Quote:
|
Το μέλος XeniaRodo στις 08-09-2005 στις 12:11 έγραψε:
Tον Aλκίνοο....
θα ήθελα πολύ όμως να συζητήσω, να πάμε για έναν καφέ βρε αδερφέ, με τον Xρήστο Θηβαίο και την Eλένη Bιτάλη.
|
|
Καλά με τον Αλκίνοο θα θέλα να κάνω άλλα πράγματα όχι απλά να τον γνωρίσω ή απλά να πιώ καφέ... (Ουπς...
Παραφέρομαι....)
me ton iwannidh lete?
Quote:
|
Καλά με τον Αλκίνοο θα θέλα να κάνω άλλα πράγματα όχι απλά να τον γνωρίσω ή απλά να πιώ καφέ... (Ουπς... Παραφέρομαι....) |
|
egw 8a 8ela na gnwrisw ton ozzy!!! (bebaia 8a perna lambana ta metra moy)
em... allon kalytera! dickinson, hammet, mercury(anastenetai?
)
kai th scabbia!!!!
Θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να μιλήσω με τον John Lennon και επίσης να διατηρούσα επαφή με τον Αλκίνοο, μιας και έχουμε γνωριστεί σε μία πολύ όμορφη συγκυρία, όμως από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και δεν νομίζω να με θυμάται... Παρόλα αυτά ο λόγος που θα ήθελα να τον ξαναδώ αλλά και γενικότερα να είναι καλά είναι το ότι γνωρίζω πάρα πολύ καλά πως πρόκειται για έναν αξιότιμο και αξιοσέβαστο άνθρωπο συν τοις άλλοις... Τους χαιρετισμούς μου...
DICKINSON
Iam a man who walks alone!
Ένα από τα πολλά μου ελλατώματα είναι ότι είμαι αρκετά ντροπαλή με αποτέλεσμα όταν γνωρίζω κάποιον που θαυμάζω και συμπαθώ πολύ - πολύ να κοκκινίζω , να κοιτάζω δεξιά και αριστερά προκειμένου να αποφύγω συνάντηση βλεμμάτων , να μπερδεύω τα λόγια μου και άλλα τέτοια ωραία ...
Παρόλα αυτά , θα μου άρεσε πολύ κάποτε να μπορούσα να συναντηθώ και να μιλήσω με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μάνο Λοϊζο... Ακόμα και να ζούσαν δεν θα το επιχειρούσα , μα μια συνάντηση μαζί τους όπως και με τον Οδυσσέα Ελύτη , αποτελούσε παιδικό μου όνειρο που χάθηκε κι αυτό . Επίσης , από ''ξένους'' θαύμαζα από πιτσιρίκα τον Jim Morrison.
Τον Αλκίνοο Ιωαννίδη , τον Ville Valo από τους HIM , Linkin Park , τον Μιχάλη Εμιρλή
Τον Δεληβορια,τον Θηβαιο,τον Θ.Παπακων. και φυσικα τον Αλκινοο!
Τον Rory Gallagher..αλλά επειδή δεν πρόκειται να συμβεί παρά μόνο όταν θα κοιτάω τα χορταράκια ανάποδα..(μακάβριο..απαπαπα...!!!)...θα συμβιβαστώ με έναν Νick Cave...!!!
Emma Shapplin, τον Ville Valo απο ΗΙΜ και πολλους πολλους αλλους!!!!
Ορίστε ελληνικά...το έφτιαξα μα ποιος είμαι!
