Έχουν περάσει αρκετές ημέρες που τέθηκε το θέμα, καθ' ότι όμως το ζήτημα είναι διαχρονικό νιώθω την ανάγκη να εκφράσω μια άποψη.
Θεωρώ πως εάν ήμασταν παράγωγα ενός συγκεκριμένου εργοστασίου και εάν στιγμές δεν ανταποκρινόμασταν σε συγκεκριμένες προδιαγραφές με τις οποίες είχαμε προκαθοριστεί να λειτουργούμε, τότε και μόνον τότε θα ήταν δυνατόν να κατηγορηθούμε ως αμαρτωλοί, (κυρίως ως σφάλοντες όπως προαναφέρθηκε).
Καθότι όμως βρεθήκαμε μόνοι σε έναν άγνωστο για τα εσωτερικά μας εφόδια κόσμο και αδύναμοι όχι να αντιμετωπίσουμε αλλά και να κατανοήσουμε ακόμη τις καταστάσεις που αποτελούν τις προκλήσεις μας, επομένως είμαστε και ελεύθεροι να πράξουμε τα σφάλματα μας άκριτα και εάν μάθουμε, έχει καλώς εάν όχι το τίμημα δικό μας.
Οι απανταχού διδάσκαλοι μας ας παρατηρήσουν πρώτα το σακί με τα δικά τους σφάλματα. Αυτό που κουβαλούν στην δική τους πλάτη και γι' αυτό ακριβώς και δεν το βλέπουν. Βλέπουν μόνον των άλλων.
Δεν υπάρχουν επομένως ούτε μομφές, ούτε έπαινοι. Μόνον πάλη.