1. Χαρ. Ταλιαδώρος. Και ψάλτης και δάσκαλος, με όχι δύσκολες μουσικές γραμμές.
2. Αθ. Καραμάνης. `Οχι τόσο ως ψάλτης καθώς δεν τον βοηθούσε η φωνή του, αλλά ως δάσκαλος. Η γραμμή του δεν είναι τόσο εύκολη καθώς πρέπει να μελετήσεις πρώτα εξοντωτικά τα μέλη του λόγω των πάρα πολλών αναλύσεων.
3. Κων. Πρίγγος. Αρχων Πρωτοψάλτης του Πατριαρχείου. Ουδέν σχόλιον.
4. Θρ. Στανίτσας. Ομοίως!
Οι κατά τη γνώμη μου κορυφαίοι των ημερών μας, αν και θα μπορούσα να βάλω τουλάχιστον 10 ακόμα ονόματα ανάλογης βαρύτητας. Η αριθμητική κατάταξη δεν έχει καμιά (καλλιστειακή) σημασία. Η ψαλτική φυσικά είναι ένα λειτούργημα προς τον Θεό που δεν επιδέχεται σύγκριση με τίτλους άλλων τομέων (π.χ. καλλιστεία ή τραγουδιστές - αυτός πούλησε τόσες χιλιάδες cd's κλπ). Δεν είναι κακό όμως να αναφέρουμε μερικούς (από τους πάρα πολλούς) που έχουν προσφέρει τα μέγιστα στο χώρο της βυζαντινής μουσικής.
Και μια φιλική παρατήρηση προς τον αραχτό Γιώργο
:
Ο Γαϊτάνος ΔΕΝ είναι ψάλτης, ούτε έχει προσφέρει στη βυζαντινή μουσική. Κάποτε μου άρεσε να ακούω τις κασέτες του με τα μεγαλοβδομαδιάτικα τροπάρια, αργότερα όμως, καθώς ασχολήθηκα όλο και περισσότερο με την ψαλτική, ούτε που ήθελα να τον ακούω! Απλά έχει καταφέρει να είναι αρεστός στους μη ειδήμονες περί βυζαντινής μουσικής και ψαλτικής.