Ποιόν καλλιτέχνη θα θέλαμε να τί; Να μηλίσουμε μαζί; Να πάμε καφεδάκι; Να τα σπάσουμε; Να παίξουμε μπιρίμπα; Να τί;
Βασικά εγώ παλιά είχα ένα τέτοιο κόλλημα και ήμουν πολύ ερωτευμένη με τους Πυξ Λαξ και κυρίως τον Πλιάτσικα που ήταν και ο πιο χότ. Λοιπόν, μια μέρα (έχω ντοκουμέντα) μετά από μια μέτρια συναυλία από εκείνο το δίσκο τα δοκάρια περιμένουν στο γρασίδι κάτι τέτοιο, τους πετυχαίνω στο πλοίο της επιστροφής από Ρόδο Αθήνα, εκείνοι κατέβαιναν Κω για άλλη μια "μέτρια"΄συναυλία. Λοιπόν, έρωτας κλπ, να πάω να τους μηλίσω να κάνω να ράνω. Να σας πω τα εξής που με απογοήτευσαν:
1ον ο Δε Πλιάτσικας πούλαγε κάποια σχετική κουλτούρα σε κάτι πιτσιρίκες που ήταν δεν ήταν 15 και είχαν δεν είχαν τα μπούτια και όλα τ'αλλα στη φόρα. Ροκούδες σου λέει μετά...Άς μην αρχίσω γιατί με πιάνει κι εμένα το ροκού. Πήγα να τους μηλίσω, και ήμουν κι εγώ σχετικά τεκνό τότε (23 παρακαλώ) αλλά μίλαγα ωραία και σεμνά και κοινώς ήθελα να τους ρωτήσω γιατί δεν βγαίνουν στο εξωτερικό, όπου έχουν φανς στην Βόρεια Αμερική και λοιπά, φοιτητές και τα ρέστα. Γράψιμο κανονικό ο Πλάτσικας, κοινώς με πέρασε σε έναν που παίζει τύμπανα, που είναι και καλά από Τορόντο αν κατάλαβα καλά, και αυτός ήταν πιο συζητήσιμος. Τώρα, σοβαρά με έσπασε αρκετά το όλο, μιλάμε στις πιτσιρίκες λες και είμαστε οι Θεοί και αν η άλλη είναι μεγαλύτερη θέλει να μας πει κάτι για τη μουσική και όχι μόνο πως μας σκέφτεται όταν βουρτίζει το μαλλί (εγώ είμαι η πρώτη για τα κακά στόματα) γράψιμο. Βασικά ναι. Υπάρχει αυτό το α ο τάδε είναι Θεός.
Τώρα που μεγάλωσα, αν και επιμένω πως θέλω να κάνω μια συζήτηση με τον Κοέν, έχω ξεπεράσει τον εφηβικό θαυμασμό μου για καλλιτέχνες. Άνθρωποι είναι όπως όλοι. Επειδή τώρα ακούς τη φωνή το στίχο, και λες α ου ρομαντικός. Τρίχες. Αυτός για να γράψει αυτό το σκέφτηκε κατά μεγάλη πιθανότητα 100 φορές, να πω μωρό μου ένα δάκρυ κυλά όταν σε βλέπω ν'απομακρύνεσαι, ή όταν από κοντά μου σβήνεσαι; Όταν καταντά η δημιουργία παραγωγή τότε χάνεται η αρχική τέχνη από όλο αυτό.
Κανέναν δεν θέλω. Να τους ακούσω απλά. Εκεί αρχίζει και τελειώνει η σχέση μου με τους καλλιτέχνες.
Αυτό.
Το μέλος NaStaZiA στις 25-07-2006 στις 01:48 έγραψε...
Παράθεση:
thn kalomoira...-an sugkatalegete stous kallitexnes-gia na thn deirw :P eimai kai aimovora h atimhhhhh!!!!
|
|
Συμφωνώ απόλυτα.Εκτός από τη χαζοσπαστικοκακοφωνίξ θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά το Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Jimy
02.08.2006, 13:03
Τον Αντώνη Βαρδή,επειδή δουλεύω στην ερτ και συγκεκριμένα στα μουσικά σύνολα,πέρσυ στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όταν χρειάστηκε για κάποια διαφημιστικά πλάνα και για το τηλεοπτικό τρειλερ για την τηλεόραση να βρίσκεται εκεί παρατήρησα και πλέον απο κοντά οτι πρόκειται για πολύ απλό άνθρωπο και σε συνδιασμό με το οτι τον άκουγα πιο πρίν αλλά χωρίς να τον έχω δεί,κατάλαβα οτι τα τραγούδια του είναι αυτός και χωρίς υπερβολή τα τραγούδια του τον εκφράζουν κατα βάθος και είναι πολύ απλός σαν άνθρωπος,είναι σπάνια μουσική προσωπικότητα γιατί δεν είναι κατηρτησμένος μουσικός απο θεωρία και γνώσεις αλλά μπορεί με τρομερό τρόπο να μεταμορφώνει στιγμές προσωπικές του σε τραγούδι και αυτό είναι σπάνιο αλλά και ίσως δύσκολο,
Το μέλος Other_side στις 02-08-2006 στις 01:17 έγραψε...
Παράθεση:
Ορίστε ελληνικά...το έφτιαξα μα ποιος είμαι!
