Στο λιμανι του Amsterdam...

ειναι εινα τραγουδι το οποιο δεν θυμαμαι τον τιτλο του!οι πρςτη στιχοι ειναι καπως ετσι : Στο λιμανι του Amsterdam ενας ναυτης τραγουδαει.......
Θελω αν γινεται : Τιτλο Ακορντα και Στιχους

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: jorge στις 10-11-2003 09:52 ]

Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ

Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ, ένας ναύτης τραγουδάει
τους καημούς και τις ελπίδες που μαζί του κουβαλάει,
Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ, ένας ναύτης αραχτός
και δακρύζει η μουσική και δακρύζει ο ποταμός
Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ, ένας ναύτης ξεψυχάει
κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει και χτυπιέται τούτη η πόλη
Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ, στην ομίχλη το πρωί
ένας ναύτης ξεπετιέται κει που κλαίει ένα παιδί.

Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ, που μαζεύονται οι ναύτες
κάποιος απ' αυτούς αρπάζει ψαροκέφαλα απ' τις γάτες
και τα δόντια του σαν δείχνει σπαισμένα που 'χουν μείνει
μα μπορούνε να ρουφήξουν τα κατάρτια στη σελήνη
και στον ταβερνιάρη γνέφει με το χέρι το αδειανό
γέρο μάγειρα μαλάκα πέτα ψάρια κατα 'δω
Κι όπως του 'ρθε να ξεράσει έτσι ανήμπορος σαν πτώμα
ξεκαρδίζεται και λύνει το ζωνάρι του στο χώμα

Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ, ένας ναύτης μπεκροπίνει
μπίρες πίνει και μεθάει κι όλοι πίνει και ξερνάει
ξαναπίνει στην υγειά τους, στις πουτάνες που ' χουν πάρει
εκατόν πενήντα άντρες σε μια νύχτα η καθεμιά τους
έχουν χάσει την τιμή τους, παζαρεύοντας στην πιάτσα
για ένα πιάτο κρύα σούπα δυο φιορίναι ή δυο μάρκα
και τη θάλασσα ο ναύτης και το χώμα αυτό θα φτύσει
κι όπως κλαίω την αγάπη έτσι αυτές θα τις ξεσκίσει
Στο Λιμάνι του Άμστερνταμ

[Δίσκος: "Προσέχω Δυστυχώς", τραγούδι του Ζακ Μπρελ, σε μετάφραση - προσαρμογή του Γιώργου Αραπάκη]

Ένα εκπληκτικό τραγούδι (στην πραγματικότητα, πρόκειται περισσότερο για ποίηση παρά για ένα απλό τραγούδι) του μεγάλου Jacques Brel, που άφησε εποχή και που έχει κι αυτό μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Το "Le port d' Amsterdam" αρχικά δεν κυκλοφόρησε σε δίσκο. Η παγκοσμίου φήμης αίθουσα συναυλιών "Οlympia" στο Παρίσι έχει να περηφανεύεται ότι τον Οκτώβρη του '64 πρωτοπαρουσιάστηκε εκεί ένα κατ' εξοχήν σουρρεαλιστικό τραγούδι-ποίημα, ανέκδοτο ως τότε, που με την τόση ένταση που εξέπεμπε, προκάλεσε τέτοιο σοκ στο κοινό, το οποίο ξεσηκώθηκε μεμιάς και το ζητούσε έκτοτε ως encore πάντα από τον δημιουργό του, τον Brel.

Λίγα χρόνια αργότερα, το τραγούδι έκανε το γύρο του κόσμου, κυρίως χάρη στην βερσιόν του '73, μεταφρασμένο στα αγγλικά πλέον από τον Mort Schuman, και κυκλοφόρησε σε ένα 45άρι που είχε τίτλο "Sorrow". O δε Bowie εκτιμούσε αφάνταστα τον Brel και όταν είχε βρεθεί στο Παρίσι, είχε κάνει τα πάντα προκειμένου να τον συναντήσει. Η συνάντηση τελικώς δεν έγινε ποτέ, γιατί απλούστατα ο Brel αρνήθηκε να συναντηθεί "με κάποιον που είναι μισός άντρας και μισός γυναίκα". Όταν μάλιστα ο Bowie άρχισε να επανεκτελεί κομμάτια του Brel, o μεγάλος Γάλλος ποιητής αντετέθη έντονα ("Δεν δίνω τα τραγούδια μου σε παιδεραστές"). Τελικώς, μοιραία πιστεύω, ο Brel γοητεύθηκε από την πολύ όμορφη επανεκτέλεση του Bowie, που κυκλοφόρησε στον συγκεντρωτικό δίσκο του "Rare" το 1982.

Να και οι αυθεντικοί στίχοι στα γαλλικά:


Le port d' Amsterdam

Dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui chantent
Les rκves qui les hantent
Au large d'Amsterdam
Dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui dorment
Comme des oriflammes
Le long des berges mornes
Dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui meurent
Pleins de biθre et de drames
Aux premiθres lueurs
Mais dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui naissent
Dans la chaleur ιpaisse
Des langueurs ocιanes

Dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui mangent
Sur des nappes trop blanches
Des poissons ruisselants
Ils vous montrent des dents
A croquer la fortune
A dιcroisser la lune
A bouffer des haubans
Et ηa sent la morue
Jusque dans le cœur des frites
Que leurs grosses mains invitent
A revenir en plus
Puis se lθvent en riant
Dans un bruit de tempκte
Referment leur braguette
Et sortent en rotant

Dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui dansent
En se frottant la panse
Sur la panse des femmes
Et ils tournent et ils dansent
Comme des soleils crachιs
Dans le son dιchirι
D'un accordιon rance
Ils se tordent le cou
Pour mieux s'entendre rire
Jusqu'ΰ ce que tout ΰ coup
L'accordιon expire
Alors le geste grave
Alors le regard fier
Ils ramθnent leur batave
Jusqu'en pleine lumiθre

Dans le port d'Amsterdam
Y a des marins qui boivent
Et qui boivent et reboivent
Et qui reboivent encore
Ils boivent ΰ la santι
Des putains d'Amsterdam
De Hambourg ou d'ailleurs
Enfin ils boivent aux dames
Qui leur donnent leur joli corps
Qui leur donnent leur vertu
Pour une piθce en or
Et quand ils ont bien bu
Se plantent le nez au ciel
Se mouchent dans les ιtoiles
Et ils pissent comme je pleure
Sur les femmes infidθles
Dans le port d'Amsterdam
Dans le port d'Amsterdam.

"Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν σ' αυτόν τον κόσμο είναι αυτοί που προχωρούν και διαλέγουν τις συνθήκες και τις περιστάσεις που θέλουν, κι όταν δεν τις βρίσκουν, τις δημιουργούν." (George Bernard Shaw)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Giorgos στις 07-11-2003 14:01 ]

Εθχαριστω πλυ ρε παιδια!μηπως ξερεται και που θα βρωτα ακορντα?