Αυτοδιδακτος ή θεωρητικος ;;

Τι ειστε και τι πιστευετε οτι ειναι ''καλυτερο'''?????

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : pkamno στις 22-02-2007 14:37 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : pkamno στις 22-02-2007 14:37 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 22-02-2007 14:43 ]

Εγώ στο μπουζούκι ξεκίνησα ως αυτοδίδακτος μετά πήγα σε σχολή μουσικής και έγινα και θεωριτικός.
Στην κιθάρα ξεκίνησα και είμαι αυτοδίδακτος "παιχτικα" αλλά έτσι και αλλιώς όταν ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα γνώριζα κάποια πράγματα πάνω στην θεωρία της μουσικής.

Πιστεύω όμως ότι το καλύτερο άσχετα απο το ταλέντο που έχει ένας μουσικός, το πόσο ασχολείται (μελετάει) και το όργανο που μαθαίνει είναι καλό και επιβάλεται να πηγαίνει σε σχολή ή ωδείο.

Θεωρητικός στο πιάνο ,αυτοδίδακτος στην κιθάρα και τα υπόλοιπα έγχορδα.
Πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει μια σχετική ισορροπία μεταξύ των δύο.Αν γνωρίζεις θεωρία μπορείς να κατανοήσεις τις βασικές έννοιες της μουσικής και προχωρώντας να ''ανακαλύψεις'' μονοπάτια(λίγο γραφικό αλλά κάπως έπρεπε να το πω)μόνος.Κι αυτό είναι πιο συναρπαστικό από το να τα διδαχτείς!
βέβαια στην πορεία δυσκολεύεσαι αν δεν ξέρεις θεωρία ,ιδίως όταν συνεργάζεσαι με άλλους μουσικούς.Εκεί υπάρχουν απαιτήσεις ,οπότε είναι καλύτερα να γνωρίζεις τα βασικά ,γιατί κατέχεις και τη θεωρία αλλά και βασικές αρχές πάνω στην τεχνική του οργάνου που παίζεις(ούτως ή αλλως ,η τεχνική κάνει τα πράγματα ευκολότερα ,οπότε εξελλίσεσαι και πιο γρήγορα).
Αυτά τα λίγα κι απο μένα...

θεωριτηκός βέβαια! Όσο ταλέντο και να έχεις πρέπει να περάσεις και από έναν δάσκαλο να σε στρώσει!
Εγώ είμαι θεωριτική στην κιθάρα αλλά βέβαια φυσαρμόνικα εμαθα μόνη μου(εύκολα) και στην ηλεκτρική κιθάρα αμα κολλήσω σε κανάναν ρυθμό ρωτάω τον δάσκαλό μου της κλασσικής!
ΚΑι φυσικά πολύ συμαντική η θεωρεία το α κ το ω για να μάθεις σψστά μουσικό όργανο!

Προσωπικά έμαθα κιθάρα σχεδόν μόνος μου. Ωστόσο πιστεύω πως ότι κάνεις καλό είναι να το κάνεις σωστά. Αν δε μάθεις θεωρεία, πάντα θα έχεις πρόβλημα στη πράξη.

Παιδια και εγω ειμαι σχεδον αυτοδιδακτος!
Εκανα μαθηματα για 6 μηνες στο Μανωλη Μιχαλακη (μπουζουξης Μοσχολιου,Μαργαριτη και σε πολλους αλλους μεγαλους)
Πιστευω παντως οτι η προσωπικη μου δουλεια και το μερακι μου εινα αυτο που με εκανε καλυτερο!

Πολύ καλός ο Μανώλης Μιχαλάκης.
Τυχαίνει να ειναι φίλος μου και να έχουμε δουλέψει και μαζί!!

Εισαι τυχερός που τομ είχες δάσκαλο!

Για να γίνεις σωστός μουσικός κατά τη γνώμη μου θες 4 πράγματα: 1)τάλεντο (όσο μπορεί να διαθέτει ο καθένας) 2) αφτί 3) αντίληψη και 4) ανοιχτό μυαλό. Την αρχή οι περισσότεροι την κάνουν μόνοι τους. Ο σωστός δάσκαλος είναι αυτός που θα δείξει τη μέθοδο ώστε να εκμεταλευτείς τις δυνατότητες σου στο έπακρο, θα σε βοηθήσει να βάλεις σε μια τάξη τις μουσικές σου σκέψεις και πάνω απο όλα θα σου μάθει τη σωστή τεχνική. Απο εκεί και πέρα είναι στο χέρι του καθενός τι θα καταφέρει τελικα να κάνει και πόσο θα εξελιχθεί. Ο δάσκαλος θα σου δείξει το δρόμο, μόνος σου θα χάσεις πολύτιμο χρόνο και κόπο μέχρι να το βρείς.... Οπότε και τα δυο μαζί..

