δε νομίζω πως τα παιδιά κατέκριναν το να έχεις όνειρα και φιλοδοξίες..αυτό που ήθελαν,θαρρώ,να πουν,ηταν πως η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά πράγματα..εξάλλου κάποιος κάποτε κάπου είχε πει πως όσο πιο ολιγαρκείς είμαστε,τόσο πιο ευτυχισμένοι μπορουμε να αισθανθούμε..εν κατακλειδι,δεν ειναι καθολου κακο να ονειρευσαι..απλα καλο θα ειναι να εκτιμας και αυτα που ισως παραμελουμε..αθελα μας..ποτε ηταν η τελευταια φορα που ειπες σ'αγαπω στους γονεις σου?μαλλον το θεωρουμε δεδομενο..αυτη η λεξη ομως θα ηχουσε στα αυτια των γονεων σαν μια ανακοινωση πως κερδισαν δωρεαν εισητηριο για τον παραδεισο(ενταξει μπορει να υπερβαλλω και λιγο..)
all i need is the air that i breath...