Ποιόν καλλιτέχνη θα θέλαμε να τί; Να μηλίσουμε μαζί; Να πάμε καφεδάκι; Να τα σπάσουμε; Να παίξουμε μπιρίμπα; Να τί;
Βασικά εγώ παλιά είχα ένα τέτοιο κόλλημα και ήμουν πολύ ερωτευμένη με τους Πυξ Λαξ και κυρίως τον Πλιάτσικα που ήταν και ο πιο χότ. Λοιπόν, μια μέρα (έχω ντοκουμέντα) μετά από μια μέτρια συναυλία από εκείνο το δίσκο τα δοκάρια περιμένουν στο γρασίδι κάτι τέτοιο, τους πετυχαίνω στο πλοίο της επιστροφής από Ρόδο Αθήνα, εκείνοι κατέβαιναν Κω για άλλη μια "μέτρια"΄συναυλία. Λοιπόν, έρωτας κλπ, να πάω να τους μηλίσω να κάνω να ράνω. Να σας πω τα εξής που με απογοήτευσαν:
1ον ο Δε Πλιάτσικας πούλαγε κάποια σχετική κουλτούρα σε κάτι πιτσιρίκες που ήταν δεν ήταν 15 και είχαν δεν είχαν τα μπούτια και όλα τ'αλλα στη φόρα. Ροκούδες σου λέει μετά...Άς μην αρχίσω γιατί με πιάνει κι εμένα το ροκού. Πήγα να τους μηλίσω, και ήμουν κι εγώ σχετικά τεκνό τότε (23 παρακαλώ) αλλά μίλαγα ωραία και σεμνά και κοινώς ήθελα να τους ρωτήσω γιατί δεν βγαίνουν στο εξωτερικό, όπου έχουν φανς στην Βόρεια Αμερική και λοιπά, φοιτητές και τα ρέστα. Γράψιμο κανονικό ο Πλάτσικας, κοινώς με πέρασε σε έναν που παίζει τύμπανα, που είναι και καλά από Τορόντο αν κατάλαβα καλά, και αυτός ήταν πιο συζητήσιμος. Τώρα, σοβαρά με έσπασε αρκετά το όλο, μιλάμε στις πιτσιρίκες λες και είμαστε οι Θεοί και αν η άλλη είναι μεγαλύτερη θέλει να μας πει κάτι για τη μουσική και όχι μόνο πως μας σκέφτεται όταν βουρτίζει το μαλλί (εγώ είμαι η πρώτη για τα κακά στόματα) γράψιμο. Βασικά ναι. Υπάρχει αυτό το α ο τάδε είναι Θεός.
Αυτό.
|
|
τι μου θυμισες τωρα!!αν και μικρη την εχω πατησει κ εγω ετσι με εναν καλλιτεχνη π εκτιμουσα και απλα τον πλησιασα για να του εκφρασω το θαυμασμο μ.Ειχε μια αλαζωνεια,μια ανωτεροτητα,ενα εγω ειμαι κουλτουριαρης και σας εχω ολους γραμμενους!!!!Βεβαια δε σταματησα να τον ακουω γιατι οπως ειπες ανθρωποι ειναι δε θα κατσουμε να σκασουμε κιολας..Απλα απογοητευτικα γιατι δε περιμενα τετοια αντιμετωπιση απο εναν τοσο μεγαλο καλλιτεχνη(ειναι πολυ γνωστος...και ιδιαιτερα συμπαθητικος)..
Ξέρω ότι θα γινόμουν αρκετά αδιάκριτη αν σε ρωτούσα σε ποιον αναφέρεσαι tolaruba , αν ήθελες θα το έλεγες από την αρχή άλλωστε , μα κάπου πάει το δύσμοιρο το μυαλό μου..
Φίλη other-side θα συμφωνήσω μαζί σου για το υφάκι του Πλιάτσικα... Μένω στην πόλη από την οποία ξεκίνησαν οι Πυξ Λαξ και τους συναντούσα παλιότερα σε μια γνωστή πάλαι ποτέ ''φιλοέντεχνη'' καφετέρια της πόλης μας (στο τροπικό Μενίδι , αναφέρομαι) στην οποία σύχναζα κάποτε όπως και σε ένα συνοικιακό γηπεδάκι για μπάσκετ στο οποίο έπαιζε καμια φορά μαζί τους και ο αδερφός μου... Πολύ επίπεδο πουλάει , κατά την άποψή μου , το παλικάρι και δεν του πάει ... Το μόνο που μου έχει μείνει πια από τους Πυξ Λαξ είναι η - ας μου επιτραπεί η έκφραση - ταξιδιάρικη εισαγωγή του ''Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ'' ...
Αυτά...
