Μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη
Σκουριασμένα χείλια
με την Βίκυ Μοσχολιού
Κυκλοφορία Δεκέμβριος '81.
Αυτές τις μέρες με μια διάθεση να ξανακούσω κάποιους από τους παλιούς δίσκους μου, έπεσα πάνω στα ''Σκουριασμένα χείλη'' με την βαθιά γλυκιά φωνή της Βίκυς Μοσχολιού.
(Οταν ήρθε να πρωτακούσει τα τραγούδια φορούσε ένα καλοκαιρινό τσίτι και δάκρυσε όταν της έπαιξα το ''Σε θέλω κι έχω κουραστεί''. Στ Κραουνάκης)
Ο δίσκος αυτός από ότι ξέρω ήταν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος του Σταμάτη Κραουνάκη, επίσης ήταν η πρώτη φορά που συνεργάζετε με την Λίνα Νικολακοπούλου. Ενα τραγούδι έχουν φτιάξει μαζί εδώ, το ''Να σου λερώνω το φιλί''...
Τα υπόλοιπα τραγούδια έχουν στίχους του Κώστα Τριπολίτη εκτός από δύο που έχει γράψει ο ίδιος ο Κραουνάκης.(''Σε θέλω και ''πως έφυγες'').
Από τον οδηγό του Δραγουμάνου βλέπω πως η Μοσχολιού, έρχεται από ένα πολύ επιτυχημένο δίσκο, ''τα αρχοντορεμπέτικα'', που έβγαλε το 80 και έκαναν 50.000 πωλήσεις. Δεν βλέπω καμία σημείωση για τις πωλήσεις του δίσκου αυτού...
Ο δίσκος αρχίζει με το ''κόκκινο κουμπί'', που τότε είχε γίνει επιτυχία.
Μια μπαλάντα που ξεκινάει έτσι '' Ανάσα μεθυσμένη, φωνή αλκοολική, απόψε μας την έχουνε στημένη, οθόνες και θολοί τηλεφακοί...'' ενώ κορυφώνει...''πατάς το κόκκινο κουμπί κι όλο το δάκρυ κι ο υδρώτας απ' τα σώματα, ανατινάζετε αυτόματα''.
''Ηλεκτρισμένα'' για την συνέχεια και το ''έτσι κι αλλιώς''.
Ακολουθεί η μπαλάντα ''σε θέλω'', αλλά και το αγαπημένο μου '' Σε γύρεψα, στην βραδυνή μου αγωνία, μέσα στην κάμαρα την κρύα, μέσα σε τρένα φορτηγά, σε γύρεψα κι ήταν αργά...'' ερμηνεία...!
Στην συνέχεια μια έκπληξη, η Μοσχολιού κάνει ντουέτο με τον μεγάλο Γιώργο Ζαμπέτα (1925-1992) και τραγουδούν ''επεμβαίνεις, με 'κανες μπαλάκι τένις''. Είναι πράγματι απολαυστικό να ακούς τον Ζαμπέτα να της λέει ''είσαι σκέτο παρακράτος και προβοκατόρισσα, γι' αυτό σε χώρισα''.
Στην συνέχεια το σουξέ του δίσκου, (αν θυμάμαι καλά) '' Δεν είμαστε στην ίδια την συχνότητα''. Ακολουθεί το ''έξω οι φωνές'' από τα πιο ωραία τραγούδια του δίσκου.
"Μπουκάλια μπύρας αδεινά,
η νύχτα απ' έξω τριγυρνά,
στα σκοτεινά με την κουβέρτα κουκουλώσου,
το ξέρεις είμαι ο ανθρωπός σου...''
Το ''τζετ'' από τα πιο δυνατά σε στίχο κομμάτια
'' Σπάζοντας το φράγμα του ερωτά σου και του ήχου,
επάνω μου συντρίβεσαι και στα μπετά του τοίχου...'' λέει στο ρεφρέν.
Το πιο χαρούμενο ''όργανο εκτελεστικό'', ''πως έφυγες'' και για το τέλος ''να σου λερώνω το φιλί'' που η δυναμική της Νικολακοπούλου είναι εμφανής.
Το τραγούδι δίνει και τον τίτλο στον δίσκο... '' κι εγώ με σκουριασμένο χείλη, να σου λερώνω το φιλί...'' λένε οι τελευταίοι του στίχοι.
Αγαπημένη Μοσχολιού...''thanks''.....................
με την πρώτη σταγόνα της βροχής, σκοτώθηκε το καλοκαίρι...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : megaloserwtikos στις 11-08-2006 00:23 ]
)
