Όντως, πολύ καλό θέμα, γιατί είμαστε όλοι εμείς οι συμμετέχοντες στις συζητήσεις σ'αυτό το δικτυακό τόπο, ή και σε άλλους πιθανόν, υποκείμενοι της επικοινωνίας μέσω Ίντερνετ! ¶ρα, το θέμα μας αφορά όλους. Και κάποιους τους έχει ίσως απασχολήσει πιο σοβαρά.
Και είναι σύνθετη η απάντηση κατά τη γνώμη μου, γιατί μπαίνουν θέματα ψυχολογίας στη μέση και πολύ δύσκολα μπορεί να πάρει κανείς μια αμερόληπτη σαφή θέση.
Κατ'αρχήν, επειδή η ερώτηση ήταν αν αναπτύσσονται συναισθήματα, η απάντησή μου είναι ότι ναι, αναπόφευκτα αναπτύσσονται, τη στιγμή που υπάρχει επικοινωνία με ανθρώπους! Μορεί να είναι φιλικά, συμπάθειας, αντιπάθειας, εκτίμησης, μπορεί και ερωτικά κατά περίπτωση, δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς! Για το αν μπορούν να αναπτυχθούν σχέσεις, μπορούν, αλλά δεν είναι αληθινές κατά τη γνώμη μου! Δεν μπορεί να είναι αληθινές αν στηρίζονται μόνο στην επικοινωνία μέσω Ίντερνετ. Αυτό είναι σαφές και το κατανοούμε όλοι νομίζω.
Το "μέσο" που λέγεται Ίντερνετ και η επικοινωνιακή τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί πάνω σ'αυτό, έχει σίγουρα(δυστυχώς) υποκαταστήσει για πολλούς άλλες παραδοσιακές μεθόδους επικοινωνίας. Καθόμαστε στο σπίτι μας ή στο γραφείο μας και χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε "βήμα", μπορούμε θεωρητικά να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους απ'ολον τον κόσμο! Μη μου πείτε ότι αυτό δεν είναι δελεαστικό, προκλητικό, σπουδαίο!! Νομίζουμε ότι νικάμε τα τυχόν αισθήματα μοναξιάς που μας κυριεύουν κάποιες φορές, άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο συχνά! Και φυσικά, μπορεί κανείς να πει τον πόνο του, ή οτιδήποτε άλλο θέλει τέλος πάντων, και να διατηρήσει την ανωνυμία του! Αυτό που το πάτε; Κρύβεται πίσω από τις λέξεις! Μπορεί να πλάσει μία άλλη προσωπικότητα για τον εαυτό του προς το συνομιλητή του! Ποιός θα τον ανακαλύψει και θα τον αποκαλύψει; Kανείς! Αυτό όμως δεν είναι δειλία; Όταν δεν αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα του
είναι σου και προσαρμόζεις το
είναι σου σε μια "εικονική πραγματικότητα", δεν είσαι δειλός;
Έχω την αίσθηση ότι το Ίντερνετ μπορεί να γίνει "παγίδα" για κάποιους. Εξαρτάται τί αντιστάσεις έχει κανείς και τί σκοπούς, διαθέσεις, ανάγκες έχει όταν αποφασίζει να επικοινωνήσει με ανθρώπους μέσω Ίντερνετ. Αν θέλει απλά να ανταλλάξει απόψεις πάνω σε θέματα του ενδιαφέροντός του, να αντλησει πληροφορίες και να ψυχαγωγηθεί ή να γνωρίσει μέασα απο κει ανθρώπους που θα εμπλουτίσουν τον κοινωνικό του περίγυρο, τότε νομίζω ότι πρόκειται για μια υγιή και εποικοδομητική διαδικασία. Όταν όμως "μπαινει" στο Ίντερνετ με σκοπό να επιτύχει πράγματα που δεν επιτυγχάνει στην πραγματική του ζωή και για να καλύψει ανάγκες που για οποιουσδήποτε λόγους δεν καλύπτει στον πραγματικό κόσμο, τότε τα πράγματα μπερδεύονται. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο γραπτός λόγος που κυριαρχεί στο Ίντερνετ, μπορεί να είναι παραπλανητικός, μπορεί πολύ πιο εύκολα να διεγείρει τη φαντασία και να παρασύρει σε άλλους δρόμους..Ας μην ξεχνάμε το τραγούδι, την τραγουδάρα για την ακρίβεια: "
Δε φταις εσύ, η ΦΑΝΤΑΣΙΑ μου τα φταίει, που σ'έπλασε όπως ήθελε αυτή...". Επίσης, ας μην ξεχνάμε πόσο "δενόμαστε" με τους ήρωες ενός βιβλίου. Γιατί; Γιατί ο γραπτός λόγος, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ο ήχος και η εικόνα, θέτει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη φαντασία σε λειτουργία!
Βάσει όλων αυτών, νομίζω ότι είναι ένα πολύ σύνθετο θέμα και μάλλον θα χρειαζόμασταν κοινωνιολόγους και ψυχολόγους να μας το αναλύσουν αλλά, γενικά, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής, δεν μπορούμε να πάρουμε εύκολα θέση. Μπορεί βέβαια ο καθένας για τον εαυτό του να πει τί είναι αυτό που ζητάει από το Ίντερνετ και με τί σκοπούς το χρησιμοποιεί, αλλά μιλώντας σε γενικότερο επίπεδο, τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με την "ατελή" ανθρώπινη φύση και την "άβυσσο" της ανθρώπινης ψυχής σε συνδυασμό με την "'εμμεση" και "ατελή" αυτή μορφή επικοινωνίας, όλα είναι πιθανά και όλα είναι ανοιχτά! Πρέπει λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί, να έχουμε αντιστάσεις και να μη φοβόμαστε να ζήσουμε τη ζωή πραγματικά!! Η "εικονική πραγματικότητα", για μένα είναι ένα "παραμύθι". Ένας όρος της εποχής που περισσότερο επιστημονική έννοια εκφράζει παρά κοινωνική!
Γι'αυτό, ας προτιμάμε τις
off line συναντήσεις από τις
on line !!!
Αυτά είχα να πω..
