Τί τέλεια θα ήταν να μην υπήρχε αυτή η Μέρα της Γυναίκας,

-και οποιαδήποτε άλλη μέρα Υποκρισίας δηλαδή-
Να γνωρίζαμε όλοι στον κόσμο,

πως μας αγαπούν,μας εκτιμούν και μας σέβονται,

για τον απλούστατο λόγο πώς είμαστε όλοι ίσοι.

Συνάνθρωποι.

ΥΓ:απώ σε,άσχετο που σε ταλαιπωρώ :Ρ

• Ναι,η Μωβ ψιλομετακόμοισε αλλά το σπίτι της είναι εδώ. Και ωσάν το πατρικό της που ολοένα λιγότερο το βλέπει,περισσότερο το πεθυμάει και ...πού ήθελα να καταλήξω; Σπίτι μου! :Ρ :))))))
• Τίποτα χειρότερο για ένα ρομαντικό από την καθημερινότητα. Ζηλεύω όσους πρωτοερωτεύονται. Ή ερωτεύονται για πάντα.  Αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές φύγετε, μπορεί να σας κλέψω έρωτα και να τον φοράω άδικα. ’σε που μπορεί να κολλήσετε ρουτίνοσχέση ενηλικίωσης. Με σκύλο,τυχεροί! Σκεφτήκατε να υπήρχε ήδη παιδί; παφ! :/
• Η κρίση που μας βρήκε οφείλεται και στο διότι που ακολουθεί: από δεκαετίες μπερδέψαμε την πατρίδα με την κυβέρνηση, και παρεξηγήσαμε την αγάπη για την πατρίδα με τον ρατσισμό ενώ ταυτόχρονα καταναλώναμε ξενομανιακά και δρούσαμε ξενοφοβικά. Όχι εσύ κι εγώ,οι άλλοι.
• Στο εξώφυλλο του "The Marriage Plot" το όνομα του συγγραφέα πιάνει περισσότερο χώρο από τον τίτλο του βιβλίου. Μόνο στον σύγχρονο κόσμο η λογοτεχνία σφάζεται από τον εμπορικισμό; Πόσο καιρό θα συνδέεται με το Μίντολσεξ; Σε κάθε νέο του έργο εξάλλου,ο συγγραφέας καλείται να βελτιώσει το μελάνι του και ο Ευγενίδης το έχει καταφέρει. Ας του δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη λοιπόν ο εκδότης του.

• Για την συνεργασία των Φριντζήλα-Σκανδάμη ενημερώθηκα (φυσικά) από το μπλογκ του Μπόσκο. Στο γιουτιούμπ βρήκα μερικά τραγούδια. Ο σεβασμός μου για την Μάρθα Φριντζήλα ολοένα και μεγαλώνει.  Κόντρα  στο χριστουγεννιάτικο ραδιόφωνο (αν και ο ίδιος ο δίσκος θα είναι ένα πολύ καλό χριστουγεννιάτικο δώρο) ένα αξιόλογο τραγούδι που δίκαια κερδίζει μια θέση στην (καλή) ελληνική λαϊκή μουσική:

• Διαβάζετε ποίηση μια φορά την ημέρα. Κάνει καλό στην ψυχή,ηρεμεί και το μυαλό χωρίς να το σιδερώνει.

• ακόμη δεν υπάρχουν "φιλιά" στα ημότικονς. Παρ' ολα αυτά ....μμμμΜΜΜμμμμμάαααααακια!!

Παγκόσμια Ημέρα Σκέψεως σήμερα για όσους νιώθουν Πρόσκοποι.

Τα παιδιά της πόλης, τουλάχιστον της γενιάς μου, χρωστάμε στον Προσκοπισμό,τις περισσότερες εξερευνήσεις στη Φύση. 

Δεν ξέρω σε τί αφιερώνουν την Ημέρα Σκέψεως φέτος. Την τελευταία φορά εξάλλου, που φόρεσα τα αεροπροσκοπικά μου, δεν την θυμάμαι καν. Θυμάμαι μόνο τη χρονιά, 2001. :Ρ

Εγώ σήμερα σκέφτομαι τις απότομες αλλαγές. Τις αλλαγές. Τρέχουμε να καθορίσουμε το μέλλον μας και τελικά έρχονται άλλα να μας κάνουν ιτάααααααα!

Ένας δευτεροξάδερφος, πετυχημένος επαγγελματικά, και κούκλος , 32 χρονών λεβέντης, έπαθε εγκεφαλικό. Έπεσε σαν βόμβα η είδηση στην οικογένεια. Δεν ξέρω τί οδηγεί ένα τόσο νεαρό άνδρα να υποστεί τέτοιο κλονισμό στην υγεία του. Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για ν΄αποκατασταθεί η ζωή του κι αν αποκατασταθεί πλήρως; Για την ώρα τον έχουνε σε μια κλινική. Κάτσανε και τον λυπούνται αντί να προτείνουν βοήθεια, κάποια πληροφορία. Πρέπει να ξεπεράσεις το σοκ για να ενεργήσεις πρακτικά; Έστειλα στον παπά μου, τις πληροφορίες που βρήκα. Να έρθουνε πάνω, να μην τους αφήσει να βουλιάξουν στις Κλινικές της Κύπρου. Δεν αξίζει να παλέψεις για άλλα 50 χρόνια αξιοπρεπούς ζωής;

Περπατάς περπατάς μέστο δάσος και ο Λύκος είναι όντως εκεί. Χλαπ να σε κάνει, να σε χωνέψει με μια Μύθος. Πάει κι ο Μύθος που ονειρευόσουνα για τη ζωή σου, περίπατο. Εξατμίζεται. ΠΑΦ!

Υπάρχω άρα έχω το Δώρο; Όχι, Νόουπ, Νάιν, Νιέτ!Κατεβάζεις όμως τον διακόπτη διότι απλά επειδή δεν αντέχεις άλλο;

Είναι η τελευταία βδομάδα του Χειμώνα.

Μετά το Σοκ ήρθε το Καλό Νέο...κι αυτό ήταν αναπάντεχο νέο μέσα στο Καλοκαίρι αλλά από τα Υπέροχα Ιτά, που στα κάνουν οι Νεράιδες και όχι ο Λύκος... :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Η Ε, έφερε στον κόσμο ένα μωρουλίνι σοκολατένιο (σοκολάτα με μπόλικο γάλα αφού ο μπαμπάς είναι ένας γαλανός Ιταλός), άλλο να το βλέπεις κι άλλο να το θαυμάζεις! Ναι, ναι, ναι...είμαι ερωτευμένη με το νεογέννητο!:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

 Αν δεν είχα σεβασμό για τα προσωπικά του δεδομένα, θα σας γέμιζα την οθόνη φωτογραφίες!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Σας έβαλα όμως κάτι παρελθοντικές ντομάτες, που θα αρέσουν ιδιαίτερα στον Αλβέρτο.

Κι αν δεν είστε Πρόσκοποι, σκεφτείτε το...Γίνεται! :))))))))))))))))

Υπερβολικά κουραστική η βδομάδα.

Υπερβολικά αγχωτικό το απόβραδο της Κυριακής, της εβδομάδας, της χρονιάς, της δεκαετίας.

Αυτή τη φορά, δείτε. Μην διαβάσετε...

Από Maisie Maud Broadhead μέχρι Λολίτα κι άννιμεξ με πέρασμα από κάποια αγαπημένα αγάλματα (δεν πιστεύω ότι τ΄αγάπησα...τέσπα!)

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

 Κοπιάστε για γλυκό ή αλμυρό

για ζεστό καφέ 

ή κάτι κρύο

Έχω σήμερα γιορτήηηηηηηηηηηη!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

κι ένα τραγουδάκι από τα αγαπημένα:

Ξέρεις ότι αν και κοριτσάκι,

μεγαλώνεις...

...όταν αρχίζεις να πίνεις περισσότερο πράσινο τσάι παρά βότκα

...όταν ψάχνεις για μπότες με ανατομική,άνετη,αντιστρές,αντιφουσκαλική,προδερμ αερόσολα,

...όταν έχεις επενδύσει χρήματα ΚΑΙ σε ανατομικές παντόφλες για το σπίτι

...όταν τα άρθρα στα γυναικεία περιοδικά σου μοιάζουν με καλοκαιρινές τηλεοπτικές επαναλήψεις.Πόσες φορές τα ίδια και τα ίδια;

...όταν έχεις φορέσει τουλάχιστον δύο φορές την ίδια μόδα αλλά σε διαφορετικές δεκαετίες-σώζεσαι μόνο όταν την πρώτη φορά τα ρούχα ήταν παιδικά :Ρ

...όταν στη λίστα με τα τοπ χαρακτηριστικά του Μίστερ Πέρφεκτ στρογγυλοκάθισε η ικανότητα για τέλειο μασάζ στα πόδια-πάνω από το "να του αρέσουν τα σοκολατάκια με αλκοόλ για  να τρώω μόνη μου όλα τα υπόλοιπα" που είχες προσθέσει στα 19.

...όταν συνειδητοποιείς πως αυτός ο Μίστερ Πέρφεκτ, δεν πρέπει αναγκαστικά να οδηγεί μηχανή,μπορεί να είναι και φαν άλλης ομάδας,άλλης πολιτικής,άλλων ιδεών,άλλης κουζίνας. Φτάνει να έχει μεγάλη καρδιά κι αγκαλιά. Κι ας μην έχει όλα του τα μαλλιά...αλλά όλα του τα μυαλά! 

