γύρισα το βλέμμα στον ουρανό
κοιτώ στα μάτια τον Θεό
και τα παράπονα μου λέω
Μα λύγισα και σαν παιδάκι κλαίω
Όλη μου η ζωή ένα μοιρολόι
έκανα κομποσκοίνι Το Κομπολόι
Μα εσύ ποτέ δεν με ακούς
Τι κι αν προσεύχομαι με δάκρυα και λυγμούς
Της μοίρας το μίσος με έκαψε
όταν το ριζικό στο μέτωπο μου, έγραψε
είναι γραφτώ μία ζωή να τυραννιέμαι
Κι όταν αγανακτώ, την καταριέμαι
Σαν την σκιά Με ακολουθεί η γκαντεμιά
μακριά της προσπαθώ να φύγω Όμως
με μία σπρωξιά
με ρίχνει πάλι Στα βαθιά
και πάλι ξανά από την αρχή
Πόσο να αντέξει το κορμί και η ψυχή
--------------------------------------------------------------------
Από μικρός στους δρόμους
μ΄έναν σάκο στους ώμους
σε πάρκα σταθμούς και υπονόμους
κοντά σε άστεγους και παράνομους
έμαθα τους άγραφους νόμους
και πώς να νικώ τους φόβους
Εκείνες τις δύσκολες στιγμές
Τις πόρνες είχα μάνες και αδερφές
Εκεί στο σκοτάδι
Πήρα αγάπη και ένιωσα το χάδι
που ο Θεός μου στέρησε
Καί η τύχη θέλησε
Κάτι νύχτες σκοτεινές
Έμαθα να αποφεύγω τις κακοτοπιές
και τις γυναικείες πονηριές
Όλα τα μεγάλα Πάθη
οδηγούν σε αδιόρθωτα λάθη
Βρήκα τη δύναμη να αντισταθώ
και στα πόδια μου, να σταθώ
[ τροποποιήθηκε από τον/την georgiostsiftsis, 06-07-2020 09:54 ]