Να την φοβάστε την πανσέληνο.. Να μαζεύεστε στα σπίτια σας νωρίς

και να ασφαλίζετε καλά την εξώπορτα...

Να την φοβάστε την πανσέληνο..

Στις γωνιές παραμονεύουν τα επικίνδυνα όνειρα....

(Σταύρος Ζαφειρίου, Ζεστή πανσέληνος)

...έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία...

είναι αλλοιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα

δεν νοιώθω θλίψη μα μου ΄χει λείψει

το λάγνο ψέμμα σου που τα κανε όλα ωραία...

(X.Aλεξίου)

Στο πρώτο άκουσμα και μόνο της λέξης, φρίκη, ανατριχίλα, παγωμένο νερό στην σπονδυλική στήλη και η τρίχα κάγκελο... Στρατιές από καβούρια με ανοιχτές δαγκάνες παρέα με αγριεμένους αχινούς είχαν συστρατευθεί απέναντι  με κοιτούσαν απειλητικά και οι διαβεβαιώσεις περί "θάλασσα πισίνα" χλωμές και καθόλου πειστικές....

-Γεμάτη με θάλασσα-πισίνα είναι η Χαλκιδική, γιατί σώνει και καλά Καβουρότρυπες? (εναρκτήριο λάκτισμα αντιρρήσεων με την ρακέτα σφιχτά στο χέρι)

-Ελα για να δεις... (υποσχετική με ύφος γνώστη γεμάτο κατανόηση για τον αδαή)

-Ξαπλώστρα και πολιτισμό βλέπω καλλίτερα... (ύφος σνομπ και υποτιμητικά ανασηκωμένο φρύδι)

-Στραβή θα μείνεις και ελλιπής... δεν βλάπτει λίγη περιπέτεια... άντε ξεκουνίσου !! (αποφασιστικότητα και ύφος "δεν χωράει αντίρρηση")

-Παρατάτε με... δεν ξέρω που έχω μαγιώ και το αντιηλιακό τελείωσε... (εμφανής δικαιολογία χωρίς εκτόπισμα)

-Αντιηλιακά έχουμε και μαγιώ δεν χρειάζεται... (όλοι μαζί χορωδία)

Δύσκολες οι κακές συναναστροφές με ανθρώπους αντισυμβατικούς και κυνηγούς περιπέτειας ενάντια σε κάθε κομφόρ, έτσι από αντίδραση και μόνο... και το παιχνίδι της άρνησης ήξερα οτι ήδη το είχα χαμένο εν τη γενέσει του.... οπότε...

Μερικά χιλιόμετρα νότια του Αρμενιστή, κάπου πέντε έξι, στο δεύτερο πόδι στη Σιθωνία βρισκόταν αυτός ο παράδεισος που ειλικρινά καμμιά πρόκληση και καλή διάθεση δεν μου προξενούσε, αλλά....... πάντα υπάρχει ένα αλλά, είτε γιατι είμαστε πολλές φορές "τραβάτε με κι ας κλαίω" είτε γιατί ο Ροβινσώνας ήταν παιδικό ανάγνωσμα με επιρροές, είτε γιατί δεν υπάρχει καλλίτερη ημερήσια πρόταση...εε, ας πάει και το παλιάμπελο και βλέπουμε...δε βαριέσαι, μια μέρα είναι θα περάσει...

Γκρίνιες καθ΄οδόν, γκρίνιες που ο μικρός ασφαλτόδρομος που διασχίζει τον πευκώνα δεν είχε πινακίδα και τον ψάχναμε, γκρίνιες που έπρεπε το αυτοκίνητο να μείνει λίγο ψηλά, γκρίνιες για τον ελάχιστο ποδαρόδρομο, γκρίνιες που οι θάμνοι έκοβαν τον κατήφορο....γκρίνιες...γκρίνιες...γκρίνιες... και ξαφνικά......... απόλυτη σιωπή!!!!!

Οσο μυστήριος και βολεψάκιας στην άνεση άνθρωπος να είσαι, όσο "φλώρος", όσο λάτρης της πισίνας των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, όσο...όσο...όσο... ΔΕΝ νοείται να μην επισκεφτείς έστω μιά φορά στην ζωή σου τις Καβουρότρυπες, που by the way καμμιά σχέση δεν έχει το όνομα με καβούρια και δαγκάνες... ;-) και μάλλον περιττό να ομολογήσω την υπαναχώρηση, την πλήρη αποδοχή, την ευγνωμοσύνη που με παρέσυραν και το τσεκάρισμα με πολλά like !!!!!!!!!!!!!!

Πανέμορφο περιορισμένο μέρος, με εύκολη πλέον πρόσβαση (η πρώτη φορά και ο διάλογος ήταν πριν πολλά χρόνια) γιατί από στόμα σε στόμα διαδόθηκε και είναι στις προτιμήσεις πολλών... Ωστόσο το τοπίο παραμένει εξωτικό, το ηλιοβασίλεμα μαγικό με θέα τον Αθω, ο κόσμος εξακολουθεί να είναι συγκριτικά λίγος και σχεδόν σταθερός κάθε καλοκαίρι, η θάλασσα πισίνα και ευτυχώς παρεμβάσεις τουριστικές δεν έγιναν, εκτός από κάποιες υπέροχες εικαστικές πάνω στα βράχια...

Κάποιοι επισκέπτες με καλλιτεχνικές ανησυχίες ξεκίνησαν να σκαλίζουν τα βράχια και δημιούργησαν τα πασίγνωστα πλέον γλυπτά  την μικρή Γοργόνα, τον αετό, τον αστερία, το κορίτσι, τον ήλιο και το ζωγραφισμένο κοριτσάκι που ψαρεύει στο βράχο.... κι αυτά υπομονετικά θαλασσοβρέχονται όλο τον χειμώνα και περιμένουν με την σιγουριά της βεβαιότητας ότι αν γνωριστείς μια φορά μαζί τους θα ξανάρθεις πάλι το επόμενο καλοκαιράκι....