...όταν ξέρεις πως όποιον από τους νυν προτεινόμενους για Αρχηγό Κράτους ψηφίσεις, δυστυχώς,η δική σου καθημερινότητα δεν θα αλλάξει.-εκτός αν έχεις πια ΤΟΣΟ μέσο. Αλλά για να βάλεις μέσο,θα πει ότι παραμεγάλωσες κι αγχώθηκες :Ρ

...όταν είχες προλάβει να αγαπήσεις τραγούδια των VIPS-ότι πήγαινες δημοτικό δεν αλλάζει τίποτα.

... όταν θυμάσαι το πρώτο όνομα του καφέ στην γωνία,που στο μεταξύ έχει αλλάξει τουλάχιστο 5 ονόματα.

...όταν προσέχεις πόσο πολύ σου θυμίζεις ... τους γονείς σου.

...όταν το αγαπημένο σου κλαμπ έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε Γκούντις.

...όταν εκτιμάς πολύ περισσότερο τα ντολμαδάκια που έφτιαξες από τα ντολμαδάκια με φύκια που σου πασάρουν για κλάσσικ φέιβοριτ οι αυτοαποκαλούμενοι τρέντι φίλοι σου.

...όταν έχεις δει τον Τιτανικό στο σινεμά. Κι έκλαιγες. Και είχες μάθει το τραγούδι. Και όλα τα άλλα της Σελίν Ντιόν πριν από αυτό. Κι ας είχες αρχίσει να την σνομπάρεις.

...όταν δεν καταδέχεσαι να δανειστείς τα παπούτσια της μαμάς σου γιατί άρχισαν να μοιάζουν με αυτά που φορούσε κάποτε η γιαγιά σου.

...όταν έχεις δώσει σε όλα όσα ήθελες να δώσεις πριν δέκα χρόνια αν και μένουν κι άλλα πολλά ακόμα...

...όταν δεν ξέρεις γιατί έγραψες αυτή τη λίστα χρησιμοποιώντας τόσες πολλές φορές τη λέξη "όταν"...Αφού μιλάμε για το ΤΩΡΑ!

γειάαααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!

σας είχα υποσχεθεί τούρτα γενεθλείων!

’ργησα, άλλαξε και ο μήνας,

η φωτογραφία όχι και τόσο καλή

η γεύση όμως είναι τέλεια!!!!!!!!!!      :)))))))))

Κέικ λεμονιού για βάση. Κρέμα μασκαρπόνε και ον τοπ, ένα ταγκό από ξύσματα λευκής σοκολάτας και λεμονόφλουδας. 

Κέικ Λεμονιού

Κανονική συνταγή για κέικ (αλεύρι,αυγό,γάλα,βούτυρο,ζάχαρη,μπιπι,βανίλια) με λεμονοχυμό, ξύσμα λεμονιού. Έχει κόσμο που προτιμάει να προσθέσει γιαουρτάκι ή ξινόγαλα και λίγο φρέσκο γάλα αντί για όλη την ποσότητα φρέσκου γάλακτος, που μας δίνει μια συνταγή για κέικ.

Όταν κρυώσει το κέικ μας, το βουτάμε σε βουτυρόγαλα, στο οποίο δώσαμε και λίγη βότκα,

Κρέμα

Η κρέμα φτιάχνεται με λίγη ζάχαρη άχνη, 500γρ μασκαρπόνε, ένα κουτάκι φρέσκα κρέμα, βότκα, βουτυρόγαλα και χμ...λίγο χυμό λεμονιού. Αναμιγνύουμε τα υλικά με το σύρμα ή το μίξερ, βάζουμε στο ψυγείο (εκτός αν έχουμε τον κλιματισμό στο ον) για λίγο και μετά την γνωρίζουμε στο κέικ..,το οποίο κόβουμε σε 2-3 στρώματα για να φτιάξουμε τούρτα ή αν βιαζόμαστε (όπως εγώ) απλά το κόβουμε στη μέση για να δημιουργήσει μόνο ένα στρώμα βάσης για ένα δροσερό γλυκό...μένει και έξτρα λέμον κέικ για όσους το προτιμούνε σόλο.

Λίγο πριν σερβίρουμε το γλυκό,αφήνουμε τις νυφάδες λεμονόφλουδας και λευκής σοκολάτας να χορέψουν στην κρέμα.

Είδατε πως μια χαρά μπαίνει η σοκολάτα στο λεμόνι; :))))))))))))))

Ακόμα ένα κεράκι για να μοιάσει η τούρτα με σφουγγάρι...πού να φτάσουμε και στον μισό αιώνα δλδ :ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

Κάθισα κι έγραψα όλα όσα πέτυχα αυτό το χρόνο. Κι όλα όσα απέτυχαν. Κι όλα όσα έτυχαν. 

Τί κατάλαβα μέχρι τώρα και τί ακόμα περιμένει να γίνει αντιληπτό.

Οι δύο λευκές τρίχες γούρι γούρι λένε. Όταν ερωτευθούν μεταξύ τους όμως κι αρχίσουνε τα πάρτυ της αναπαραγωγής και μετά ν' απειλούνε με αφανισμό τις καστανές πάλι γούρι γούρι θα΄ναι; Μέχρι τότε βλέπουμε...

Τούρτα λεμόνι μασκαρπόνε για τα φετινά κεράκια. Αλλά την Κυριακή. Προς το παρόν, μια φώτο από τζίςκέικ παρόμοιο. :)))))))))))))))))) Την Κυριακή θα βγάλω φώτο να δειτε. Νόου οφφενς αν τελικά γίνει ... σοκολάτας! :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Κλείνω και φέτος τα 26. Του χρόνου τα 28. πιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!

Δεν βαριέσαι. Ρολόι είναι, όχι ψυχή.

Για δέστε τί σας έφερα!!!! :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Σχεδόν θα κάνουμε πάππαλα και το 2008. Επιτέλους, επιτέλους, επιτέλους!

Αυτήν την τελευταία, γιορτινή βδομάδα, βρεθήκαμε πάλι με παιδιά που είχαμε καιρό να τα πούμε. Όλοι σχεδόν, περιμένουν με ανυπομονησία το 2009. Να δηλώνονται ηχηρά οι ευχές, να λιώνει με τη ζάχαρη στον καφέ, η πίκρα του ακόμαφέτος, να γεννιούνται οι ελπίδες με την νύστα του χριστουγεννιάτικου γλεντιού, Παρασκευή ξημερώματα, στο τελευταίο ζεϊμπέκικο, λίγο πριν χασμουρηθεί αγουροξυπνημένος ο ήλιος.

Αναβαθμολογούμε τις αποφάσεις. Να είμαστε σίγουροι ρε παιδί μου, ότι η βαθμολόγηση γίνεται αξιοκρατικά και χωρίς κανένα απολύτως συναίσθημα.

Μετράμε τα χνάρια των βημάτων. Με βουρτσάκι, φάδι και φωτογράφηση.

Πάμε για τα πιο δύσκολα - τώρα που μάθαμε και 2-3 έξτρα φιγούρες,

για κανένα πικραμύγδαλο- τώρα που συνηθίσαμε τη σουμάδα,

αλλά κυρίως,

για τα πολύ πολύ καλύτερα- εεεεεεεεε, γιατί τα όνειρα ποτέ δεν πεθαίνουν αλλα κυρίως γιατί η ζωή είναι ωραία (λένε) και μοιραία (όχι;)!

ΥΓ: ο Γ από το καλοκαίρι, παρέλασε αγκαλιά με ένα γλυκό κοριτσάκι. Με την ατάκα "Κατάλαβες τί έχασες;" (Ναι, κατάλαβα. Την τιμή, να σου κάψω το λευκό τζιν, που φόρεσες καταχείμωνα και νύχτα!-Αυτό το τελευταίο, τη μημουάπτου/ιδιοτροπία μου δηλαδή,θα πρέπει να πεταχτεί σιγά σιγά σε κανένα σκουπιδοτενεκέ αλλα στη συγκεκριμένη περίπτωση α μπα, τσου!!!! Μα λευκό τζιν Δεκέμβρη μήνα;;;;;)

ΠΥΓ: Πόσο μπορεί να φρονιμέψει το πλάσμα μετά τα 26;

ΥΠΥΓ: Χρόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοονιαααααααααααααααααα Πολλάααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!

• Ρίχνει χιονόνερο. Κάτω προς τις ’λπεις, δεν κινούνται από το χιόνι. Πιο κάτω, στο νησί, ο καιρός προσφέρεται ακόμα για θάλασσα.
  
