Eva Συγχαρητήρια!!! Συγχαρητήρια που μας θύμισες τη σημερινή μαύρη επέτειο. Συγχαρητήρια που μας θύμισες τον Αναγνωστάκη και μαζί με αυτόν ολόκληρη τη σπουδαία γενιά των ποιητών της «ήττας».
Ο Ποιητής
Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη,
κ’ εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής;
Μάταιοι είν’ οι λόγοι μου· της λύρας μου οι ήχοι
αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.
Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω,
όνειρα είν’, αισθάνομαι, η δόξα κ’ η αρετή.
Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ’ όπου ατενίσω,
κ’ επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί.
Η γη ’ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία.
Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν’ εικών.
Έρωτα ψάλλω και χαράν. Aθλία παρωδία,
αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών!
Η Μούσα
Δεν είσαι ψεύστης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον
οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί
μόναι γνωρίζουν τ’ αληθές, και εις αυτόν τον βίον
οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί.
Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον
του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή
ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων
είσαι — χρυσή υπόσχεσις και άνωθεν φωνή.
Εαν η γη καλύπτεται με σκότον, μη φοβείσαι.
Μη ό,τι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.
Φίλε, πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι·
θάρρει, και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!
Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει.
Υπό τον πέπλον ευμενής η φύσις διά σε
ρόδων, και ίων, κ’ ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει
στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί.
why do we always seem to want what we can't have?
lessons learned
but then i listen to my heart
and it says still run back for more
it's just hard to think
i'll never get the chance
to say you're mine
but every time you hear this song
you'll know you're made a mark
on my heart and my mind
between you and me -tha ataris
and you can't fight the tears that ain't coming
or the moment of truth in your lies
when everything's made to be broken
i just want you to know who i am
iris-goo goo dolls(vasika olo to tragoudi einai poli oraio)
have you ever found the one
you've dreamed of all your life?
you'do just about anything to look inot their eyes
have you finally found the one you've given your heart to
only to find out that one won't give their heart to you?
have you ever closed your eyes and dreamed that they were there?
and all you can do is wait for the day when they will care.
Παιδιά, υπενθυμίζω πως αν γράφετε στίχους δικούς σας, μπορούμε να τους δημοσιεύσουμε στην πρώτη σελίδα. Απλά πηγαίνετε εκεί που λέει (αριστερά πάνω) "Στειλτε Δημοσίευση" και σε λίγες μέρες θα μπουν. Έτσι θα μπορέσει να τους δει περισσότερος κόσμος, αλλά και να γράψει τα σχόλιά του!
μα γιατι το τραγουδι να ειναι λυπητερο
με μιας θαρρεις κι απ'την καρδια μου ξεκοψε
και αυτη τη στιγμη που πλημμυριζω χαρα
ανεβηκε ως τα χειλη μου και μ'επνιξε
φυλαξου για το τελος θα μου πεις
σε ποιαν εκσταση απανω
σε χορο μαγικο
μπορει ενα τετοιο πλασμα να γεννηθηκε
απο ποιο μακρινο αστερι ειναι το φως
που μες στα δυο της ματια πηγε κρυφτηκε
και εγω ο τυχερος που το εχω δει
"Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα.
Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ.
Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα, πάντα θα ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει"" Ελύτης
"Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά σου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.
Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε." Μ.Πολυδούρη
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: dinaki13b στις 08-05-2003 21:22 ]
στη ζωη αγωνιζομαστε αναμεσα σε δυο πορτες.η μια φερει την επιγραφη "πολυ νωρις" και η αλλη "πολυ αργα".
ντ ορεβις
οταν ενας αντρας κανει ακριβως αυτο που περιμενει μια γυναικα,δεν τον παιρνει πολυ στα σοβαρα.θα πρεπει να κανει παντοτε πραγματα που δεν τα περιμενει,οπως και να της λεει πραγματα που δεν καταλαβαινει.
ποιος απο οσους αγαπιουνται ειναι φτωχος?ουτε ενας
οι αντρες παντα θελουν να ειναι η πρωτη αγαπη μιας γυναικας.οι γυναικες θελουν να ειναι η τελευταια αγαπη του αντρα.
οσκαρ ουαιλντ
Είναι ένα κομμάτι από ένα τραγουδάκι του Π. Θαλασσινού που λέει....
"...και αν η καρδία σου μ'αρνηθεί,
δεν θα με δείς να κλάψω,
θα πάρω κόκκινο βαθύ το δάκρυ μου να βάψω...
Σε πέντε μαύρες θάλασσες θα βγώ να κολυμπήσω
αφού δεν βρήκα μια στεριά για λίγο να ακουμπήσω..."
Sorry gia ta greeklish, den mporw na kanw kai alliws!
"...Zousa me to thanato, zousa gia na pethanw, ma toulaxiston den zousa nekrh opws oi gurw mou, ta mikra asteia antrwpakia pou legan pws m'agaphsan, ki as mhn mporesan pote, ki as mhn tolmhsan pote na diabasoun thn psuxh poukrube perissio fws kai skotadi mesa ths...Agapithika polu, ma mporei pote kaneis na fantastei oti lupomouna batheia otan katalbaina oti m'agapousan? Egw, isws na mhn agaphsa arketa, oxi oso eprepe. Ton idaniko mou erwta tharrw ton ezhsa sth fantasia mou. H psuxh mou kai h agaph mou gennithikan thn idia mera. Auto to eniwtha mesa mou, ki omws den pisteua oti tha uphrxe mera pou tha mou apodeiknue oti agapousa alhthina. Den einai st'alhtheia tragiko, mia megalh eirwneia, na miloun gia thn agaph anthwpoi pou den thn gnwrizoun kai na siwpoun entelws keinoi pou niwthoun thn psuxh tous na pnigetai sto pono ths?"
( Maria Poludourh)
Άντε, μεσ της γης το πυρωμένο δέντρο
άντε, δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
Άντε, πέφτει λάβα λάβα απ' τα φιλιά τους
άντε, και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους
Thanasis Papakwnstantinou "Stin Andromeda kai stin gi"
Mirrors on the ceiling, the pink champagne on ice
And she said "We are all just prisoners fere of our own device"
And in the master's chambers they gathered fot the feast
They stab with their steely knives, but they just can't kill the beast...
Μια περιληπτική σκιαγράφηση της ζωής των σύγχρονων ανθρώπων...δυστυχώς.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: eva στις 23-05-2003 11:56 ]
19-02-2003 στις 15:42, DINA wrote:
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ Σ'ΑΓΑΠΩ
ΜΕΤΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Η ΑΓΑΠΗ
ΕΙΝ'ΑΠ'ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΕΙΝ'ΑΠ'ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΙΑΝΕΙ ΜΑΤΙ....
ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ,ΜΙΑΣ ΒΡΟΧΗΣ Η ΣΤΑΛΑ
ΚΙ ΕΓΙΝΕ Η ΣΠΙΘΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΚΙ ΕΓΙΝΕ Η ΣΠΙΘΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ
ΚΑΙ ΠΕΛΑΓΟΣ Η ΣΤΑΛΑ................
Πρόκειται για εκπληκτικούς στίχους...Θα συμφωνήσω κ εγώ!
Ο ναυαγος
