Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε στο Σαλιχλί, κωμόπολη της Μικράς Ασίας. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά του κατέφυγε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε για λίγα χρόνια τη δικηγορία.
Από το 1945 μέχρι του 1972 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου. Παντρεύτηκε την Μαρία Αθανασιάδη, το γένος Δημητροπούλου, διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Δημοτικό Σύμβολο του Δήμου Αθηναίων.
Έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, βιογραφίες, ταξιδιωτικές εντυπώσεις και έργα του έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό. Κύρια αυτοτελή έργα : Οι Πανθέοι (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Αθήνα 1961), - Η Αίθουσα του Θρόνου (Αθήνα 1969), - Αλβέρτος Σβάιτσερ (1969), -Οι φρουροί της Αχαΐας (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Αθήνα 1974), -Οι τελευταίοι εγγονοί (Αθήνα 1989), - Τα παιδιά της Νιόβης (Αθήνα 1988), - Η ζωή του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (1989), - Ο Ντοστογιέφσκι από το κάτεργο στο πάθος (Αθήνα 1955), - Ο γιος του ήλιου (Αθήνα 1989). Τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Χέντερ και με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος. Το 1994 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
πηγη καθημερινη
Πολύ σημαντικός, τουλάχιστον έφτασε άνω των 90 χρονών και έζησε αρκετές τιμές... κάτι είναι κι αυτό.
