός τομέας τής Ελλάδας δέν αποτελεί πρότυπο τού ιδιωτικού τομέα γενικώς.Είναι έτσι όπως είναι γιατί και ο δημόσιος τομέας δέν λειτουργεί σωστά.Ναί,δεν βλέπουμε αποδείξεις παροχής υπηρεσιών σε πάρα πολλές επιχειρήσεις,αλλά γιά ποιόν λόγο ο ιδιώτης επιχειρηματίας θα δώση απόδειξη-δηλώνοντας έτσι και το πραγματικότου εισόδημα-όταν μετά θα'ρθη το κράτος και θα τού αρπάξη ώς φόρο σχεδόν το 60% απ'αυτό το εισόδημα (και θα τού βάλη και κεφαλικό φόρο,"τέλος επιτηδεύματος" το λέει,επειδή ήταν βλάξ κι'άνοιξε επιχείρηση,αντί να "τρουπώξη" στο δημόσιο ώς υπάλληλος-μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει να'χη το μισθουλάκο του);
Γιά τον ίδιο λόγο βλέπουμε ανασφάλιστους εργαζόμενους γιατί οι επιχειρηματίες-εργοδότες τους δέν πληρώνουν τίς ασφαλιστικές εισφορές-αλλά γιατί να τίς πληρώσουν,αφού είναι πολύ υψηλές (αφαιρώντας εισόδημα απ'τον επιχειρηματία) και επίσης δέν χρησιμοποιούνται με ανταποδοτικό τρόπο,αλλά καταλήγουν σε τσέπες "ημετέρων";
Η ευθύνη λοιπόν γιά την κατάρρευση τής χώρας βαρύνει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ τον δημόσιο τομέα και όχι τον ιδιωτικό.
