«H ψυχή είναι που τραγουδάει» λέει ο Λουδοβίκος των Aνωγείων, που ετοιμάζεται για συναυλία στις «Aίθριες Nύχτες» του Mεγάρου Mουσικής Aθηνών.
Σαν ψιθυριστή προσευχή τα τραγούδια του Λουδοβίκου των Ανωγείων κρατούν πάντα μέσα τους τη μνήμη και τα ήθη ενός μακρινού τόπου, του τόπου των παραμυθιών, κάπου απ' τις πλαγιές ή τα ξέφωτα του Ψηλορείτη. Παραμυθάς, του ταιριάζει απόλυτα. Και το ξέρει. Χαμηλό φως, ψιθυριστή φωνή κοντά στο μικρόφωνο κι εκείνος ντυμένος στα μαύρα (πάντα στα μαύρα) θα μας εισαγάγει και πάλι στον κόσμο του, από τη σκηνή του «Αιθρίου των Μουσών» αυτή τη φορά. Κοντά του, οι μουσικοί της Ομαδικής Απόδρασης και δύο νέες τραγουδίστριες, η Μαρία Αναματερού και η Βικτώρια Ταγκούλη.
«Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά» είναι ο τίτλος του προγράμματος (όπως είναι ο τίτλος και του τελευταίου δίσκου).
Πριν προλάβεις να αρθρώσεις την ερώτηση ο Λουδοβίκος σε προλαβαίνει και εξηγεί: «... που σημαίνει, όλοι έχουμε φτερά, αλλά όποιος θέλει τα ανοίγει».
Τις ενορχηστρώσεις έκανε και πάλι ο Δημήτρης Οικονομάκης (με την Ομαδική Απόδραση), ενορχηστρώσεις που εντάσσονται στο πνεύμα των τραγουδιών του Λουδοβίκου, έχοντας όμως και μια πιο δυτικότροπη ματιά.
«Πάντα τα τραγούδια μου έχουν και μια εισαγωγή πρόζας. Μικρές ιστορίες που τις γράφω και τις επεξεργάζομαι και καμιά φορά λειτουργούν σαν κεντρική ιδέα γι' αυτό που θα ακολουθήσει».
Γεννημένος και μεγαλωμένος στα Ανώγεια της Κρήτης, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων κρατάει μέσα του τις ιστορίες που άκουγε από παιδί, παραμύθια, μαντινάδες, μοιρολόγια όλα όσα εγγράφηκαν και συνεχίζουν να εγγράφονται στο συλλογικό υποσυνείδητο του τόπου του και περνούν από γενιά σε γενιά.
«Αυτός είναι τρόπος ζωής» λέει. «Κυρίως στα μέρη που είναι ορεινά, ο κόσμος έχει πολύ χρόνο κι αυτό τον αφήνει να πλάθει με την φαντασία του. Ο πατέρας μου, ας πούμε, ήταν βοσκός, ένας περίεργος βοσκός που είχε φλέβα εγγράμματου μέσα του και έφτιαχνε ιστορίες που τις θυμάμαι ακόμα. Και βέβαια δεν ήταν και δεν είναι ο μόνος».
Εκεί στηρίζει τους στίχους του, εκεί στηρίζει και τα μικρά του πεζά. Και μας τα... ψιθυρίζει με έναν απόλυτα δικό του τρόπο.
«Το ξέρω ότι εγώ δεν είμαι τραγουδιστής» λέει. «Ψιθυριστής είμαι. Εθνικό ψιθυριστή με είχε πει κάποτε ο Καστανιώτης. Αλλά, σκεφτείτε λίγο, πόσα συναισθήματα μπορεί να μεταδώσει κανείς με τον ψίθυρο. Πόσες αποχρώσεις μπορεί να έχει. Είναι μια δύναμη που σε υποβάλλει, και σ' αυτό δεν χρειάζεται να έχεις μεγάλη φωνή. Εξάλλου, η ψυχή είναι που τραγουδάει. Όταν οι λέξεις φορτιστούν με το συναίσθημα που τους αντιστοιχεί, τότε μόνο φτάνουν στον ακροατή».
Μέσα στη φασαρία τόσων ανέμπνευστων και δυνατών ρεφρέν που ακούμε από τα ραδιόφωνα, πώς μπορεί να σταθεί ένας ψίθυρος και να φτάσει στο κοινό του; Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τον σκεπάσουν;
«Τελικά, όχι. Είδα και φέτος πώς παρακολουθεί το κοινό. Δεν ακούγεται κιχ από κάτω. Μερικοί μπορεί να πιστεύουν ότι ο ήχος μου επαναλαμβάνεται αλλά εγώ δεν το νιώθω έτσι. Είναι σαν κι αυτούς που λένε ότι τα ποντιακά είναι όλα τα ίδια. Αν δεν έχεις ασχοληθεί με το είδος και δεν είναι το αυτί σου εκπαιδευμένο, δεν γίνεται να πιάσει τις αποχρώσεις, τις λεπτές αποχρώσεις, από τραγούδι σε τραγούδι. Έπειτα, εγώ δουλεύω πολύ τις ιδέες των στίχων, τη γλώσσα. Εγώ που ζω με τον κόσμο των παραμυθιών και της αφήγησης αισθάνομαι ότι καινουργιώνω...»
Οι εκδηλώσεις στις «Αίθριες Νύχτες» αρχίζουν με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων στις 31/8 και 1/9. Έναρξη στις 21.00, εισιτήρια 20 ευρώ, από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ 23/08/2006 
Νομιζω οτι θα τιμησω με τη παρουσια μου τον κ.Θαλασσινο!!! 