• Οι ώρες δεν στέκονται να τις μετρήσω. Τρέχουν πριν καν προλάβω να τις δω. (Ιιιτά!)
• Η βαλίτσα φαίνεται περιττό κουβάλημα. Φτάνει το εισιτήριο, το διαβατήριο και τα κλειδιά. 
• Το κρασόμελο πίνεται μόνο τα παγωμένα βράδια. 
• "Τα μισόμετρα λουκάνικα δεν τα τρώτε συχνά, για αυτό και είναι 4 ευρά το κομμάτι". Απάντηση λουκανιτζούς (αλά σουβλατζού) και μισοκάμμημα (κλείσιμο ενός ματιού με νόημα)." Ό,τι πεις κυρά μου."Οι 3 σοκαρισμένες Ελληνίδες.
• Οι Γιαπωνέζοι τουρίστες δεν κατάκλυσαν φέτος την πόλη. Και μας λείπουν. Περίεργο πράγμα να γίνονται χριστουγεννιάτικη μορφή-παράδοση, τα κινεζοειδή με τις φωτογραφικές σε ετοιμότητα. Lethal Kodak.
• Let it snow Let it snow Let it snow!
• Πριν φύγουμε όμως! Βαρεθήκαμε το χιονόνερο. Αν και Δευτέρα είχε ένα υπέροχο ήλιο! Μια γλυκειά ζέστη, απίστευτη! Μετράει ως αλκυονίδα τέτοια μέρα; Όχι, έτσι;
• Το κέικ τυρόπιττα δεν αρέσει σε όλους! (Μιλάμε, ΤΟ σοκ εκτός δημοσιογραφικών ειδήσεων.) Τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες όμως, καταπίνονται πριν ανοίξεις το πακετάκι που έφθασε φρέσκο φρέσκο από την κουζίνα της μαμάς στην Λευκωσία. Τί τρέλα που την έχουν όλοι με τα χριστουγεννιάτικα γλυκά. Τα αδέρφια μου κι εγώ, άντε να δοκιμάσουμε για το έθιμο. Αν θυμάμαι καλά και δεν τα ξέχασα όλα.
• Κάτι λένε πως θα ανέβουνε πάλι οι τιμές του πετρελαίου. Τα τραίνα πάντως εδώ, έγιναν ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ! Ίσως να αρχίσει πάλι, να συμφέρει το αυτοκίνητο (ακόμα κι αν ανέβουνε οι τιμές.) Δεν ξέρω. Ό,τι θέλουν θα κάνουνε πάλι.
• Αγόρασα μια λευκή σοκολάτα. (Μπάρα μου, πού το κατάλαβες; Την μύρισες; βρε;) Τώρα να δούμε αν θα προλάβω να πάρω ένα κομματάκι με τον καφέ. Είμαστε όλες σε περίοδο υπογλυκαιμίας μου φαίνεται...τς τς τς
• ’ρχισαν οι εκπτώσεις. Φαίνεται πολύ ωραίο νέο. Δεν είναι όμως. Ειδικά όταν το μωβ παλτό έκανε φτερά πριν την ώρα του. Αν προλάβω κανένα σκούρο μπλέ αλλιώς πάλι μαύρο/γκρι. Ουφ και μπουφ.
• Υπάρχει κανένα ωραίο λεκτικό ιδίωμα στην Πάτρα; Πρέπει να μου πείτε, γιατί πολύ δούλεμα έπεσε εδώ μετην κυπριακή και δεν τα ξέρω! (Ευτυχώς που μαζευτήκαμε αρκετές νησιώτισσες - Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Μυτιλήνη, Λευκάδα, Κρήτη, Κύπρος).

Λόγω πολύ βουρ βουρ (βουρητού=τρεξίματος) τις τελευταίες μέρες, δεν έκανα πολύ κλικκλικ στο ίντερνετ. 

Το σοκ από τις εξελίξεις στην Ελλάδα το τίμησαν ιδιαίτερα και οι ξένοι δημοσιογράφοι. Παντού, στη γερμανική τηλεόραση αλλά και σε CNN και BBC ήταν για περίπου 6 μέρες, πρώτο θέμα. Με τις δικές μας καρδιές να βαραίνουν επικίνδυνα. Πρώτο θέμα συζήτησης μεταξύ των παιδιών στην καφετέρεια, πρώτο θέμα ερωτήσεων γερμανών συμφοιτητών μετά το "Καλημέρα!".

Οι γερμανικές εφημερίδες, ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τα ουσιαστικά οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, τα οποία δημιουργήθηκαν όχι τα τελευταία χρόνια αλλά από την κακή διακυβέρνηση των τελευταίων 3 δεκαετιών. Με αφαίρεση την διακυβέρνηση Σημίτη. ’γγιξαν έντονα την ανοχή των Ελλήνων πολιτών αλλά και την πρόσφατη αγανάκτησή τους με την αντικειμενικόττηα του "εκτός χορού" παρατηρητή. Τέσπα, όσοι γνωρίζουνε γερμανικά, καλά θα κάνουνε να ρίξουν μια ματιά στις ιστοσελίδες μεγάλων γερμανικών εφημερίδων. Τις αγγλικές, τις αποφεύγω λόγω φλεγματικού ανθελληνισμού για αυτό και δεν ξέρω τί έγραψαν. Μου αρκεί το δελτίο του BBC.

Στην Κύπρο, χάρη στον Τάσσο, η αστυνομία τριπλασιάστηκε τα τελευταία 5 χρόνια. Οπόταν, οποιαδήποτε ομάδα προσπάθησε να δείξει τη συμπάθειά της προς την κατάσταση στην Ελλάδα, με παρόμοιες αντιδράσεις, έσπασε άμεσα από τις μπατσικές δυνάμεις. Εξάλλου, από τη στιγμή που στην Κύπρο η δήλωση Υπουργού ότι "οι Αστυνομικοί δεν είναι για να δέρνονται αλλά για να δέρνουν" είναι ευλογημένη από την πρώην και νύν κυβέρνηση (είπαμε, έβγαλε τα ρούχα του ο Μανωλιός και τα έβαλε αλλιώς), πολύ φοβάμαι ότι αν κάποιο παιδάκι είχε την τύχη του Αλέξη, το δικαστήριο θα καλούσε τους γονείς του να απολογηθούν στις αστυνομικές αρχές για τη συμπεριφορά του παιδιού τους.

Αν θεωρείτε την τελευταία πρόταση υπερβολική, τότε δεν έχετε ακούσει/διαβάσει ότι ο πιο επικίνδυνος Κύπριος εγκληματίας των τελευταίων 50 χρόνων, γνωστός και ως Αλ Καπόνε (αυτά τα παρατσούκλια στην Κύπρο είναι όλα τα λεφτά!)που έχει κάνει πάμπολλα αλλά έχει καταδικαστεί σε ισόβια για βιασμό και δολοφονία 2 γυναικών, κυκλοφορούσε τους τελευταίους μήνες ελεύθερος με τις ευλογίες του Αρχηγού της Αστυνομίας και του Διευθυντή των Κεντρικών Φυλακών. Για στομαχικά προβλήματα/παλινδρόμηση στομάχου βρισκόταν στην καλύτερη ιδιωτική κλινική της Λευκωσίας, μάλλον κινόταν ελεύθερα για να εκτελέσει διάφορες "νέες υποθέσεις", και τις νύχτες μπορούσε αν ήθελε να κοιμηθεί αγκαλίτσα με τη γυναίκα του ή να βγει για βόλτα (από το παράθυρο, μην τα ισοπεδώσουμε όλα, εντάξει!) αφού προηγούμένως είχε κλειδώσει την πόρτα του δωματίου του. Ναι, από την εσωτερική μεριά της πόρτας... Ευτυχώς όμως για τους φορολογούμενους (μας είχε κοστίσει αυτή η ιστορία 250 000 ευρά), κάποιοι ΜΑΔίτες, δεν αστειεύονται με τη δουλειά τους και τον πιάσανε (παίζει να απολυθούν τώρα αυτοί;). Κι έγινε ΜΠΑΜ ΜΠΟΥΜ ΠΑΑΑΑΑΦ στις μισές εφημερίδες και στα μισά τηλεοπτικά κανάλια.

Διότι στο μεταξύ, πέθανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Κυρήχθηκε 3μερο πένθος και οι συνεργάτες του τρέχουνε να τον "αγιοποιήσουνε". Λυπηρό ότι έφυγε από καρκίνο, μακάρι κανένας να μην έφευγε από ασθένεια ,μακάρι να φεύγαμε όλοι στον ύπνο μας, ήσυχοι. Όμως ότι η κηδεία του Τάσσου, είναι για τον Χριστόφια και την παρέα του, πιο σημαντική από την συμπεριφορά του Αρχηγού της Αστυνομίας και την ανεξέλεγκτη παραγγελιοδοχία "λύσης υποθέσεων" που έδιναν διάφοροι στον Αλ Καπόνε, είναι ανεπίτρεπτο! Εκτός αν...

Δεν διάβασα εφημερίδα σήμερα, μπορεί τώρα που έγινε η κηδεία, να ασχοληθεί και με τα λοιπά της αντζέντας του. Ελπίζω όμως να μην υπάρχουνε κι άλλα "έχουμε πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε!"!!!

Έχουμε όντως πιο σοβαρά θέματα αλλά άσε...ευτυχώς για τους πολιτικούς και τους αστυνομικούς μας, ο Κυπραίος έχει μνήμη χρυσόψαρου και ανοχή μουλαριού.

Τέσπα! Σταματώ εδώ για να μην με αρχίσουν οι αντίλαλοι του γκρρρρρ στο μαυλό.

Πάππαλα για σήμερα.

Αύριο πάλε!

ΜμμμμΜΜμμμμάάάάάάάάάκια σας πολλά!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Ανοίγεις το βλέφαρο.Το ξυπνητήρι του γείτονα, σταματάει τον ύπνο σου μία ώρα νωρίτερα. Για να διακόψεις τους πονοκεφάλους, το παίρνεις απόφαση: Θα συντονίσεις το πρωϊνό σου ξύπνημα με αυτό του γείτονα. Αιτία; Η τσιγαρομεσοτοιχία.

Ανοίγεις την εφημερίδα. (Έχεις και μια ώρα έξτρα!) Πρόπερσι μάθαινες ότι αν στην Κίνα, μια πεταλούδα μάθει αεροδυναμικό πέταγμα θα προκαλέσει μια μέλισσα στην Γαλλία, να φτιάξει μαρμελάδα. Τώρα, μαθαίνεις ότι αν ο Αμερικάνος σταματήσει να τρώει 3 μπέργκερς την ημέρα θα προκαλέσει την κατάρρευση αυτοβιομηχανίας στην Γερμανία.

