«Μια μαρξιστική προσέγγιση στο άλμπουμ «Darkness on the Edge of Town», «Το "αφεντικό" και η Βίβλος», «Ο Φεμινισμός και ο Σπρίνγκστιν», «Η συλλογική μνήμη και ο πόλεμος του Βιετνάμ» είναι απλώς μερικές από τις εκατόν πενήντα εισηγήσεις στο συμπόσιο για τον Σπρίνγκστιν.
Ο Αμερικανός τραγουδοποιός θα αποτελέσει το αντικείμενο μελέτης πανεπιστημιακών σε ένα τριήμερο που διοργανώνει το πανεπιστήμιο του Μονμάουθ στο Νιου Τζέρσεϊ, τη γενέτειρά του, με το όνομα «Glory Days», παρμένο από ένα φημισμένο τραγούδι του. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, από αύριο, οπότε ξεκινάει το συμπόσιο, θα εξεταστεί η επιρροή των τραγουδιών του Σπρίνγκστιν στην πολιτική σκέψη, τη λογοτεχνία, τον πατριωτισμό, τη θρησκευτική πίστη και την κοινωνική ζωή του αμερικανικού λαού, ενώ θα ολοκληρωθεί με μια συναυλία από μπάντες που έχουν επηρεαστεί από τη μουσική του.
«Ισως σοκάρει κάποιους», εξηγεί ο καθηγητής φιλολογίας Κένεθ Γούμακ, «η ακαδημαϊκή αναγνώριση του έργου του, αλλά πρέπει να το σκεφθούν καλά πριν διατυπώσουν τις αντιρρήσεις τους». Γιατί, όπως υπενθυμίζει, έχει προηγηθεί το συμπόσιο για τον Ντίλαν, το '98. Ο Γούμακ ετοιμάζει τη δική του μελέτη με τίτλο «Ο Μπρους Σπρίνγκστιν και η Πολιτική της Νοσταλγίας», ενώ ένας άλλος καθηγητής, ο Καρλ Μάρτιν, επιλέγει να εξηγήσει τη σχέση του αυτοκινήτου στη μουσική του Σπρίνγκστιν. «Για τον τραγουδιστή», υποστηρίζει ο Μάρτιν, «το αυτοκίνητο αντιπροσωπεύει μια σειρά από αξίες, έναν ιδιαίτερο τρόπο για να βλέπει τον κόσμο». Και ο Αντονι Εσπόζιτο, καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας, συμπληρώνει: «Ο Σπρίνγκστιν είναι ξεχωριστός γιατί γράφει για τους καθημερινούς ανθρώπους και τα συνηθισμένα τους προβλήματα με έναν ασυνήθιστο τρόπο». Οσο για τον φεμινισμό, η εισηγήτρια Ντενίζ Γκριν ομολογεί: «Δεν υπάρχουν και πολλά τραγούδια του που θα ήταν ελκυστικά στις ακτιβίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών. Από την άλλη, όμως, οι χαρακτήρες των κοριτσιών στα τραγούδια του μοιάζουν να διαθέτουν δύναμη και ανεξαρτησία».
Πάντως, ο πενηνταπεντάχρονος μουσικός, που είχε τραγουδήσει στο «Νο Surrender» ότι «μάθαμε περισσότερα σε έναν δίσκο τριών λεπτών/ από όσα μάθαμε στο σχολείο», μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει στην πρόσκληση του πανεπιστημίου να παρευρεθεί στην εκδήλωση. «Για να είμαστε ειλικρινείς», λέει ο Εσπόζιτο, «ο Μπρους ίσως βρει γελοίες κάποιες εισηγήσεις. Παρ' όλα αυτά, όμως, θα πρέπει να νιώθει περήφανος».