Προσωπικα, παιζω 7 χρονια, και ειμαι αυτοδιδακτος στην ηλεκτρικη κιθαρα,αλλα μπορω να πω οτι εχω να ζηλεψω απο καποιον που εχει γνωσεις θεωρητικης.Βεβαια υπαρχουν και καποια πραγματα που δεν ζηλευω!Επειδη μου αρεσει παρα πολυ η θεωρια, και επειδη ασχολουμαι αρκετα με την κιθαρα,θα παω συντομα να γραφτω σε ενα ωδειο.Η θεωρια ειναι επιτακτικη για πολλους λογους!

Hi παιδιά!Ωραίο θέμα!Εγώ είμαι εδώ και 4 και κάτι χρόνια αυτοδίδακτη στην κιθάρα.Είμαι αναγκαστικά αυτοδίδακτη καθώς έχω και είχα υποχρεώσεις με το σχολείο και ιδιαίτερα μουσικής είναι ένα έξοδο και δυστυχώς έχω ήδη πολλά με τα ιδιαίτερα για τα μαθήματά μου.Βλέπετε η μητέρα μου είναι κιθαρίστρια με τα όλα της (έχει πτυχίο) και πιστεύει πως πρέπει να μάθω με δάσκαλο(για να το λέει κάτι θα ξέρει,δεν της φέρνω αντίρρηση...)!Έτσι πριν 4 χρόνια,όταν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αποφάσισε να ενδώσει στα παρακάλια μου και να μου πάρει την κιθάρα(γιατί ήξερε και ξέρει πως η μουσική είναι η ζωή μου και φοβάται πως θα γίνω μουσικός και δεν θα σπουδάσω-μεταξύ μας θα σπουδάσω ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΟΥΣΙΚΟΣ!!!),τελως πάντων,όταν μου πήρε τότε την κιθαρούλα μου(Αριάδνη την λέω),ένιωσα μια τεράστια απογοήτευση που έπρεπε να μάθω μόνη μου καθώς εκείνη έχει πάθει τενοντίτιδα και δεν μπορεί να παίξει.

Έτσι,έχοντας ως σύμμαχούς μου κάποια βιβλία για αυτοδίδακτους,έμαθα κάποια βασικά πράγματα στην κιθάρα.Αυτό που μου έδινε και μου δίνει ακόμα ελπίδα να συνεχίσω στο έτσι,είναι ότι οι μεγαλύτεροι κιθαρίστες ήταν αυτοδίδακτοι.Και υπόσχομαι στον εαυτό μου να μάθω κιθάρα και με δάσκαλο(σίγουρα θα το κάνω αφού δώσω Πανελλήνιες,το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά το σχολείο)!

Και όσο για την απάντηση που ζητάτε-γιατί όπως πάντα ξέφυγα απ'το θέμα-χωρίς να ακυρώνω τα ωδεία και τα μαθήματα,απ'το να μην μάθεις καθόλου μουσική εφόσον την αγαπάς,καλύτερα αυτοδίδακτος...Αν αγαπάς με την ψυχούλα σου τη μουσική,τίποτα δεν είναι εμπόδιο...

Μήπως είνα καλύτερα ως: Αυτοδίδακτος ή Του Ωδείου;

Έχω τις ενστάσεις μου στο θέμα γιατί το να μάθεις θεωρητικα δεν περνά απαραίτητα από το ωδείο. Δεν πιστεύω οτι στα ωδεία υπάρχει κάποια μυστικηστική τελετή που να σου μαθαίνει τα απόκρυφα της μουσικής. Ό,τι μαθαίνεται στο ωδείο μπορείς να το μάθεις και μόνος σου. Ασε που στο ωδείο το καθυστερούν και πολύ για να βγάλουν και αυτοί το μεροκάματο!

Πάντως, για 'μένα τα θεωρητικά (αν και πάντα μου άρεσαν σα γνώσεις και σε βοηθούν να έχεις μια συγκεκριμένη ροή σε μια σύνθεση) είναι δευτερεύοντα. Η Μουσική είναι κάτι ζωντανό που δεν μπορεί να περιοριστεί με κανόνες. Αν αυτο που νοίωθεις το περνάς σωστά, αρκει (Αυτό συνεπάγεται βέβαια ότι έχεις κάποια ανεσή με το εκάστοτε όργανο που παίζεις).

Με βάση αυτα, είμαι αυτοδίδακτος (και πρακτικά και θεωρητικά)!

