Και τι δεν θα δινα για να ακουσω στο WOODSTOCK τον HENDRIX την JOPLIN τους DOORS και πολλους αλλους.Να ειχα ακουσει κ γνωρισει τον Παυλο Σιδηροπουλο,τον Ασιμο,τον Ξυλουρη.Να γνωριζα τον CHE και να ζουσα σε εναν ομορφο κοσμο....
Καλα κανεις αλλα θα σου προτεινα να τους δεις με την παλια συνθεση.Εγω που τους εχω δει τρεις φορες δε νομιζω οτι πλεον λενε και πολλα.Οσο για το ποιους θα ηθελα να δω.Μα φυσικα Black Sabbath και Rory Gallagher.[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: irongreece στις 04-04-2003 18:53 ]
[/I]
Έννοια σου και σου ρχονται!!
rockάκι
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 01-07-2005 02:03 ]
Προσωπικά θα ήθελα να ξαναζήσω την βραδιά στο ΜΕΤΡΟ που τραγουδούσαν Δεληβοριάς-Στεφάνου.Πηγα περισσότερο να ακούσω τον Φοίβο γιατί είμαι φαν αλλά συμπάθησα και τον Ζακ στην πορεία.Η καλύτερη στιγμή...όταν κατέβηκε ο Δεληβοριάς στο κοινό..όπως συνηθίζει....ήρθε στα πόδια μου και μου τραγούδησε..."μου λες πως με βλέπεις σαν φίλο..μα ας ήτανε να με μισούσες.."
με αποτελείωσε!!!Γενικά το κλίμα ήταν υπέροχο...και θα θελα να το ξαναζήσω...
Στη "Συναυλία αγάπης" που έγινε πρόσφατα και στο αφιέρωμα στον Γ.Μπιθικώτση πριν από2-3 χρόνια. Το κυριότερο, σε όλες τις συναυλίες του Γιαννάκη Κότσιρα...
Και τι δεν θα έδινα να ήμουν στις συναβλίες των........
1.BOB DYLAN
2.SANTANA
3. BOB MARLEY
4.BLACK SABBATH και VELVET REVOLVER ( φετος το καλοκαιρι )
5.ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ ..................
ΕΓΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ LINKIN PARK BON JOVI SCORPIONS RED HOT CHILLI PEPPERS R.E.M U2 KAI BOB DYLANjavas c r i p t: x()
javas c r i p t: x()
javas c r i p t: x()
javas c r i p t: x()
javas c r i p t: x()
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΑΓΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΔΥΣΚΟΛΟ
τις συναυλίες του Δήμου Μούτση το 1968 στη Θεσσαλονίκη
και στις 18-19/07/1999 στο Ηρώδειο (έπειτα από 15 χρόνια απουσίας από το αθηναικό κοινό)
το "Canto General" του Μίκη στη Χιλή μπροστά στα μάτια του Pablo Neruda...
την πρεμιέρα της "Ρωμιοσύνης" του Μίκη πάλι στο στάδιο της ΑΕΚ, (παρουσία και του Ρίτσου) κάπου μέσα στη σκοτεινή επταετία, όταν όλοι οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι Έλληνες ξεχύθηκαν στο στάδιο αγνοώντας τους ασφαλίτες και το άγρυπνο βλέμμα των χαφιλεδων και τραγουδούσαν όλοι μαζί κλαίγοντας "Σώπα, όπου να' ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"...
- το "¶ξιον Εστί" στο κατάμεστο Metropolitan Theatre της Νέας Υόρκης.
Και τέλος το μεγάλο μου όνειρο είναι να είχα την ευκαιρία να πάω σε μια μπουάτ στην Πλάκα μετά το 1965, εποχή του Νέου Κύματος.
-στην ιστορική "Απανεμιά" να ακούσω Γιάννη Σπανό και "μια αγάπη για το καλοκαίρι..."
- στη ''Λήδρα" του Γιάννη Μαρκόπουλου να ακούσω το Νίκο Ξυλούρη να τραγουδά "Πότε θα κάνει ξαστεριά"...
- στο "Ζουμ" και στο Ζυγό να ακούσω σε πρώτη εκτέλεση τα μεγευτικά τραγούδια του "Αγίου Φεβρουαρίου" (αλλά και το "Συνοικισμό Α'" με τη Μοσχολιού και τον Καλογιάννη)...
Επίσης θα ήθελα να επισκεφτώ μια φορά τα θρυλικά "Δειλινά" όπου εμφανιζόταν και ο Ζαμπέτας με τη Μοσχολιού αν δεν κάνω λάθος.
Και τι δε θα έδινα γι'αυτή την περίοδο κάποιοι να μη γίνονται φερέφωνα άλλων αλλά να δουν τα γεγονότα πιο αντικειμενικά αντί να ξεκινούν πόλεμο για χάρη ατόμων ανάξιων να εκφράσουν μόνοι τους την άποψή τους!