Δέν πρέπει να ξεχνάμε πως σέ ένα οποιοδήποτε κείμενο,ιδιαίτερα λογοτεχνικό,κάθε λέξη και κάθε πρόταση πρέπει να υπηρετή το σύνολο,την εικόνα που θέλει να δώση.Πολύ περισσότερο ο στίχος,που προορίζεται να ακουστή μέσα σέ ένα τραγούδι τό οποίο έχει συγκεκριμένη διάρκεια και επομένως η "εικόνα" του πρέπει να μπορή να γίνη αντιληπτή μέσα στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα.Οπως σέ μιά κινηματογραφική ταινία δέν μπορούν να παρεμβάλλωνται άσχετα πλάνα στη ροή τού σεναρίου επειδή απλώς «γούσταρε» ο σκηνοθέτης την συγκεκριμένη εικόνα,έτσι και στο στίχο δέν μπορούν να παρεμβάλλωνται άσχετες λέξεις στη ροή τού κειμένου,επειδή κάνουν ρίμα μέ κάποιες άλλες ή επειδή νομίζει ο στιχουργός οτι έτσι δίνει σοβαρότητα στο έργο του.Και όπως μιά κινηματογραφική ταινία δέν είναι απλή συρραφή πλάνων φύρδην-μίγδην,έτσι και ένας στίχος δέν μπορεί να είναι απλή συρραφή λέξεων,έστω και άν κάνουν ομοιοκαταληξία ή έχουν κάποια εννοιολογική συγγένεια.
Αυτά ώς προοίμιο.Τό βράδυ θά επανέλθω μέ περισσότερα.
@maspa.Σού αρέσει ο στίχος αυτός;
«Ηθελα να’χα ένα πέταλο από μέταλλο
νά το καρφώσω στό κορμί μου το ακέφαλο
νά περπατάω ανάποδα στον ήλιο
κοιτάζοντας το μέσα μου επιθήλιο»
Αν ναί,μπορείς να με θεωρής μεγάααααλο «έντεχνο» στιχουργό!