ωραίο θέμα...
πιστευω ωραία η θεωρία, και η γνώση, αλλα στο τέλος μένει μόνο μουσική...
οπότε επιλέγω κατι άναμεσα, δηλαδή να χεις το ταλέντο να είσαι αυτοδίδακτος,
και μετά να πάρεις όση γνώση χρειάζεσαι για να φτάσεις εκεί που θέλεις,

Alhemist νομιζω πως κανεις μεγαλο λαθος. Πιστευεις οτι παιζοντας μονος σου θα μαθεις οτι θα μαθει καποιος απο ιδιαιτερα η απο το ωδειο ????? Στο ωδειο δεν σου μαθαινουν τα μυστικα της μουσικης, αλλα σου μαθαινουν ΘΕΩΡΙΑ. αυτο θα το καταλαβεις μονο αν παιξεις με αλλους μαζι και σου πει καποιος "Παιξε σολο( για την κιθαρα) σε Aeolian η σε Frygian" και δεν θα ξερεις τι ειναι... Γι' αυτο πιστευω οτι η θεωρια ειναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ στο να μαθει καποιος μουσικη

Εγώ παίζω μπουζούκι 4 χρόνια.Για 6 μήνες πήγα σε ωδείο για τα βασικά,αλλά θεωρώ τον εαυτό μου αυτοδίδακτο.

RoCkLiViN2 με παρεξήγησες. Είπα ότι δεν είναι απαραίτητο να πας στο ωδείο για να μάθεις θεωρία. Θεωρία ξέρω. Δεν την έμαθα, όμως, απ' το ωδείο. Μπορείς να τη διαβάσεις και μόνος σου. Πράγματα σαν τα modes που είναι βασικά μπορείς να τα βρεις και στο net και σε βιβλία. Τα ωδεία δεν έχουν τίποτα παραπάνω από τα βιβλία που πωλούνται και, με τα λεφτά που δίνεις στο ωδείο, θα μπορούσες να πάρεις άπειρα βιβλία. Πρέπει, όμως, να έχεις όρεξη να διαβάσεις.

Πιστεύω ότι είναι κάπου ανάμεσα η αλήθεια, αν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει η αλήθεια. Η θεωρία απο μόνη της, όσο καλός και να είσαι σε θεωρητικό επίπεδο, δεν σε κάνει μουσικό. Στον αντίποδα, μιας και η μουσική είναι ''κοινωνικό άθλημα'', πρέπει να υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας για να συνευρεθουν οι ενδιαφερόμενοι, και συνήθως οι πρακτικοί χωλένουν στον τομέα της επικοινωνίας.

Τα μαθήματα από δάσκαλο ή σε ένα ωδείο πιστεύω ότι είναι απαραίτητα για όλους μας, και σε θεωρητικό επίπεδο, αλλα και στην τεχνική. Το να βρείς βιβλία μόνος σου και να διαβάσεις θεωρώ πως πρέπει να το κάνει κάποιος, ασχετα αν παρακολουθεί μαθήματα με κάποιο δάσκαλο. Μόνο που θέλει προσοχή, γιατί και τα βιβλία πολλές φορές είναι δυσνόητα (σε σχέση με το επίπεδο και την αντίληψη που εχει κάποιος φυσικα), αλλα και στο internet κυκλοφορούν πολλές πληροφορίες λάθος διατυπωμένες οι ελλειπείς. Ο δάσκαλος απλά μπορεί (και πρέπει) να σου δώσει την κατεύθυνση.

Για την ιστορία, εγώ είμαι 50-50. Έκανα 5 χρόνια ιδιαίτερα πιάνο, και μπάσο, που είναι το κύριο όργανό μου, παίζω 15 χρόνια μόνος μου. Σαφώς και έχω γνώσεις κλασσικής θεωρίας και αρμονίας από το πιάνο, αλλά τα της τεχνικής και της μοντέρνας θεωρίας τα έχω καλύψει μόνος μου.

Και μια προσωπική γνώμη: Καλή η θεωρία, καλό να την ψάχνεις και μόνος σου, αλλά το κυριότερο είναι να έχεις και στόχους και πράγματα να πείς... Άλλωστε το καλύτερο ωδείο είναι το ''σανίδι''!

If I like it, I just do it!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BooBass στις 12-08-2007 03:18 ]

Συμφωνώ απόλυτα με τον BooBass.

