Τo 1910, η «New York Herald» και μια αλυσίδα εφημερίδων είχαν αναθέσει στον Αμερικανό συγγραφέα, Τζακ Λόντον, να εκθέσει με άρθρα του λεπτομερώς όλο το χρόνο προπόνησης δύο διάσημων πρωταθλητών βαρέων βαρών, του Τζόνσον και του αντιπάλου του, Τζιμ Τζέφρις, πριν από τον αγώνα τους, που τους έφερε αντιμέτωπους στη Νεβάδα, στις 4 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς.
Το γεγονός ότι διάλεξαν τον Τζακ Λόντον για αυτή την αποστολή δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο ευαίσθητος συγγραφέας, ξεχειλίζοντας από ζωτικότητα και ενέργεια, είχε αφοσιωθεί απ' τα νιάτα του στα βιαιότερα αθλήματα και, μεταξύ άλλων, στην πυγμαχία, καθώς αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για ένα φτωχό εργάτη, όπως ο ίδιος, να επιβληθεί και να καταξιωθεί με ένα «νοκ άουτ». Η νοοτροπία αυτή ήταν ευρέως διαδεδομένη στην εργατική τάξη με το γυμνασμένο κορμί και το χαμηλό εισόδημα, γι' αυτό το άθλημα είχε μεγάλη απήχηση στις λαϊκές μάζες.
Εξάλλου, ήταν ο μόνος συγγραφέας, την εποχή εκείνη, καθώς στις αρχές του αιώνα η πυγμαχία δεν εθεωρείτο «ευγενές σπορ», το τελείως αντίθετο μάλιστα ίσως και σήμερα, που χρησιμοποιούσε ως ήρωες στα μυθιστορήματά του πυγμάχους. Η ιδέα ότι στο λογοτεχνικό χώρο θα εισέβαλαν πρωταγωνιστές με πλαίσιο ένα θορυβώδες κοινό και τους ίδιους μωλωπισμένους με πρησμένα πρόσωπα και μαυρισμένα μάτια, έμοιαζε κάτι ασύλληπτο. Ο Λόντον, όμως, δεν ήθελε τα μυθιστορήματά του να μοιάζουν με κομψοτεχνήματα, αλλά η λογοτεχνία να είναι μια βιωμένη γραφή, που θα βγαίνει μέσα από παρατήρηση και εμπειρία.
Το 1908, ο Λόντον είχε βρεθεί στην Αυστραλία με ένα δικό του σκάφος, με το οποίο σχεδίαζε να κάνει το γύρο του κόσμου. Στο Σίδνεϊ αρρώστησε από μια παράξενη τροπική ασθένεια, που τον βρήκε ήδη εξασθενημένο από οικονομική, ηθική και σωματική χρεοκοπία. Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο, η πολυτέλεια που προσέφερε στον εαυτό του ήταν ένας αγώνας πυγμαχίας με τους πρωταθλητές βαρέων βαρών, τον Τζόνσον και τον Μπερνς, στο καινούργιο στάδιο του Σίδνεϊ.
Εστειλε μια ανταπόκριση στη «New York Herald» και στην «Australian Star».
Από τον Ιούνιο έως τον Ιούλιο του 1910, αφιέρωσε στον Τζόνσον άλλα δώδεκα άρθρα, αλλά δεν αρκέστηκε σ' αυτό. Το ίδιο διάστημα έγραψε και τρεις νουβέλες για το μποξ, αναφερόμενος στην οικογενειακή και κοινωνική ζωή των πυγμάχων, μετατρέποντας την πάλη πάνω στο ρινγκ σε ταξική πάλη.
Οι νουβέλες αυτές, μαζί με φωτογραφίες και βιογραφικά στοιχεία των πυγμάχων, κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΑΓΡΑ με τίτλο «Ιστορίες του μποξ» και με σχέδια και εικόνες του Ηλία Παπαγιανόπουλου, που έγιναν ειδικά για το βιβλίο. Η μετάφραση είναι του Ανδρέα Αποστολίδη.
Πηγή:
ναυτεμπορική//Ξένη Μουχίμογλου
