Καθόμαστε στον καναπέ των Φλο σα να είμαστε στο σπίτι μας. Τρεις φίλες. Και βουτάμε τόσο στις κοσμάρες μας, που νιώθω ότι σε λίγο θα βγάλω και τα παπούτσια, θα γείρω και το κεφάλι μου στο χέρι του καναπέ και θα αποκοιμηθώ… Τι σου κάνουν αυτές οι συναθροίσεις…

Δύο ελεύθερες κι ωραίες και μια σχεδόν αρραβωνιασμένη. Τον καλό της φυσικά, ακόμα να τον γνωρίσουμε. Βαριόμαστε γενικώς, τελευταίως… Προτιμούμε να βρισκόμαστε και να λέμε τα τελευταία ανέκδοτα των εξελίξεων στη ζωή μας. Όχι των σοβαρών. Τα ανέκδοτα είναι οι γνωριμίες που θα σβήσεις μόλις τελειώσει το πρώτο ή το δεύτερο ραντεβού.

Εγώ σύντομα θα συμπληρώνω τα κενά με αποσιωπητικά. Τρεις τελείτσες μωβ. Μπορεί να είναι σε μορφή νότας δηλαδή…

- Κόρη, ο τελευταίος που γνώρισα είχε 3 κινητά και πολλαπλές προσωπικότητες. Μου συστήθηκε ως Αλέξανδρος και δικηγόρος, μετά το γύρισε σε Χρήστος και χειρούργος, στην πορεία μου αποκάλυψε ότι τον λένε Ανδρέα και είναι μεσίτης…σε μια βδομάδα είχα γνωρίσει και τον Γιώργο που είναι οικονομολόγος… Όλοι το ίδιο άτομο…

- Γιατί τόσες προσωπικότητες;

- Δεν έχει εμπιστοσύνης τις γυναίκες…

- Και τελικά πώς τον λένε;

- Ε… Μάρκο και είναι νομικός σύμβουλος.

- Για σήμερα;

- Όχι κόρη!!!

- Χαχαχαχαχαχα …

- Επακετάραμεν τον τούτον…

- Γιατί αυτός που εγνώρισα προχτές;

- Ποιος ρε Χάρις;

- Ο σκηνοθέτης!

- Μα ο Κώστας;

- Τούτος! Ποια μου τον εσύστησεν είπαμε; !

- Γιατί;

- Κόρη, έβγαλε το τυλιχτό μέσα στο καφέ! Εζάβωσεν ο σερβιτόρος που το είδε…

- Μα σοβαρά;

- Ναι… και έδωσε μου ένα να του το φυλάξω…διότι είμαι η μόνη μη καπνίστρια που γνωρίζει… ξέρει ότι δεν θα το καπνίσω χαχαχαχαχαχαχαχα Πώς θα το ξεφορτωθώ είναι το θέμα...

- Κόρη θυμάσαι τον άλλον που μου εγνώρισεν η Μαίρη; Το καλό το παιδί, με τη φοβερή δουλειά τζαι το τέλειο αυτοκίνητο χαχαχαχα…

- Ναι, το παιδί, με τις πολλαπλές προτιμήσεις, τα κοννέ στην αστυνομία και το σκληρό εμπόρευμα στο ντουλαπάκι της κουζίνας, πίσω από τον καφέ χαχαχαχα

- Απαναγία μου ναι!!!!

- Κόρη, μα τι ανέκδοτα γνωρίζουμε!!!

- Δεν θέλω να σκέφτομαι τι λέει για μας αυτό, πάντως…

- ….

- Εσύ γιατί δεν μας γνωρίζεις τον δικό σου, είπαμε;

- Νομίζω είναι όντως καλό παιδί και φοούμαι ότι αν γνωρίσει αυτήν την τριάδα θα βγει κάτι στη φόρα που δεν μου αρέσει…

- Ένναιν καλύτερα τωρά παρά μετά;

- Μα θέλω τον κόρη! Και ενναιν τσιγκούνης σαν τον πρώην!

- Απαπαπαπα …Καλά εκείνος… Χάρις ξέρεις τί της έκαμεν;

- Όι… Τι; Χαχαχαχαχα

- Τι γελάς κόρη μου αφού δεν ξέρεις;

- Είδα το ύφος σου μόλις τα εθυμήθηκες χαχαχαχαχαα

- Εν πράμα; Να το παίζει χάικλας και να πληρώνει με σελινούθκια στο εστιατόρειο;

- Έσπαζε το κουκουμά (κουμπαρά)του πριν βγείτε; Χαχαχαχαχαχαχα

- Όι κόρη χαχαχαχαχα, μια χαρά λεφτά είχε.. Μια χαρά δουλειά… άσε!!

- Χαχαχαχα έλεος!!!

- Μα πού τους βρίσκουμεν;

- Στα τσίπιτος! (γαριδάκια)

- Η απάντηση παραμένει η ίδια από το δημοτικό, βλέπω… Πάμεν πολλά καλά, τί να μας πω!

- Κόρη, εβαρέθηκα τους ούλλους!!!

- Τζαι εγώ!

- Εγώ ούλλους εκτός που τον δικό μου, χαχαχαχαα

- Κακούργα!

- Άπονη!

- Σιωπή!...

Γελώντας παίρνω τον καφέ μου και οι ματιές μας συναντώνται. Βρε, αυτή λάμπει από ευτυχία! Γιατί να της το χαλάσουμε; Μια χαρά παιδί θα είναι αλλιώς δεν θα έλαμπε έτσι μετά από τόσο καιρό… Η ευτυχία σε ομορφαίνει…

Καλά κάνει που δεν μας τον γνωρίζει. Τα καλά παιδιά εξελίσσονται πάντα σε ανέκδοτα όταν γνωρίσουν μία εκ των άλλων δύο της τριάδος. Άρα, καλά κάνει και τον κρύβει…

- Τον Λεμεσιανό θυμάστε τον;

- Χαχαχαχαχαχαχα ουυυυυυυυυυυυ ξεχνούνται οι απόπειρες αιμομιξίας;

- Σιωπή, ούτε που με φίλησε! Διότι εγώ κυρίες μου, άκουσα τον παππούλη μου, όταν μου έλεγε να ρωτώ και από πού είναι το παιδί, όταν τριγυρνώ στα μέρη του άγνωστου σογιού μου.

- Ναι ρε…

- Ήταν και είναι όντως ο Κύριος Τέλειος πλυν δεύτερος ξάδερφος…

- Χαχαχαχαχαχαα

- Ξέρετε ότι πίνουμε καφέ και γελάμε σα να ήπιαμε από 15 σφηνάκια η μία;

- Αμάν εσύ και οι υπερβολές σου!

- Ε κόρη!!!! Δες γύρω σου!!!

Μόνες μας. Σε ένα ιμιτασιόν καθιστικού.