Σβήσανε οι μηχανές.

Τρελλάθηκαν οι αυτόματες.

Οι υπαλληλοι του σιδηροδρομικού, μάλλον πήγαν διακοπές σκι.

Οι ηλεκτρικές σκάλες στον σταθμό κοιμούνται εδώ και 5 μέρες.

Ξέχασα στο σπίτι, γάντια και σάρπα. Με -20. 

Που και οι ντόπιοι είχαν να τα δούν από το 85, λέει. Πτου παγάκι!

Κρυολόγημα. Αψιούούούού η Μ, βηχβήήήχ εγώ. Ντουέτο τσαγιού με κόκτειλ όλων των ειδών φαρμάκων.

Αφωνία για μερικές μέρες. Ύπνος κάτω από διπλό πάπλωμα. Ζεστό πάτωμα, καυτή σοκολάτα.

Οι ηλεκτρικές σκάλες παραμένουν ή επιμένουν σε στοπ.

Η θερμοκρασία άρχισε να παίρνει τα πάνω της (επιτέλους;)

Χθες χιόνιζε όλη μέρα.

Τη νύχτα, αφήνοντας τη σχολή, γυρνώντας το κεφάλι για ένα καλό αψιούούού, 

την πρόσεξα για πρώτη φορά στολισμένη.

Λευκό το τοπίο, σκοτεινιά. Και στη μέση, το κτίριο μας, φωτισμένο. Να επιτρέπουν τα μεγάλα τζάμια στο φως, να κάνει τσά στη σκοτεινιά του έξω. Και στις μεγάλες βιτρίνες του ισογείου, χορός αγαλμάτων... 

Χμ, ίσως αν ήταν μεσάνυχτα και ακουγόταν καμιά κουκουβάγια ή έστω αν περιπάτιζε καμιά νυχτερίδα, να μην φαινόταν μαγικό το τοπίο αλλά μπουούούκουκουκου και ύποπτο για θρίλερ.

Όμως δεν υπήρχε κουκουβάγια. Την τελευταία νυχτερίδα την κτύπησε με το παπούτσι της μια κινέζα (νόου κίνντιγκ ατ ολλ!). Και στα αριστερά, στεκόταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος (ένας διδακτορικός που είναι ίδιος! τόσα χρόνια πώς δεν το είχα προσέξει;σταυρό!). Όλα ευλογημένα. Λευκά και πανέμορφα. 

Και προπαντώς, έχουμε καινούρια χρονιά!

(Τώρα παίρνω μπρος, μαζί με τις αυτόματες.)

 ΥΓ:Η φώτο είναι από τον Νέκαρ, όταν πάγωσε για τελευταία φορά, το 1929. 

Φέτος, ξαναπάγωσε αλλά όχι τόσο. Μόνο όσο για να σταματάει τα πλοία στις βόλτες τους.

Δεν σας κάνω μμμμΜμμμμμάάάάκια, είσαστε κρίμα να κολλήσετε!

Τσά!