Πριν προλάβεις να κάνεις τον σταυρό σου, η δήλωση ενός βουλευτή στην Κύπρο, καταφέρνει να χύσει τον καφέ πάνω στο πουλόβερ σου. Το συγκεκριμένο αστέρι δήλωσε πως το ρεκόρ πωλήσεων του "Κεφαλαίου" στη Γερμανία, αποδυκνείει ότι στο κέντρο της Ευρώπης, ο καπιταλισμός πεθαίνει. Καί τί θες να μας πείς βρε φίλε; Ότι για την οικονομική κρίση ευθύνονται τα ρεκόρ πωλήσεων του "Χάρρι Πόττερ"; Η σκέψη μου πετάχτηκε στο παρελθόν, καρφώθηκε στο μυαλό άλλου βουλευτή, και ευτυχώς του την πέταξε μπαλάκι. Μετά, η σκέψη, επέστρεψε στο μέλλον για να την διαβάσω τυπωμένη στην εφημερίδα και να φτιάξει με πρωινό γέλιο η μέρα. Να φύγουνε και τα νευράκια για το τί παλλουζέδες έχουμε πάλι!

Τώρα που είπα παλλουζές. Εδώ και 5 χρόνια υπάρχει ένα μπέδεμα. "Τί είναι το χαλούμι; Βιομηχανικό ή παραδοσιακό προϊόν;" Η απάντηση θα βρεθεί στην τιμή πώλησης μάλλον και στην τελική μάχη ανάμεσα σε δύο Υπουργεία. Αυτός είναι ο Έλληνας ρε παιδιά. Να μαχαιρονόμαστε πέντε χρόνια και να μην σκεφτόμαστε ότι έτσι όπως πάμε,θα χάσουμε την πατέντα. Ενώ αν σκεφτόμασταν λίγο πιο αγγλικά, θα δηλώναμε το χαλούμι σαν "Παραδοσιακό προϊόν μεταμοντέρνας βιομηχανικής παραγωγής" και θα τελείωνε η υπόθεση προ πολλού. όλα Κυπριακό να τα κάνουμε! Έλεος!

Και ένα τελευταίο πεταλουδοπέταγμα. Πήγα την Κυριακή σε μια έκθεση με θέμα τους Σκοτεινούς Αιώνες της Ελλάδας.Το μουσείο βρίσκεται σε μικρή σχετικά πόλη, και είναι αμφιλεγόμενης "ηθικής". Και πολύ καλά είναι αμφιλεγόμενης, δηλαδή. Ένα εύρημα τάφου όμως, παρολίγον να κοστίσει αναπνοή. Γέλα και να γελάσεις, γέλα και να γελάσεις, σταμάτησε η καρδιά μου. Αλλά άξιζε!!! Πολύ τυπικό έθιμο, να θάβονται Κύπριοι άνδρες με τις φουκούδες τους!!! (αυτή την ειδική ψηστιέρα για τη σούβλα, μαζί με τις ράβδους-σμύλες)... Όταν κατάφερα να ξεπεράσω το γελικό σοκ, και να σκεφτώ, συνειδητοποίησα ότι οι ράβδοι ήταν από μπρούντζο. Για αυτό, τις έθαβαν μαζί τους. Αλλά πες το σε Κυπραίο και θα σου πω εγώ αν ο νους του πάει στο μέταλλο και όχι στο λαχταριστό αρνάκι (ρίφι, έστω!)...Ευτυχώς ο καθηγητής, Ελλαδίτης και μάλλον γνώστης, είχε φοβερή κατανόηση.

Όπως αυτήν που έχω εγώ με μερικά συννεφάκια που όλο μας φτύνουν χιόνι αλλά δεν μας έριξαν ακόμα σήμα για χιονοπόλεμο!!!! τς τς τς

Τέλεια τελευταία βδομάδα φθινοπωρινή, είπαμε;

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Ο γνωστός "παράσιτος" Ντίτερ Μπόλεν (πρώην μέλος των Μόντερν Τόλκινγκ) έχει γίνει τα τελευταία χρόνια μεγάλος παραγωγός τηλεοπτικών εκπομπών, που αναζητούν ή τον επόμενο Σούπερσταρ ή το Σούπερταλέντο.

Συνήθως, δυστυχώς, οι εκπομπές έχουν να κάνουν περισσότερο με ψωνισμένα νούμερα και κενά μυαλά και λιγότερο με ταλέντο.

Στο συγκεκριμένο βίντεο, δεν μιλάμε για το ταλέντο που σε αφήνει άναυδο.

Ανέβηκε στη σκηνή ο Μίχαελ. Κριτική επιτροπή και τηλεθεατές θα σκέφτηκαν "λούζερ". Λόγω της όλης εμφάνισης και της θύμισης πόσοι μα πόσοι ατάλαντοι, ολόιδοι έχουν ήδη περάσει από τη συγκεκριμένη τηλε/σκηνή.

Στην πρόταση "’βε Μαρία" σε φυσαρμόνικα, άνθισε ένα χαμογελάκι ειρωνίας στο πρόσωπο. Μισό λεπτό αργότερα, είχε σβηστεί. Και η ειρωνία, και το χαμογελάκι. Έμειναν λίγα δάκρυα και η σιωπή, μπροστά στο συναίσθημα που έχει στο παίξιμό του ο Μίχαελ.

Στο συγκεκριμένο βίντεο, άναυδο, σε αφήνει το ολοκληρωτικό δόσιμο στη μουσική. Ως δρόμο λύτρωσης από τα βάσανα της καθημερινότητας.

Τραλαλά πεταλούρ χαχαχα πεταλούρ τραλαλά!

Τί ωραία που κυλάνε όλα!

"Περπατώ περπατώ μες το δάάάάάάσος!

...όταν ο Λύκος δεν...."

...

κι όμως είναι εδώ!

Πάλι! 

Η Κοκκινοσκουφίτσα αυτή τη φορά όμως, πάει κυνήγι. 

Κι αν οι Οικολόγοι μουρμουρίσουν το παραμικρό για τον λύκο ως είδος προς εξαφάνιση, θα τους πυροβολήσει κι αυτούς ενθυμίζοντάς τους, τα τελευταία τους κατορθώματα -βλ. Βιοκαύσιμα για τους λίγους, περπάτημα και πείνα για τους πολλούς.

- Λύκε Λύκε είσαι δω;

-Φοράω τα παπούτσια μου!

- Μπααααααααααααμ μπουουουουουμ!

φφφφφουουουουουου...

Καθαρίζουμε τον τόπο από τα αιμοβόρα. 

Είναι θέμα κοινωνικής συνείδησης.

Καλό μας Σαββατοκύριακο!

ΠΣ: Αν δεν είναι Λύκος, θα είναι παπουτσωμένος γάτος. Βγάλτε του τις μπότες για να είναι άλλος ένας γάτος...νιάου; :Ρ

Αν πάλι είναι σκύλος, δώστε του ένα κοκκαλάκι. Τα σκυλάκια είναι πιστά, τρυφερά και γλυκούλικα.

Αν πάλι είναι βάτραχος, απλά ΜΗΝ τον φιλήσετε. Το βέρσιον πρίγκηπας, πιθανόν να προτιμήσει άλλον πρίγκηπα, ίσως αυτό της Χιονάτης.

Κι αν είναι ... φίδι, δώστε του ένα μήλο. Θα του σταθεί κάπου στη μέση και θα θέλει χρόνο να χωνέψει.

Αν είναι τίγρης/λιοντάρι/πάνθηρας, τον κρατάμε στο καλάθι μας.

Τελειώνει το ΠΣ γιατί ακόμα λίγο θα πάρει Ο στη μέση και Τ στο τέλος. Κι ο χώρος τελειώνει μαζί με τη βδομάδα.

Ps: απλά σιχάθηκα να ακούω "ο καθένας έχει τα προβλήματά του". Εντάξει, είμαστε μόνοι μας. Μην μας το κτυπάτε κιόλας! Ξέρουμε και τον θόρυβο της μοναξιάς και την γεύση των προβλημάτων.

Πολλά πολλά σας μμμΜμμμμΜμμμμμΜΜμμμμάάάάάάάαάάάάάκια!!!

Παρασκευή απόγευμα κι ακόμα τρέχουμε. Και το πρωί, με μια είδηση, μου στάθηκε ο καφές. Μια γουλιά και κάθισε στο στομάχι, μαζί με χίλιες δυο εκρήξεις που σκεφτόμουνα μέχρι να αρχίσει το μάθημα για τις Μυκήνες.

Η εβδομάδα κυλούσε υπέροχα. Δηλαδή κατρακυλούσε, γιατί τόσο γρήγορα, δεν την έφτανα. Χθες το βράδυ, είχαμε και τα εγκαίνια της έκθεσης για την Αναστήλωση της Ακρόπολης και το Νέο Μουσείο.Όλο το απόγευμα, διακοσμούσαμε το μουσείο της σχολής. Εννοείται πως ετοιμάσαμε και το απραίτητο κόκτειλ πάρτι, με τα κρασάκια, τις ελίτσες, τις σπανακοπιτούλες και την φέτα. (Έλειπε το άκουσμα με το συρτάκι, για να ολοκληρωθούμε ως τρεμπανάλικοκιτς!) Τα αγάλματα υπάρχουν στον χώρο, ούτως ή άλλως. Τραγικά αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.Κι ένας από τους υπεύθυνους καθηγητές να αγχώνεται (άγχεται)τί θα γίνει αν χυθεί κόκκινο κρασί. 

