Εκανα πιάνο από τα 5 μου μέχρι τα 19 μου χρόνια, και πήρα και το πτυχίο του Εθνικού Ωδείου Κύπρου πριν δύο χρόνια. Τώρα είμαι 20, και βρίσκομαι στο Παρίσι εδώ και ένα χρόνο, μελετώντας κάτι ασχετο με τη μουσική. Τον τελευταίο χρόνο δεν έπαιρνα μαθήματα, για διάφορους λόγους. Δεν το έψαξα αρκετά και εγκαίρως, καθώς μου πήρε πολύ καιρό να προσαρμοστώ, δεν ήθελα να αλλάξω καθηγητή κτλ.. Συνέχισα να παίζω σχεδόν κάθε μέρα(γιατί η μουσική ειναι πρώτ'απ'όλα ανάγκη).Δεν αντέχω άλλο ομως..Και έτσι φέτος αποφάσισα να κάνω μαθήματα.
Την Παρασκευή λοιπόν, έχω ακρόαση για να μπω στην τάξη της συνοδείας σε ένα κονσερβατόριο στο Παρίσι. Στην αρχή έκανα αίτηση για πιάνο, αλλα οι θέσεις γέμισαν και έτσι το γύρισα στη συνοδεία, που πάντα μου άρεσε πάρα πολύ. Μόλις μου είπαν από τι αποτελείται η ακρόαση. Θα παίξω ένα κομμάτι της επιλογής μου, μετά θα κάνω ένα prima vista και στο τέλος θα με βάλουν να παίξω πτώσεις(?). Έτοίμασα ένα πρελούδιο και φούγκα του Μπαχ, το δωδέκατο, και μια νοκτούρνα του Σοπέν. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο να παίξω. Το ένα δειχνει τεχνικη και το άλλο έκφραση και συναίσθημα...
Ανησυχώ πολύ για τις πτώσεις, γιατί έχει τέσσερα χρόνια να κάνω αρμονία. Και επίσης, δεν καναμε εναρμονήσεις στο πιάνο γιατί δεν ήμουν στο ατομικό, αλλά στο ομαδικό μάθημα. Μονο γραπτά δηλαδή...Δεν ξέρω τι να κανω, θέλω πάρα πολύ να περάσω, το έχω ανάγκη. Από την άλλη, τι τους νοιάζει αυτούς αν έχει ένα χρόνο να κάνω πιανο και 4 χρόνια αρμονία? 'Ασε που δεν ξέρω την ορολογία στα γαλλικά...
Ρεζίλι θα γίνω!!
), σε λα μείζονα του Μότσαρτ!
τώρα θα κατάλαβες σίγουρα χεχε... 