H μοναδική μου ένσταση σχετικά με το ωδείο ειναι το "καλούπι" που σε βάζουν. Στο ωδείο δε μπορείς να διδαχτείς Jordan Rudess θα διδαχτείς Μότσαρντ κ Μπετόβεν. Και αν το ψάχνεις λίγο μόνος σου συνήθως ακούς την απάντηση: "Eίχες χρόνο να μελετήσεις Dream Theater και δεν είχες χρόνο να μελετήσεις τα κομμάτια σου;"

Πήγα σε ωδείο 8 χρόνια. Ανεκτίμητη η προσφορά της δασκάλας μου στην τεχνική και το παίξιμο μου...αλλα μπούχτισα ρε παιδιά. Τώρα συνεχίζω μόνος μου το ψάξιμο σε νέες τεχνικές και με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Οπότε πιστεύω οτι καλό ειναι να είσαι 50-50. Και φυσικά να έχεις όρεξη να δουλεύεις όπως ειπώθηκε κ πιο πάνω

Εγω πιστεύω ότι η θεωρία είναι δευτερεύουσα, αλλά σημαντική. Υπήρχαν πάντα καλοί πρακτικοί μουσικοί και μπορείς να κάνεις πολλά "θαύματα" χωρίς να ξέρεις. Η μουσική είναι η διατύπωση ενός συναισθήματος και αυτά δεν γράφονται με κανόνες.

Απλά, η μουσική είναι σαν τη επικοινωνία δύο ανθρώπων. Μπορείς να πεις πολλά χωρίς να μιλήσεις, τα λόγια, όμως, είναι ένας ποιο δομημένος τρόπος επικονωνίας. Έτσι και στη μουσική μπορείς να κάνεις πολλά, αλλά η θεωρία είναι η δομημένη μορφή της επικοινωνίας που σου επιτρέπει να εκφράσεις καλύτερα το μήνυμα σου.

Ωστόσο, αν δεν έχεις κάτι να πεις, όσο καλά και να μπορείς να εκφραστείς, είναι ανούσιο. Γι' αυτό η θεωρία, για εμένα, είναι δευτερεύουσα.

Ένας άνθρωπος με πολύ ταλέντο, όρεξη και μεράκι έχει πολλες περισσοότερες πιθανότητες να δημιουργήσει καλή μουσική αν γνωρίζει τα θεωρητικά. Επειδή ακούστηκαν απόψεις όπως τα θεωρητικά έρχονται δεύτερα, αναφέρω το παραπάνω. Μελετώντας την μουσική ανοίγουν οι ορίζοντες σου, και οι δυνατότηες σου, ενώ σου δίνεται η ευκαιρία να κατανοήσει ςτη φύση της μουσικής, το πως "λειτουργεί", το γιατί, κλπ... Ένας που δεν έχει θεωρητικές γνώσεις, εκτός από το ότι έχει προβλήματα στην συννενόηση με τους άλλους μουσικούς, ο ίδιος υστερεί σε σχέση με αυτούς, και όπως έχω παρατηρήσει από τους μουσικους που έχω ως τώρα συνεργαστεί η σχέση του με το όργανο είναι τυπική. Π.χ. Ήμασταν λοιπόν στο στούντιο και δοκιμάζαμε έναν νέο κιθαρίστα. Του είχαμε πεί να βγάλει κάποια κομμάτια και όντως τα έπαιζε πόλύ καλά. Όμως σε κάποιο απ αυτά ο τραγουδιστής δεν έφτανε μερικές νότες και είπαμε να κατεβούμε έναν τόνο. Τότε τα έχασε!!! Και ενώ μέχρι τότε δεν είχαμε καταλάβει τίποτα, όταν του είπα χαρακτηριστηκά κατεβαίνουμε σε Ρε μινόρε μου είπε: μα καλά δεν έχει ρε μινόρε το κομμάτι. Κατά τη διάρκεια αυτών των 2 ωρών αναγκάστηκα να αναφέρω τοσα πολλά πραγματα ωστε να συννενοηθούμε που κατάλαβα ότι δεν είχε νόημα να συνεχίσουμε μαζι του. Αυτό είναι ένα πολύ απλό και όχι ιδιέταιρα σοβαρό παράδειγμα του γιατί πρέπει να ξέρουμε τουλάχιστον τα βασικά θεωρητικά...

Υ.Γ. Ότι και να έχεις να πείς μέσω της μουσικής, κατέχοντας τα θεωρητικά θα το εκφράσεις πολύ πιο όμορφα... Αν δεν γνωρίζουμε άριστη γραμματική και σύνταξη δεν μπορούμε να γίνουμε ποιητές... Σωστά;

Το ίδιο λέμε, αλλά με διαφορετικά λόγια. Η θεωρία πάντα θα είναι δευτερεύουσα. Δεν είπα ποτέ ότι είναι ασήμαντη. Το συναίσθημα έρχεται πρώτο. το πως θα το εκφράσεις δεύτερο. Αν δεν ξέρεις να το εκφράσεις όλο το νόημα της μουσικής χάνεται. Η θεωρία είναι θεμέλιο για ανώτερη μουσική διατύπωση απόψεων (γιατι και το συναίσθημα είναι μια άποψη της πραγματικότητας).