- Λευκό κρασί!

- Τί εννοείς Χάρις; Να προσφέρουμε μόνο λευκό κρασί;

- Όχι! Αν χυθεί κόκκινο, θα του ρίξουμε λευκό για να καθαρίσει.

- ωωωωωωωωωωωωωω!!!

Προηγουμένως τον μάλλωσα που παρέγγειλε σπανακοπιτάκια από γερμανικό φούρνο. Τόσες ελληνίδες, κάτι θα μπορούσαμε να είχαμε ετοιμάσει. Και θα ήταν και οριντζινάλ.

Δεν μου πάει ο ρόλος της νοικοκυρεμένης αλλά χτες, μου τον κάρφωσε ο καθηγητής, για αυτές τις δύο απλές κουβέντες...περιπτώσεις; παρατηρήσεις; τιπς; σημειώσεις; συμπτώσεις; ’ρχισε να λέει στα άλλα παιδιά ότι οι Ελληνίδες είμαστε πολύ νοικοκυρές! Τα νεύρα μου! 

Τέσπα, μου καρφώθηκε όμως και η περιέργεια. Πώς βρίσκετε οι Αθηναίοι το καινούριο Μουσείο; Οι φωτογραφίες ήταν άκρως κολακευτικές, αν και κάποια σημεία το φαντάζουν... δωρικότατο. Ο Διευθυντής του, έκανε καταπληκτική δουλειά με την παρουσίαση του Μουσείου και την ιστορία του, που είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας.Ακόμα να ανοίξει, εντάξει. Όμως, εσείς που το βλέπετε από την απ΄εξω, πώς το βρίσκετε; Είναι ωραίος ένας μουσεικός περίπατος;

πεταλούρ πτωματέξ. Τρέχω.

Φιλάκια σας πολλά πολλά πολλά!!!!

Μου λείψατε πολύ πολύ πολύ.

Αλλά μια λίστα που δεν τελειώνει, δεν μας αφήνει σε ησυχία.

Τα νέα;

Βρήκα δουλειά για να μου κάνω δώρο και τελικά πληρώνω ανέλπιστα έξοδα, που δεν είναι καν δικά μου. Το μάθαμε κι αυτό.

Νέα συγκάτοικος, με χωριστά συμβόλαια ενοικίου.

Ο Όμηρος είχε τρελλά κέφια, περισσότερα και από τον κειμενογράφο της Βίβλου.

Παραμιλώ Οδύσσεια και Ιλιάδα και όχι, δεν φοιτώ στις πρώτες 2 τάξεις του Γυμνασίου.

Βγάζω καπέλο στις περιγραφές και στις λεξοαρχιτεκτονική του, μα τον Θεό!

Αλλά με ταλαιπωρεί. Πηδάω από το αρχαίο στο νεοελληνικό κείμενο, μετά στο γερμανικό και πάλι από την αρχή.Η αγγλική του μετάφραση είναι μπλιαξ!

Αποφάσισα ότι ο Όμηρος ήταν κάτι σαν Στριτ Ραπ με πτυχίο Ιστορίας.

Αν τον έλεγαν Όμηρο δηλαδή. Αν υπήρξε κιόλας και δεν ήτανε το όνομα κάποιου γκρουπ πλανώδιου, που κολλούσε σιγά σιγά τα κομμάτια της Ελληνικής Προϊστορίας ανάλογα τα βότανα και τα κρασιά που κατέβαζαν.

Ναι, ναι... και όλα αυτά; Για τις ρίζες του Ελληνισμού στην Κύπρο.

Αποτελέσματα;

Αστεράκια, τελίτσες, τραλαλά και παααααααααααφ!

Νευράκια για τους ανθέλληνες, υπενθύμιση αντικειμενικότητας, μετρίαση ατομικής υπερελληνικότητας και σσσσσσσσσςςςςςςςς.

Κρήτη Πελοπόννησος Κύπρος Αιγαίο Μέση Ανατολή Εύβοια χαλκός μπρούντζος Όμηρος Τροία Κινύρας Παλαίπαφος Έγκωμη Φοινίκη Κούριο Κίτιο Αμαθούντα

Στράικ 1.

Κείμενο μέχρι τώρα; Δυο ολόκληρες σελίδες!!!! Με υποσημειώσεις με υποσημειώσεις...

Πάμε για Μποοοοοοοοοοολ!!! :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

πολλά πολλά πολλά σας μμμμΜΜμμμμμάάάάάάάκια!!!!

ΥΓ: τα γκλίτερ βγαίνουν με ζεστό νερού ντους.

ΥΓΑ: Μπράουνις;

το λοιπόν.

μπήκα για να ανανεώσω αυτό το μπλογκ που λατρεύω.

Αλλά τέσπα!

οι ενοχλητικοί δεν χάνουν ευκαιρία.

Πρέπει να φύγω άρον άρον.

Ζητείται μη χαλβάς.

φιλάκια σας πολλά!!!!

μα πού να προλάβω να βρω και εικόνα;ουφφφφφφ....

η λίστα με τους λόγους που δεν θέλω να μείνω άλλα 5 χρόνια σε αυτή τη χώρα, είναι ευλογημένη. Αυξάνεται με απίστευτη γονιμότητα.

τσάαααααααααααααααααααγιαααααααααααααααα μας πολλά και κρύα!!! :))))))

Αγάπη,

πόσο εύκολα δωρίζεται!

Εκτίμηση,

πόσο δύσκολα αποκτάται!

Σαν ταμπέλα, το έγραψα κάποτε σε ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί για να το βλέπω και να το θυμάμαι. Δεν ξέρω πού κατέληξε αυτό το χαρτί, το πιο πιθανόν να το έφαγε η Λίντα ή να πετάχτηκε στα σκουπίδια.

Το θυμήθηκα σήμερα, που με ρώτησες αν σε αγαπάω.

Σε αγάπησα, από την πρώτη φορά που μου χαμογέλασες.

Όμως

...έχασες τον θαυμασμό μου ενώ την εκτίμηση δεν την απέκτησες ποτέ.

Για πρώτη φορά, έμαθες και το δεύτερο σκέλος της απάντησης.

Δεν έχει σημασία άλλωστε.

Αν θέλουμε την εκτίμηση κάποιου, παλεύουμε για αυτήν από το πρώτο λεπτό, έτσι;

Ενώ αν δεν μας ενδιαφέρει, δεν την αποζητάμε ποτέ.

ΥΓ: Ο Μπιλ Γκέτις, λέει, θα αφήσει την Μικρομαλακή εταιρεία για να ασχοληθεί με την φιλανθρωπία (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)

ΦΓ: Εθνική Γερμανίας. Εκτίμηση ναι, Αγάπη Ποτέ!

ΧΓ: Παγωτό Μαύρης Σοκολάτας! Και αγάπη και εκτίμηση για την υγεία!

ΨΓ: Σαγκριά κανείς;

ΩΓ: Ξέρω ότι το παράκανα. Δεν πειράζει!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Έρχεται ο Ιούλιος!!!!! (αν και κόλλησα με τον Καίσαρα πάλι!)

Ζεστή η νύχτα, από αυτές τις ανυπόφορες, που ολοένα γυρνάει στο κρεββάτι για να χωθεί στην αγκαλιά του Μορφέα μα στο παραμικρό άγγιγμα του, ιδρώνει και τον σπρώχνει μακριά. Πολλές φορές τον πετάει κι από το κρεββάτι μέχρι την επόμενη νύχτα.

’νοιξε το παράθυρο διάπλατα. Απέναντι, ένας νεαρός έκανε τσιγάρο στο μπαλκονάκι του. Της χαμογέλασε κυματίζοντας ταυτόχρονα το χέρι του. Διαγράφηκε από το κόκκινο φως του τσιγάρου ένας χαιρετισμός.Τράβηξε την κουρτίνα και ξάπλωσε στο κρεββάτι.

Πααααφ. Με το πρόσωπο στο μαξιλάρι και το στήθος να στριμώχνει το στρώμα. Ανίκανη να πάρει ανάσα, γύρισε ανάποδα με το κεφάλι να βλέπει το ταβάνι και το σώμα να πεθαίνει για αέρα. Τίποτα.

Σηκώθηκε, τράβηξε το φανελάκι και το πέταξε στην καρέκλα. Η γύμνια έφερε μια τρίλεπτη δροσιά.

Μα τότε, μπήκαν στο δωμάτιο οι εχθροί του για να της φέρουν εικόνες από φωτογραφίες που της είχαν τραβήξει.Μαζί του. Μόνη της. Με παρέα. Μνήμες. Τις έδιωξε, μετρώντας κάποια προββατάκια που δεν έβλεπε. Μέτρησε ακόμα και τα αρνάκια που σουβλίζονται κάθε χρόνο μα πάλι η ώρα δεν πέρασε. Ανέβαιναν και τα βλέφαρα, μαζί με την θερμοκρασία.

Το φεγγάρι στρουμπουλό, έριξε όλο του το φως πάνω της. Πώς είχε περάσει από την κουρτίνα; Χαμογέλασε. Δεν είχε ξαναλουστεί η γύμνια της στο φεγγαρόφως. Της άρεσε η αίσθηση. Σα να την είχε διαλέξει η Σελήνη απόψε για να τη χαϊδέψει. Ένιωσε ξεχωριστή, έστω για λίγα λεπτά, επίσημη αγαπημένη του νυχτερινού Ουρανού.

