@ Με αφορμή την αποψινή του συναυλία, ας παρουσιαστεί εδώ ο Αμον Τόμπιν, που τον ανακάλυψα πριν από λίγο καιρό και πολύ μου έχει αρέσει.
__________________________________________________________
Γράφω μουσική «κλέβοντας»
«Θα εμφανιστώ ως dj παίζοντας σκληρό ντραμ εν μπέιζ για να χορεύει ο κόσμος. Δεν μου αρέσει να παρουσιάζω ζωντανά τη δική μου μουσική. Πιστεύω ότι το κοινό πλήττει όταν βλέπει έναν τύπο στη σκηνή να πατάει κουμπιά στον υπολογιστή του».
Ετσι περιγραφει στην «Ε» την αποψινή εμφάνισή του ο Αμον Τόμπιν. Ο Βραζιλιάνος πειραματιστής δημιουργεί σουρρεαλιστικά ηχητικά τοπία, όπου η τζαζ ανακατεύεται με τους βραζιλιάνικους ρυθμούς της σάμπα και μπαίνει σε μια χιπ χοπ φρενίτιδα. Οπως θα κάνει και απόψε,γύρω στα μεσάνυχτα, στην αίθουσα Μηχανουργείο του Τεχνολογικού Πάρκου του Λαυρίου (Φεστιβάλ Synch).
Γεννημένος στο Ρίο Ντε Τζανέιρο («πολλή βία αλλά εξαιρετική μουσική σκηνή», όπως το περιγράφει ο ίδιος), στα δέκα του χρόνια βρέθηκε στο Μπράιτον της Μ. Βρετανίας και από εκεί ως έφηβος στο Λονδίνο. Αφού εξερεύνησε το χιπ χοπ και την ηλεκτρονική σκηνή, βρέθηκε στο Μόντρεαλ.
«Είμαι παιδί των μητροπόλεων αλλά δεν με ενδιαφέρει και τόσο το περιβάλλον που ζω», λέει. «Το Μόντρεαλ, μια άχρωμη πόλη, χωρίς μουσική σκηνή, είναι η κατάλληλη βάση για μένα που δεν θέλω να χάνομαι σε συναυλίες και κλαμπ, αλλά να απομονώνομαι σε ένα δωμάτιο με τον υπολογιστή». Και αυτόν τον καιρό ετοιμάζει νέο άλμπουμ. «Πραγματικά αλλόκοτο», όπως το περιγράφει ,«αφού έχω συγκεντρώσει ήχους από την φύση (το κελάρυσμα του νερού, το φύσημα του ανέμου, κραυγές ζώων), αλλά και ήχους από μηχανές, θορύβους της πόλης. Θα τα ανακατέψω με ηλεκτρονικούς ρυθμούς».
Στα μέσα της δεκαετίας του '90 ο Αμον Τόμπιν ξεκίνησε να ηχογραφεί «τη μουσική από ήδη προϋπάρχουσα μουσική», όπως ονομάζει το ηχητικό του χάος. «Ο πατέρας μου στο σπίτι άκουγε σάμπα και μπόσα νόβα, εγώ στους δρόμους άκουγα χιπ χοπ. Τότε η ηλεκτρονική σκηνή ήταν στα σπάργανα και κάπως έτσι αρχίζω κι εγώ να φτιάχνω μουσική "κλέβοντας" ό,τι μου άρεσε».
Η μουσική του είναι ένα παζλ από προηχογραφημένες στιγμές, ένα εξαιρετικό δείγμα σάμπλινγκ. «Το 90% του χρόνου μου», λέει ο Τόμπιν, «τον περνάω ακούγοντας μουσική ώστε να βρίσκω τα κατάλληλα σαμπλς. Χρησιμοποιώ μόνο το 10% για να τα συνδέω όσο γίνεται πιο αρμονικά». Και η φιλοσοφία του; «Δεν υπάρχει φιλοσοφία. Το ίδιο θα σου απαντούσαν και τα παιδιά που παίζουν κρουστά στους δρομούς της Βραζιλίας. Η μουσική είναι απλή υπόθεση, το είχε αποδείξει και το πανκ τριάντα χρόνια πριν. Παίρνεις ό,τι σου ταιριάζει από το δρόμο και φτιάχνεις το δικό σου ήχο. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένας υπολογιστής, καλό αυτί και γερή μνήμη, ώστε να μην επαναλαμβάνεσαι».
Για τον Τόμπιν το κλειδί στην εξέλιξη της μουσικής είναι η τεχνολογία. «Είναι εκπληκτικό πώς ο καθένας μπορεί τώρα πια με ελάχιστα χρήματα να αποκτήσει έναν υπολογιστή και να έχει στη διάθεσή του μια ολόκληρη ορχήστρα ώστε να μπορεί να πειραματίζεται με τους ήχους», λέει με ενθουσιασμό. «Φυσικά υπάρχουν όρια στον τρόπο που τα χρησιμοποιείς αλλά κι αυτά ανήκουν στην ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας». Φυσικά κάτω από αυτή την προοπτική ο καθένας μπορεί να γράφει τη δική του μουσική. «Γιατί όχι;», επιμένει ο Τόμπιν. «Τόσα κινήματα στο παρελθόν ζητούσαν από τον καθένα να γίνει καλλιτέχνης. Η τεχνολογία δίνει μια μοναδική ευκαιρία και η ηλεκτρονική σκηνή είναι δημοκρατική. Ο καθένας μπορεί να συνθέσει τον ήχο που θέλει και ο τελικός κριτής είναι το κοινό».
Ο Αμον Τόμπιν απόψε στο Λαύριο, στο Synch
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
ενετ - 07/07/2006
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 07-07-2006 17:43 ]
