ελληνική μουσική
    598 online   ·  210.873 μέλη

    Η Μαντλέν Περού στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη

    nefos
    06.07.2006, 17:11
    @ Υπέροχη φωνή, νομίζω αξίζει να πάτε.

    __________________________________________________________________


    Φωνή, καρδιά και πνεύμα

    «Οπως η Μπίλι Χόλιντεϊ, η Περού έχει μια γλυκόπικρη, πληγωμένη άλτο φωνή, καθυστερεί και γλιστράει πάνω στις νότες, βρίσκοντας συναισθήματα στο αργό, λυπημένο, ξεθωριασμένο, παρά στο προφανές φωνητικό ξέσπασμα».

    Ετσι υποδέχτηκαν οι «Τάιμς» τη Μαντλέν Περού όταν πρωτοεμφανίστηκε στη μουσική σκηνή και η σύγκριση με τη μεγάλη κυρία της τζαζ ήταν αναπόφευκτη. Δέκα χρόνια μετά, έχει κατοχυρώσει τη θέση της στην ιστορία της τζαζ με μοναδικό διαβατήριο την αγγελική και «μαύρη» φωνή της, κάνοντας κριτικούς και κοινό να αναγνωρίζουν ότι «έχει να πει τη δική της ιστορία με τη φωνή της, την καρδιά της, το πνεύμα της». Την ιστορία της, που ξεδιπλώνεται μέσα από τα τραγούδια της, θα ακούσουν όσοι θα βρίσκονται σήμερα στο «Θέατρο Γης» στη Θεσσαλονίκη και αύριο στον Λυκαβηττό στην Αθήνα.



    Παρέα μ' ένα πιάνο, ένα μπάσο, ντραμς και την κιθάρα της, έχοντας στις αποσκευές της δύο δίσκους -«Dreamland» και «Careless love»- αλλά και ολοκαίνουργια κομμάτια από τη δουλειά της που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο και τιτλοφορείται «Half the perfect world», έρχεται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα για δύο μοναδικές συναυλίες. Η ίδια, άλλωστε, έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι «η ζωή μου είναι οι συναυλίες. Η σκηνή είναι το μέρος όπου νιώθω τη μαγική μεταμόρφωση της μουσικής σε τρεις διαστάσεις μπορείς να την ακούσεις, να την ψηλαφήσεις, να τη γευτείς». Συναυλίες για την Περού όμως δεν είναι μόνο τα μεγάλα θέατρα, αλλά και χώροι λίγων τετραγωνικών μέτρων αφού έχει την ικανότητα να κάνει με τη φωνή της να σωπαίνουν και οι πιο θορυβώδεις πότες.

    Το μέρος, όμως, που προτιμά είναι τα σοκάκια δίπλα στις όχθες του ποταμού Σηκουάνα, εκεί όπου συχνά καταφεύγει όταν αυτοεξορίζεται από τη μουσική βιομηχανία αλλά και από τα φώτα της δημοσιότητας. Κάπως έτσι έχει δημιουργήσει ένα μποέμ προφίλ που κάθε άλλο παρά ταιριάζει στα κλισέ του θεάματος. Η χαμηλόφωνη, εξάλλου, παρουσία της ταιριάζει απόλυτα με τη φωνή της που χαρακτηρίζεται από αισθαντικότητα και ευαισθησία, χωρίς όμως να αποφεύγει και εκρηκτικά ξεσπάσματα.

    Γεννημένη στην Τζόρτζια από Αμερικανό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα, όταν χώρισαν οι γονείς της κατέληξε στο Παρίσι. Εκεί, στα σοκάκια του Καρτιέ Λατέν, πρωτογρατζούνησε την κιθάρα της με κοινό τούς περαστικούς. Στα 22 της, το 1996, κάνει το ντεμπούτο της στη δισκογραφία με το «Dreamland» που περιείχε διασκευές των Εντίφ Πιάφ, Μπέσι Σμιθ, Πάτσι Κλάιν. Εφτασε μάλιστα τα 200.000 αντίτυπα παγκοσμίως, αστρονομικό νούμερο για τζαζ κυκλοφορία.

    Παρά τη σαρωτική και ξαφνική επιτυχία και ενώ όλοι περίμεναν τον δεύτερο δίσκο της, η Περού κάνει κίνηση ματ και εξαφανίζεται, ενώ η δισκογραφική της εταιρεία ανακοίνωνε ότι «ένας καλλιτέχνης μας αγνοείται». Σε όλο αυτό το διάστημα αντιμετώπισε ένα πρόβλημα με τις φωνητικές της χορδές και κατά καιρούς εκτόνωνε το πάθος της για τα μπλουζ στον δρόμο. Το 2004 κάνει μια δυναμική επιστροφή με το «Careless love», που συνδύαζε ακουστικά μπλουζ, κάντρι μπαλάντες, κλασική τζαζ και γαλλικά σανσόν, δηλαδή «τον μουσικό ορίζοντα στον οποίο μεγάλωσα, από τον Φατς Γουόλερ μέχρι τα γαλλικά σανσόν», όπως λέει η ίδια χαρακτηριστικά.

    Στον καινούργιο της δίσκο, τον οποίο θεωρεί τον πιο προσωπικό απ' όλους αλλά και πιο χαρούμενο, περιλαμβάνονται διασκευές των Λέονανρντ Κοέν, Τομ Γουέιτς και Τζόνι Μίτσελ γιατί, όπως λέει η ίδια, «μερικές φορές είναι πιο εύκολο να ανακαλύψεις τον εαυτό σου σε τραγούδια άλλων που αγαπάς».