Χαμογελούσε και στις αράδες που άρχισε να της ψυθιρίζει η απόλυτη εχθρός του Μορφέα. Μα δεν είχε δύναμη να σηκωθεί για να γράψει, όχι απόψε.

Ζητούσε τον ύπνο.

ΤΡΑΛΑΛΑΛΑΛΑΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΑΛΑΛΑΛΑΛΑΑΑΑΑΑΑ

στον ήχο του κινητού, εξατμίστηκαν όλα τα στοιχειά! Έμεινε μόνο το φεγγαρόφως.

Βλέποντας το όνομα του, δίστασε για ένα τραλα. Τελικά το απάντησε.

Η φωνή του, δεν φόβισε το φεγγάρι. Της έμεινε πιστό χάδι πολύ μετά που τελείωσε το τηλεφώνημα. Λίγο πριν πέσει το ίδιο στην αγκαλιά του ύπνου.

Κι αυτή, αποφάσισε να αντικαταστήσει τον χαμένο ύπνο με ένα παγωμένο ντους κι ένα διπλό καφέ. Σαν μια απλή θνητή, που είναι, όπως της το θύμισε πολύ καλά ο Δευτεριάτικος ήλιος.

’ρχισε και η βδομάδα, πάλι.

Στο καλό και να μας γράφεις , Ιταλία!!!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Χριστός Ανέστη!!!!

Ευχαριστώ Γιγάντιο για τις αγκαλίτσες!

Τις είχα ανάγκη!

Ουφφφ...πολύ βιαστικά μπαίνω στο ίντερνετ αλλά από τις μάχες χάσαμε μια... δεν μπορώ να το εξηγήσω όμως αναίσανα (ανάσαινα) big time!

πολλά πολλά σας μμμμμμμΜΜΜΜμμμμμάάάάάάάάκια μωβ

και ελπίζω να περάσατε ΑΨΟΓΑ!!!

ΥΓ: Μάρα μου, πώς είναι ο τίτλος; Εκγρίνεται;

ΥΓσ: είμαι η πιο κουλ(ή;) άστεγη έβερ! λεπτομέρειες αργότερα! :))))))))))

 Περπατώ (περπατώ μες στο δάσος όταν ο ...στοπ! Ωρίμασε!) στο δρόμο (ο δρόμος είχε τη δική του ιστορίαΣΤΟΠ, ξεκόλλα- ως και η Λήδρας άνοιξε!) και σκέφτομαι (φουυυυυ χαχαχαχαχαα. Το φου είναι η κατάληξη του ανέκδοτου με το καθρέφτη που απορροφά τα ψέμματα- μια ξαθιά κάνει το λάθος α σκεφτεί μπροστά του...) ότι αυτό το χωριό (ααααα βουρά με ο χώρκατος- Τηλεοπτική Επανάληψη μήτηρ πάσης αποβλάκωσης-αποτέλεσμα να μοιράζεσαι την τηλεόραση με τον μπράδερ) δεν το μπορώ άλλο! Η Κ συμφωνεί! Θέλει απεγνωσμένα(Μια Τοξίνωση; Μια βότκα; Ένα Μαρτίνι;) ένα κομμωτήριο! Χμ... (Τόλμησε να μπει στο κομμωτήριο του χωριού...Κατέβασε το όριο ηλικίας κατά 30 χρόνια τουλάχιστον και επανήλθε στην πραγματικότητα.)

Πεταχτήκαμε μέχρι το σούπερμάρκετ (είναι το μόνο σούπερ 8ινγκ της περιοχής) για να πάρουμε 2-3 πραγματάκια για δείπνο. Και γάλα εβαπορέ για τον καφέ! (και για τα νύχια και για τα νύχια!). Η τελευταία παρένθεση φλασιά από μια συμβουλή καλλυτικών της γιαγιάς. (Για λευκά δόντια λέει, λίγο baking powder αραιωμέο σε νερό και γουργουργουρ φτου!) Το γάλα εβαπορέ, λέει η γιαγιά (τωρά ποιού γιαγιά ακριβώς δεν ξέρω...η γιαγιά των παραμυθιών, των παραδόσεων και των αξιών-καμία σχέση με τραπεζικές αξίες) έχει συγκεντρωμένο ασβέστιο. Για αυτό, αντί για θεραπεία-ενδυνάμωση νυχιών σε αισθητικό, που είναι και πανάκριβη (είναι; Δεν ήξερα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο) βάζεις σε ένα μπολ γάλα εβαπορέ και βουτας τα νύχια σου για λίγο...Το λίγο μάλλον θα εννοεί 10-15 λεπτά. Όταν θα είμαστε στην πόλη (κατά τα άλλα Μία είναι η Πόλη!) βλέπουμε...

Μια επιστολή (ένα ήμειλ από τον Αλ περίμενα αλλά πού! ’τιμη ιατρική γκρρρρρρ) επίσημη, με διάφορες σφραγίδες. Αγχωτικός φάκελος...Ποιό περιεχόμενο; Αύριο, μπορεί να το διαβάσω. (πώς τα καταφέρνω να αναβάλλω για αύριο αυτό που έπρεπε να κάνω χτες;)..Διαφορετικά, στο δρόμο της επιστροφής, όταν δεν θα είμαι μόνη μου και δεν θα μπορώ να αντιδράσω...Τί στο καλό έκανα πάλι; (λίστα με ζημιές- επειγόντως ανανέωση μνήμης!)...ουφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ

Φφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφούυυυυυυυξιξ! Τί είναι αυτό το βλακατράκ που μας έπιασε τώρα τελευταία; (παρασχοληθήκαμε με τις πετρούλες νομίζω...) Για συνειρμούς ήθελα να γράψω μα ....βλακατράκιαστηκα... Τώρα αν η τύχη μου με κλαίει ή κλαίει από τα γέλια άλλο θέμα... (πάω να τελειώσω αυτή την κατηγοροποποίηση - Ντα να τελειώσει ποττέ!)

( (Παρένθεση εντός της παρένθεσης: οι μέρες φεύγουν σαν γατί Πριν τα Πάντα τελειώσουν, θα φύγουμε Μια και καλή! Πριν ακόμα νυχτώσει!) Ονειρεύομαι την Κυριακή, σαν κλόουν της Τετάρτης)  

Από την Κυριακή διαπιστώνουμε διάφορα:

Ο κόσμος μας

Ο κόσμος είναι τόσο μικρός, που ένα μπαγιάτικο σχόλιο κοινωνικού ενδιαφέροντος είπε να ξεμουχλιάσει λίγο και να αρχίσει τρελλό τουρνέ από ένα άγνωστο χωριό της Πελοποννήσου και να κάνει το μεγάλο φινάλε σε ένα παραδουνάβιο, επίσης άγνωστο χωριό της Βαυαρίας.Γελοιοδέστατα μικρός αλλά κακός ο κόσμος, που δεν έχει με τί να ασχοληθεί... θα πιούμε κάτι στην υγειά τους, έτσι;

Η τεχνολογία τετ α τετ

 Είναι ευχάριστη η τεχνολογία που σου επιτρέπει να πίνεις τον κυριακάτικο καφέ με την κολλητή σου. Ωραίος μικρός κόσμος!

Γριές σπιτονοικοκυρές με νοικάρηδες σε απόγνωση

Η γριά σπιτονοικοκυρά με το διαμέρισμα που προκαλεί ακόμα και στις κατσαρίδες εμετό, πάντα θα έχει το λέγειν για το πως πρέπει να καθαρίζεις το διαμέρισμα που ενοικιάζεις και διατηρείς πεντακάθαρο...γκρρρρρ

Τα αγόρια δεν συμμαζεύονται από χθες τη νύχτα που ανακάλυψαν ότι τους πέταξε τις μπίρες και τη βότκα...

Η Κ κι εγώ γελάμε γιατί μας έκανε παρατήρηση ακόμα και για τα σκουπίδια! = Ότι δεν τα χωρίζουμε αρκετά προσεχτικά... Ναι, τα έψαξε, μας το διαβεβαίωσε περήφανα και πανηγυρικά!

Οι πίσσες έχουν καθαρτικές ιδιότητες

 Ένα κουτί με 42 πίσσες(τσίχλες) πολύχρωμες δεν αντικαθιστά γεύμα/απογευματινό και δείπνο όσο κι αν κτυπιέσαι στο μασούλημα σαν καμήλα... Αν πάλι τόσο καιρό έψαχνες για το τέλειο καθαρτικό βουαλά! Συγχαρητήρια, το βρήκατε! Τέτοιο κακό, είχα να το πάθω από το 2002 και το αφιλόξενο νερό της βρύσης σε ένα διαμέρισμα στον Πειραιά.

Η πιο γρήγορη αποτοξίνωση...σιγά μην πληρώσω για να μου το κάνουν σε σπα με βιολογικά καλλυντικά...Πίσσες και πάλι πίσσες!

Πόλη αγάπη μου

Θέλω μια πόλη και την θέλω τώρα!» Εδώ και κάτι μέρες το τραγουδάμε με την Κ. Λαλήσαμε δηλαδή...

Χωριάτικη τσέπη

Το μόνο καλό στα χωριά εκτός από τον καθαρό αέρα είναι η οικονομία! Δεν έχω ψωνίσει τίποτα εδώ και βδομάδες!!!!

Η τσέπη μεγαλώνει, ωραία... εκτός αν πάθουμε κάποιο παρατράκ με το πρώτο κατάστημα που θα δούμε στην Χάουπτστράσσε...τραλαλαλαλαλααα το βλέπω να έρχεται βασικά...

Τσάγια!