Και για του λόγου το αληθές.....

Όλα ξεκίνησαν το απόγευμα εξ αιτίας της ζέστης και την απλούστερη μορφή προσωρινής ανακούφισης... Μπανάκι !!!... Και ξαφνικά, ανακαλύπτοντας οτι τελείωσε και δεν αντικαταστάθηκε το αφρόλουτρο που μ΄αρέσει, το διπλανό είναι μεν γεμάτο αλλά δεν μ΄αρέσει η μυρωδιά, δεν έχει και κανένα σαπούνι να βολευτούμε τώρα όπως όπως....  κι εκεί ακριβώς ο νους... αυτό το περίεργο μυστήριο που δεν έχει εξηγηθεί επακριβώς ακόμη, αρχίζει τα τρελλά του ταξίδια και τους απίθανους συνειρμούς μ΄αυτή την μοναδική ικανότητα που έχει να κινείται ιλιγγιωδώς αγνοώντας χρόνο και χώρο...    σταματά την μιά στις τσιρίδες και "μαμά τσούζει τα μάτια αυτό το σαπούνι"... την άλλη στα βυτία που έπαιρναν τα υπολείμματα του σπορελαιουργείου για να χρησιμοποιηθούν πρώτη ύλη για σαπούνι... την άλλη σε διαφημίσεις "το σαπούνι μου...όλο μου το παίρνουν"... την παρ΄άλλη στα μαγαζιά με φυσικά σαπούνια φτιαγμένα απο φρούτα και βότανα... νά σου και το διαδίκτυο στην μέση με τα σερφαρίσματα και τα ψαξίματα για σαπούνι... και ανάμεσα σε σκέψεις σαπουνόφουσκες ιδού το αποτέλεσμα του μαραθώνειου ανάμεσα σε google, discovery and prehistory of soap, wikipedia, άρθρα, βιβλία, sites... και δεν συμμαζεύεται!!!

Λοιπόν... ένα υλικό σαν σαπούνι εποχής 2800 π.Χ. βρέθηκε σε ανασκαφές στην αρχαία Βαβυλώνα, και επιγραφές που έλεγαν οτι ήταν λίπος βρασμένο με στάχτη, μέθοδος που χρησιμοποιείται ακόμα.

Οι αρχαίοι  Ελληνες χρησιμοποιούσαν νερό και αντι σαπούνι άλειφαν το σώμα τους με άργιλο, άμμο, ελαφρόπετρα και αιθέρια έλαια και στη συνέχεια τα αφαιρούσαν μαζί με τους ρύπους με την "στλεγγίδα" ένα ειδικό εργαλείο... :)

Τα ρωμαϊκά λουτρά ήταν διάσημα, πολυτελέστατα και πολύ δημοφιλή, αλλά με το σαπούνι δεν τα πήγαιναν και πολύ καλά και χρησιμοποιούσαν ελάχιστο... Και μετά την πτώση της Ρώμης μειώθηκε και η συνήθεια του λουτρού με τα γνωστά αποτελέσματα στην δημόσια υγεία που ξεκίνησαν απ αυτό και κορυφώθηκαν τον μεσαίωνα ...

Τον 18ο αιώνα μετά την ανακάλυψη της γλυκερίνης τα σαπούνια πέρασαν σε άλλη φάση παραγωγής και εμφάνισης, με πολλά κέντρα παραγωγής σ΄όλο τον κόσμο, αλλά παρ΄ολες τις σύγχρονες βιομηχανικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται πλεον στις μέρες μας, τεράστια αύξηση και ζήτηση έχουν και τα φυσικά παροδοσιακά σαπούνια φτιαγμένα με διάφορες παλιές οικιακές συνταγές χρώματα και αρώματα...

Εκτός από τα ιστορικά -κατά κάποιο τρόπο- στοιχεία, που ανάφερα μόνο και μόνο για να συνοδεύσω τις φωτογραφίες, βρήκα κάτι παλιές διαφημίσεις σαπουνιών που με μάγεψαν κυριολεκτικά με την καλαισθησία τους ... οπότε χαλάλι ο χρόνος που ασχολήθηκα, και αφού τις εκθέσω σε "κοινή θέαση" λέω να πάω επιτέλους να αντιμετωπίσω με συμπάθεια εκείνο το γεμάτο αφρόλουτρο που σνόμπαρα προηγουμένως.... :) :)

Διαφήμιση του 1886

Αγνωστης χρονολογίας

Διαφημιση του 1894

Επίσης άγνωστης χρονολογίας, αλλά τοπικά προσδιορίσιμη...

Και σαπούνι για τα κατοικίδια παρακαλώ...του 1900

Η τέλεια υπέροχη μοναδική διαφήμιση του 1869

Τρυφερή και ρομαντική διαφήμιση του 1800s

Διαφήμιση του 1917

το γνωστό μας LUX στο 1919

LUX και η Ρίτα Χεηγουόρθ...

Παπουτσάνη η κυρία με την τεράστια πετσέτα...μάλλον δεκαετίας 50s αν κρίνω σωστά...

και Palmolive για όποια κυρία θέλει να την ξαναπαντρευτεί ο άντρας της...

Μα δεν είναι απίστευτο?????????

Το βρήκα στο google ψάχνοντας παλιές καρτ-ποστάλ και θέλησα να το μοιραστούμε....;-)