    *Η Μαντλέν Περού εμφανίζεται σήμερα στο «Θέατρο Γης» στη Θεσσαλονίκη στις 21.30 (εισιτήρια: 35 ευρώ) και αύριο στον Λυκαβηττό στις 21.30 (εισιτήρια: 35 ευρώ πάνω διάζωμα και 50 κάτω, www.i-ticket.gr).


    ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
    ενετ - 06/07/2006

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 06-07-2006 17:12 ]


    dimitrapan
    07.07.2006, 10:53
    Απίστευτη φωνή!!! Όσοι είστε εδώ, μην την χάσετε!!!
    XeniaRodo
    07.07.2006, 11:45
    εγώ για βραχάκια το κόβω....
    Soiram
    07.07.2006, 15:30
    Πειράζει να σας κόψω λίγο τον ενθουσιασμό; Την μαντάμ Peyroux την είχα δεί όταν είχε ξαναέρθει τον χειμώνα (δεν θυμάμαι το όνομα του χώρου που την είδα). Θυμάμαι και εγώ είχα διαβάσει πράγματα και θάμματα για τη φωνή της και γενικά για το ποιόν της ως καλλιτέχνης. Έτσι και εγω αγόρασα εισητήριο (το οποίο δεν ήταν φτηνό...25 ή 30) και πήγα περιχαρής να την ακούσω.
    Ξενέρωμα πρώτο: Πλήρωσα 30 ευρώ και οι θέσεις ήταν όρθιοι στον εξώστη...χωρίς βέβαια αυτό να αναφέρετια πουθενά στο εισητήριο...
    Ξενέρωμα δεύτερο: Η συναυλιά ουσιαστικά αποτελείτω από τον καινούριο της δίσκο και άντε να είπε και ένα τραγούδι εκτός τοςυ καινούριου της δίσκου
    Ξενέρωμα τρίτο:Η συναυλία κράτησε κάτι λιγότερο απο μια ώρα...μαζί με ένα encore που είπε, το οποίο αν θυμάμαι καλά ήταν απο αυτά που είχε ήδη πεί.

    Η φωνή της μου άρεσε, αν και κατ'εμέ η σύγγριση με την Holiday είναι μάλλον ατυχής...οπότε όντως τα βραχάκια είναι η καλύτερη λύση...ή ακόμα καλύτερα με 17 ευρώ αγοράζετε το CD και την ακούτε όποτε και όπως εσείς θέλετε!
    nefos
    07.07.2006, 21:26

    @ Στο παρακάτω link , ένα κολάζ "μικρού μήκους" της Marlene Dietrich με την φωνή της Madeleine Peyroux να τραγουδά το τραγούδι
    Link
    " TARGET="_blank">between the bars


    nefos
    10.07.2006, 19:54
    Χάρηκε και τη χάρηκαν

    Η εσωστρεφής και άκρως συναισθηματική τζαζ της Μαντλέν Περού χρειάζεται τον κατάλληλο χώρο για να λειτουργήσει. Ισως λοιπόν το θέατρο του Λυκαβηττού, την Παρασκευή το βράδυ, να μην ήταν ο πλέον ιδανικός.

    Η Μαντλέν Περού επί σκηνής



    Παρά το γεγονός πως είναι ζεστό και πανέμορφο. Βλέπετε, ακούγοντας τα down-tempo τραγούδια της Μαντλέν, σου έρχονται αυτομάτως στο νου σκηνές από αμερικάνικα τζαζ κλαμπ, αληθινά καταγώγια, με πολύ καπνό, ποτά, κοστουμαρισμένους άντρες και μοιραίες γυναίκες. Στον Λυκαβηττό, αντίθετα, η ατμόσφαιρα ήταν very clear και καθόλου «βρώμικη».

    Βέβαια, όταν υπάρχει καλή μουσική όλα ετούτα (ίσως και να) έπονται. Γι' αυτό και η ίδια η Μαντλέν όχι μόνο χάρηκε τη συναυλία της, αλλά στο τέλος κάθησε εκεί στην άκρη και μοίραζε αυτόγραφα στους θαυμαστές της. Απλή και σεμνή ως συνήθως, και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς ένα κορίτσι που έζησε και περιπλανήθηκε στους δρόμους.

    Σκηνή στην ουσία δεν υπήρχε. Η τραγουδίστρια (μαζί με τους άλλους τρεις του συγκροτήματος) στεκόταν στο κοίλο του θεάτρου, «γυμνή» μπροστά στο κοινό. Με μια σχετική αμηχανία να δημιουργείται εκατέρωθεν, ίσως λόγω του κενού που υπήρχε ανάμεσα σε αυτήν και τις θέσεις των θεατών. Οι οποίοι «ζεστάθηκαν» σε ελάχιστες μόνο στιγμές της συναυλίας. Για περισσότερο από μία ώρα παρουσίασε τις γνωστές της διασκευές από το παρελθόν, συν κάποια καινούργια τραγούδια από το νέο της δίσκο «Half The Perfect World», που κυκλοφορεί το φθινόπωρο - τον ακούσαμε ήδη και είναι εξαιρετικός.

    Το live έκλεισε με το «Dance Me Το The End Of Love» του Λεόναρντ Κοέν, με την Περού να μας καληνυχτίζει εμφανώς ικανοποιημένη. Τα συναισθήματα πάντως των περίπου δυόμισι χιλιάδων θεατών ήταν ανάμικτα. Κάποιοι μάλιστα διαμαρτύρονταν για τη μικρή διάρκεια της συναυλίας. Ηταν το μόνο για το οποίο που δεν θα έπρεπε να είχαν ένσταση βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...


    ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
    ενετ- 10/07/2006