Σχετικά με αυτό που έγραψε ένα μέλος, ότι σε άλλες στιγμές του προγράμματος είναι πολύ καλή και σε άλλες στιγμές, απλώς διεκπεραιώνει τα τραγούδια, είναι γεγονός.
Την παρακολούθησα φέτος 3 φορές ζωντανά (1 στο Βοτανικό και 2 στην Πύλη Αξιού στη Θεσσαλονίκη), μιας και βρέθηκα στους χώρους, για να ακούσω την Ελευθερία Αρβανιτάκη, στην οποία τρέφω μεγαλύτερη αδυναμία. Επίσης άλλη μια φορά την είδα πέρυσι με τον Φάμελλο, στη καλοκαιρινή συναυλία της Θεσσαλονίκης.
Σε όλα τα τραγούδια που έλεγε από το νέο της δίσκο, συνοδευόταν από τη Ζωή Παπαδοπούλου, που βρίσκεται πίσω στη σκηνή (χαμένη μέσα στο σκοτάδι), και είναι στιγμές που δεν ξεχωρίζεις τις φωνές τους. Σε αυτό το μέρος, η Αλεξίου τραγουδά εντελώς διεκπεραιωτικά, και τα λάθη (διάφορα φαλτσάκια) και σπασίματα της φωνής της καλύπτονται ευφυώς, από την νεαρή τραγουδίστρια που κάνει δεύτερες (ή και πρώτες). Γενικώς, υπήρχε μια αίσθηση βαρεμάρας, στην οποία και οφείλονταν τα λάθη. Είναι γεγονός πάντως, πως η Αλεξίου, επηρεάζεται από την ψυχολογική της κατάσταση και τη διάθεση της, και αυτό συνήθως φαίνεται.
Για να δικαιολογήσει, το όνομα της και το κύρος της, στη συνέχεια έλεγε 3-4 τραγούδια χωρίς τα "back vocals", με αποκορύφωση το "Θεός Αν Είναι", στο οποίο έβαζε τα δυνατά της.
Στο μέρος των ντουέτων με την Αρβανιτάκη, όταν βαριόταν η Αλεξίου, η Ελευθερία έβγαζε το "φίδι από την τρύπα".
Βέβαια, είναι πολύ επίπεδη προσέγγιση, να πούμε πως μια φωνή είτε έσπασε και τέλειωσε ή είναι ακμαία. Όσο περνούν τα χρόνια, είναι προφανές πως οι φυσικές αντοχές μειώνονται, και δεν μπορεί ένας τραγουδιστής να υποστηρίζει τη φωνή του, όπως την υποστήριζε στα 30 ή στα 40. Επίσης η διάθεση παίζει σημαντικό ρόλο. Επομένως, ένας 50άρης-55άρης τραγουδιστής δεν μπορεί να κρατήσει και να υποστηρίξει ένα 3ωρο πρόγραμμα όπως στα 30 του. Δεν μπορεί να είναι από την αρχή ως το τέλος κουρδισμένος και με τη φωνή στην εντέλεια . Η απόδοση κατά τη διάρκεια του προγράμματος έχει διακυμάνσεις και γενικότερα χρειάζεται περισσότερος κόπος και προσπάθεια για να βγει η φωνή. Μετά από κάποια ηλικία, που ο ενθουσιασμός φεύγει και, κυρίως, οι αντοχές μειώνονται, παίζει μεγάλο ρόλο η τεχνική.
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις (π.χ. Αρβανιτάκη, Πρωτοψάλτη, που η αξία τους βρίσκεται εξάλλου στην φωνητική τους ακρίβεια). Η Αλεξίου, πάλι, "σώζεται" από το γεγονός ότι έχει μια χροιά που σε κερδίζει, και σε πολύ κόσμο αυτό αρκεί (ή τουλάχιστον αρκούσε, γιατί φέτος, άκουσα αρκετά παράπονα και από άτομα που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική ή το τραγούδι)
Και τελικά, ο κάθε τραγουδιστής κάνει τις επιλογές του. Η Αλεξίου αποφάσισε να εκτίθεται σε καθημερινή βάση (δηλ 4 φορές την εβδομάδα για αρκετούς μήνες), αλλά να είναι μέτρια. Η Μαρινέλλα έχει αποφασίσει, τα τελευταία χρόνια (βέβαια 15 χρόνια μεγαλύτερη σε ηλικία), να κάνει 10-15 εμφανίσεις το χρόνο, αλλά να είναι κορυφή και να τα δίνει όλα.
Όσο για τον Νταλάρα, σίγουρα προσέχει περισσότερο τη φωνή του, από την Αλεξίου. Βέβαια κι αυτός κάνει οικονομία στον τρόπο που τραγουδά, και έχει αντίστοιχες διακυμάνσεις στο πρόγραμμα του, αλλά σίγουρα, δεν θα τον δεις να βαριέται και να βάζει "back vocals" για να καλύψει λάθη.
----
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: christos-reg on 02-07-2005 00:38 ]
), ενώ η Αλεξίου εμφανίστηκε για περίπου 1 ώρα...
