Τον καιρό τον ψεύτικων χρωμάτων, τον καιρό της μέρα-μεσημέρι-τσόντα-μπροστά-στα-παιδικά-μάτια, τον καιρό που… χάνεται η Μελωδία, τον καιρό που Δίφωνο μένει άφωνο, τον καιρό που το περίπου έχει την αίσθηση της κατάκτησης του όλου, τον καιρό των δανεικών, τον καιρό τον ειδικών, τον καιρό του έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη, αλλά δεν έχουμε κυβέρνηση ελληνική, τον καιρό του διωγμού των τσιγγάνων, τον καιρό του «που πήγε, τι έκανε, πως το έκανε ο τάδε», τον καιρό ειδικά των… τάδε.

Είναι καιρός να κλείσουμε το παράθυρο και να ησυχάσουμε…

Είναι καιρός για πραγματικά Τέχνη. Είναι ο καιρός. Θα δείτε που θα συμβεί… Τώρα όλα αλλάζουν. Οι σάπιες νόρμες, η σκόνη δεν μπορεί να κρυφτεί άλλο κάτω από το χαλάκι…

Καλησπέρα…