Οι στολές που φοράω συχνά είναι μια χαμογελαστή Πάπιας Πεκίνου και μια πολύχρωμη χαζή Νταίζης Ντακ.Στις εμπαθείς προσβολές, στις κακίες, στα υφάκια, στα υπονοούμενα.

Καταλαβαίνω με τη μία, από το βλέμμα, πριν καν ειπωθεί κάτι. Κι απλά το προσπερνώ, χωρίς να δώσω σημασία. Αφήνω τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι πιο έξυπνοι, πιο ικανοί, πιο τέλειοι. Δεν με ενδιαφέρει να φαίνομαι τίποτα  εξάλλου. Ή είμαι ή δεν είμαι. Τώρα το τί παρουσιάζει μια βιτρίνα, που ανάλογα με τα μάτια και τις ευαισθησίες του ατόμου που την γνωρίζει, αλλάζει όψη, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα.

Όμως υπάρχουν φορές που θα ήθελα να ξεσπούσα ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ! Να γρυλλίσω, να δείξω απειλητικά τα νύχια μου, να τους βγάλω τα μαλλιά! Μα δεν κατάλαβα ακόμα πως γρυλλίζουν. Τα νύχια μου είναι αιωνίως αρκετά πιο κοντά από αυτά των αρπαχτικών και όσο για μαλλιοτραβήγματα...ούτε καν για αστείο!

Μα δεν αξίζει... Φυσικά, όταν η προσβολή είναι μόνιμο πιάτο στο μενού της συμπεριφοράς κάποιων, το φίλτρο μου αμέσως τους διαγράφει από «καλούς ανθρώπους» και τους περνάει στους «κομπλεξαρισμένους/προβληματικούς» ’λλη κατηγορία ανθρώπων, άλλη μεταχείριση, ευγενική αλλά διάφανη. Χωρίς αγκαλιά ή χάδι. Ξέρω,έφαν τους η έγνοια! :Ρ

Τέσπα! Γέλασα πολύ χθες με τον Μάγκνουμ! Προσβλήθηκε κι αμέσως το έδειξε! Σκυλάκι 5 μηνών, δεν ξέρει ακόμα κάποια πράγματα... Του θίξανε τα δικαιώματα και πέρασε το πρώτο ψυχολογικό σοκ, που περνάνε όλα τα μεγάλα αδερφάκια με τον ερχομό των μικρών...

Όλα άρχισαν το Σάββατο όταν ο αδερφός μου, έφερε στη μαμά μας για δώρο γενεθλείων ΕΝΑ ΚΟΥΝΕΛΙ! Όχι για στιφάδο...ζωντανό! Στο κλουβάκι του, με την τροφή και την άμμο/τουαλέτα του. Και όνομα σπάνιο...Μπάνι!

Το είδε ο Μάγκνουμ και ξεσήκωσε τη γειτονιά! Αλλά μόλις αντιλήφθηκε ότι το κουνέλι ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΗΣΑΤΕ ενώ αυτός ακόμα έχει κέρφιου από την ιερή αίθουσα του μεγάλου μαγικού λευκού κουτιού (ψυγείο), έγινε έξαλλος!

Το χαριτωμένο σκυλάκι, μετατράπηκε σε φονιά! Στην αυλή του, έχει καμιά δεκαριά μπούλουκκους (λούτρινα τα λένε στην Ελλάδα;), που του δώσαμε για να παίζει. Ανακάλυψε τον μπούλουκκο κουνέλι και του επιτέθηκε! Γαβχλαααπγαβ έφυγε το κεφάλι, γκρρρρρρργαβ το μπουλουκάκι έγινε χίλια κομμάτια...βαμβάκι και πούπουλα παντού!

Όλο το Σαββατοκύριακο, έκανε πόλεμο νεύρων, γάβγιζε εξοργισμένος και δεν άφησε ούτε τον αδερφό μου ούτε τη μάμμα να τον πλησιάσουν, ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!

Τη Δευτέρα ηρέμησε όταν επιτέλους το παλιοκουνέλι πήρε δρόμο...για το νηπιαγωγείο και την μόνιμη εξορία!

Την Τρίτη, όταν  η εξορία του Μπάνι έγινε μόνιμο γεγονός, καταδέκτηκε να φάει ξανά από το χέρι της μάμμας, λίγη τούρτα...

Φυσικά, δεν του θυμώσανε! Η μάμμα μου είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένη και περήφανη για το σκυλάκι της! Και όντως, είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι το σκυλάκι έκανε τον συνειρμό έμψυχο κουνέλι -πολύχρωμο κουνέλι μπούλουκκος...Το ότι ο τελευταίος πήρε το δρόμο για τον άλλο κόσμο, δεν μας ενοχλεί ιδιαίτερα...Ας του δίνανε τον Μπάνι να δείτε πως θα γινότανε στιφάδο ταρταρ εντός του δευτερολέπτου!

Πραγματικά, καμιά φορά θα ήθελα να μπορούσα να αντιδράσω κάπως έτσι...

Αλλά ο Μάγκνουμε δεν ξέρει ότι η μάμμα του βλέπει τον Μπάνι κάθε μέρα στο σχολείο... ’ρα, τί κατάλαβε; Απλώς εκτονώθηκε!..

Ε, για αυτό το τελευταίο υπάρχει η μουσική κι ο χορός, το κολύμπι και η αγκαλιά! Α, ναι! Και οι μάχες στο Facebook!

Καλημέεεεεεεεεεεεεεερααααααααααααααααα!!!!

Πρώτη Απριλίου. Τρίτη; ναι, τρίτη.

Πρώτη Απριλίου, στην Κύπρο είναι αργία. Πρώτη Απριλίου 1955 της ΕΟΚΑ η αρχή! Ελπίζω να μην καταργηθεί, είναι η μνήμη της τελευταίας εποχής ηρώων...μέχρι την επόμενη;.;.;.;;;;...

Πρωταπριλιάτικο αστείο! Από πού ξεκίνησε η φάση με τις φάρσες και τα ψέμματα; Γνωρίζει κανείς;

Στο σχολείο με τα ευτράπελλά του και συγκεκριμένα στο μάθημα της Φυσικής, όχι δεν ήταν 1η Απριλίου... ήταν 31 Μαρτίου. Και το έφερε η κουβέντα να μας πει ένας συμμαθητής ότι είχε γενέθλεια... Με την φίλη μου, τον βγάλαμε ψεύτη. Ότι βιαζόταν να μας κάνει την πρωταπριλιάτικη φάρσα αφού την επομένη δεν θα είχε την ευκαιρία μιας και δεν είχαμε σχολείο... Μα τί χαζά πού ήμασταν!  Να σου λέει κάποιος ότι έχει γενέθλεια κι αντί να του ευχηθείς, να τον βγάζεις ψεύτη!!! Ντόιγκ μπόιγκ μπουμ;...Κάπως έτσι!

- Σήμερα έχω γενέθλεια και είπα αύριο να κάνω ένα πάρτυ στο σπίτι μου.

- Ναι, καλά!

- Τί ,ναι καλά;

- Σιγά μην έχεις γενέθλεια! Πλάκα μας κάνεις!

- Εμ.... όχι, έχω όντως γενέθλεια!

- χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

- Μα είστε σοβαρές; γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ

- Εσύ είσαι; χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Τελικά με βρήκε ένα διάλειμμα αργότερα, και μου έδειξε την ταυτότητά του. Γελοιότητα, ενοχή, ανοησία όλα τα συναισθήματα ένα κούλλουμάκκα (ανάμιχτα, μπλεγμένα) με την ενοχή να τα εξουσιάζει! Φυσικά πήγαμε στο πάρτυ του.

...

Σήμερα έκανα πάλι το θαύμα μου. Πάλι όχι επίτηδες. Ποτέ δεν κάνω επίτηδες θαύματα. Έρχονται και με βρίσκουν.... ή μάλλον μας βρίσκουν όλους μαζί. Δεν λέω λεπτομέρειες.

Απλά μια συμβουλή:

Όταν είστε κοντά ή μέσα σε λάκκο με (αρχαία) ευρήματα, φροντίστε να μην έχετε γεμίσει την τσέπη με κέρματα... σφύριγμα, χαμόγελο, βλέπε τα σύννεφα...κάπως έτσι!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Φιλάααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααακια σας πολλάααααααα

και....

Τέλειο Μήνα!!! Η ’νοιξη μπήκε για τα καλά!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

ΥΓ: Το τραγούδι του Δάντη όμως ΔΕΝ το παίζουμε με τίποτα!

Σήμερα το ποστ είναι καθαρά για τα κορίτσια της παρέας! Ελπίζω να υπάρχει κάτι για όλες... ε; ;))))

Τα αγόρια όμως, δεν βγαίνουν χαμένα! Διότι όλα ανεξαιρέτως!!! κερδίζουν από ένα φερμουάρ στόματος! :Ρ χρησιμοποιείστε το, σωστά! :))))))))))))))))

 χμ... να μην αρχίσουμε από τον Γιώργο Κλώνο; (Καλά θα ήταν αν ίσχυε το "Κλώνος")

Είναι ένας, μόνο ένας, ο Μεγάλος της πόλης ΝΥ!

Ποιός άλλος; Ποιός; Καταπληκτικός ηθοποιός, που επιμένει γαλλικά...γκρρρ :ΡΡΡΡ

Κι ένας Έλληνας, που τον πετυχαίνουμε και στην κυπριακή τηλεόραση;

Φυσικά και δεν ξέχασα τον Ντάρσι! Καταρχάς, κατάφερα και ξεκόλλησα τον Κόλιν από την Ιταλίδα του! Μα πόση UHU φοράει αυτή η γυναίκα πια; τς τς τς... :))))))))))))))))))))

Ο δρόμος για το σπίτι είναι μια στενή λωρίδα ανάμεσα στο βουνό και τον Νέκαρ... Με άλλα λόγια το λεωφορείο περνάει ξυστά από «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» και ανάποδα, ανάλογα την κατεύθυνση που ακολουθεί...

 Ένα αναίμακτο ευτυχώς ατύχημα,που συνέβησε μπροστά μας σήμερα το πρωί, έκλεισε το τσιμεντένιο μονοπάτι για αρκετή ώρα.  Η δυνατότητα μεταβολής αδύνατη για το λεωφορείο. Να μας ανοίξει τις πόρτες να κατέβουμε, παράνομο... Περιμέναμε λοιπόν να έρθει η αστυνομία.

Μπροστά το ατύχημα, στα αριστερά ο γκρεμός, στα δεξιά ο Νέκαρ και μια υποψία πεζοδρομίου... Και πίσω το απόλυτο χάος... Κόρνα πλακέ τα αυτοκίνητα όλα, γκρίνια πλακέ και τα αφτάκια μας... Βιαζόμουνα να επιστρέψω σπίτι; Λίγο.  Όμως ο δρόμος κλειστός, η αστυνομία άφαντη (πώς να έρθει κιόλας; Με ελικόπτερο ή με ποταμόπλοιο; Τελικά ήρθανε μοτοσυκλετιστές τροχονόμοι, οι πιο κουλ από τους τροχονόμους και καθαρίσανε. )

Σαράντα λεπτά κίνησης, κόρνας και γκρίνιας... Πώς τα άντεξα; Σε τέτοιες φάσεις, το παίρνω απόφαση από την αρχή: Μάταιη η οποιαδήποτε έλλειψη ψυχραιμίας και η γκρίνια τουλάχιστον αστεία... άρα; Μουσική, φυσικά! ’νοιξα το μιπι μου και ταξίδευα στην Ελλάδα... και σε αρκετά σπιράλ συσχετισμών...

Όταν ήμουν μικρό μικρό μικρό κοριτσάκι (διότι τώρα είμαι μικρό μικρό κοριτσάκι) και τύγχαινε να κολλήσαμε στην κίνηση,το αυτοκίνητο έμοιαζε πλέον με φυλακή πλας μικρό αδερφό, αντί για μέσο βόλτας προς εξοχή και παγωτό. Αλλά χαμογελούσα ευτυχισμένη, χαμένη στην φαντασία μου αφού ήξερα πως μέχρι να μεγαλώσω εγώ (Πππππππι ως τότε! :Ρ) θα οδηγούσαμε όλοι μικρά αεροπλάνα και η κίνηση απλά δεν θα υπήρχε. Τώρα, που ο ακόμα μικρότερος αδερφός μου λέει ότι μεγάλωσα, θέλω να του φέρω ένα αεροπλάνο στο κεφάλι (’κου μεγάλωσα! :Ρ) και να δυναμώσω τη μουσική... Με τη μελωδία, ξανασκέφτομαι τα ίδια που σκεφτόμουνα κοριτσάκι. Δεν μπορεί, μέχρι να κλείσω τα τριάντα, θα έχω αεροπλανάκι για την πόλη! :Ρ

Όταν ακούγαμε για την μακρινή, εξωτική Κίνα, παρέα με τον αδερφό και τον ξάδερφό,βρίσκαμε αφορμή να μιμηθούμε τα νιντζάκια.  Ξεσηκώναμε νέα κόλπα για επίθεση και άμυνα, μέρα με τη μέρα...Κι ονειρευόμασταν να πάμε στο Πεκίνο... Τώρα που η ευκαιρία δίνεται, δεν θέλω. Πνίγομαι να πάω σε μια χώρα που κλείνει θρασύτατα τα σύνορα για να εκτελέσει με την ησυχία της, εντός των θυρών. Κι αν με ρωτάτε, μεγάλο Αίσχος να γίνουν εκεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες!  Χίλιες φορές στις ΗΠΑ! Μποϊκοτάζ στα Σπριγκ Ρολλς! (Τί εννοείς ότι δεν είναι μόνο κινέζικα;) Πάντως, κάτι πρέπει να γίνει! Αλλά ποιά από τις Μεγάλες 8 θα έχει το θράσος να την πει στην Κίνα και να μην λάβει κόκκινο post-it  κάποιας Γενοκτονίας; Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο λυπάμαι... Και με κυνηγάει κι αυτό το Αρχαίο Πνεύμα το Αθάνατο με το βουρτσάκι...

Διότι...

Όταν μας πήγε η μαμά μου στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, χαλάσαμε τον κόσμο. Στιγμιαία μας έχασε. Πέντε χρονών ο αδερφός μου, κλώτσησε τον Βουκεφάλα, να δει αν είναι αυθεντικός. Πόνεσε το πόδι του κι αποφασίσαμε να καθίσουμε...στον βωμό της Ιφιγένειας! Και παράλληλα, ρωτούσα με όλη την αφέλεια των γεμάτων έξι χρόνων «Μα τί πορτοφόλια χρειάζονταν για αυτά τα τάλαντα;» Τώρα, τα αγάλματα με εκδικούνται κι εγώ οφείλω  να ψάξω τις αλήθειες πίσω από τη γύμνια τους. Αυτήν, που οι ζωντανοί  την κρύβουμε πίσω/κάτω από τόσην ύλη.

Κι άλλα τόσα «Όταν του τότε και τώρα»...Ξεχνούνται τα παιδικά ονειροταξίδια; Με τίποτα!

Μόνο την ύλη μπορεί να εξατμίσει  η ναφθαλίνη!

Επέστρεψα αλλά ο νους μου ακόμα πάει κι έρχεται ταξιδάκια...όχι μεγάλα... σαν το μπαλάκι του ping pong, επιτραπέζιου τέννις. Λίγο από τη μια λίγο από την άλλη...

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ... Καμιά επικοινωνία με τη συγκεκριμένη μελέτη που πρέπει να ετοιμάσω! Γιατί νομίζεις την άφησα τελευταία, ε;

Κάνω προσπάθειες... Ανοίγω το ένα βιβλίο, το κοιτάω, χασμουριέται...είναι και κολλητικό. Μετά από πέντε λεπτά, οι γραμμές αρχίζουν να μετατρέπονται σε σπιράλ και να μου βγάζουν τη γλώσσα!

Ε, με πιάνει κι εμένα η ψωροπερηφάνειά μου, το παρατάω κι ανοίγω άλλο βιβλίο... Αλλά αυτά τα συγκεκριμένα, μου βγήκανε πολύ σνομπ...Και με τους σνομπς ποτέ δεν τα πήγαινα καλά... Βρε πιάσε κανένα παλιό τεύχος του Κοσμοπόλιταν και άσε μας στην ησυχία μας!

Έτσι, πέρασαν τρεις μέρες και ακόμα είμαστε στις αρχές... Αλλά τα διαβάζω όλα ταυτόχρονα, ναι, βέβαια! Κάποιες αρχαίες, ιδιαίτερες γυναίκες, κάτι ανασκαφές στις Κυκλάδες, κάτι αρχαίες τελετές, μάσκα με αβοκάντο για τα μαλλιά, απολέπιση για τις πατούσες, τις περσινές γόβες, τον πιο χοτ άγνωστο. Χμ... μπααααααααα δεν είναι χοτ, δεν έχει τίποτα το άγριο, τσου! ’λλο;

Ο καφές τελείωσε. Δεν μπορώ να καταλάβω πως πίνω τσάι και τελειώνει ο καφές...

Μου κόλλησε κι αυτό το «Τάάάάκη, τελείωσες με το σιδέρωμα;»... Ευτυχώς έχω κλειστό το κινητό, αλλιώς ο Αλ  μου, θα το άκουγε για πέντε λεπτά συνεχόμενα! ’σε καλύτερα, μην κάνει τίποτα σε κανένα ασθενή και τρέχει μετά! «Τάάάάκη»-Μα είναι υπέροχο! Αλλά σπάζει μου την άγρια, φακκά μου  (μου την δίνει, μου την σπάει) να κολλάνε φράσεις στο κεφάλι μου και να μην βγαίνουν... (βλ «Πόμπα ο τραχανάς!») ....  Τάαααααααακηηηηηηηηη.... και ο μόνος Τάκης που γνωρίζω είναι ένας θείος, που σίγουρα δεν έχει αγγίξει ποτέ του σίδερο ή πιάτο... Λες να τηλεφωνήσω στη γυναίκα του; Βρε, κόλλησα σας λέω! Ππιιιιι αναλαμπή! και ο τατάς (νονός) μου είναι Τάάκης!!!... Μα να τηλεφωνήσω στην εγγλέζα τη νούνα μου, και της το τραγουδήσω «Τάάάάάάκη;» θα καταλάβει τίποτα; Το πολύ πολύ να μου πει ότι πάλι χάλασε τη δίαιτά του... Πάει, τελείωσε... Το «Τάάάάάάκης» μας κόλλησε για τα καλά..  ....

Θέλω επειγόντως έναν καφέ! Και μάλιστα irish! Αχ τί κούκλοι που είναι αυτοί οι Ιρλανδοί! Αυτός ο Κόλιν (όχι ο δικός μας Συνκόλλινσες μου! ’λλος!) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας μετανάστης Greek God! Με μια χαριτωμένη μπιροκοιλίτσα βέβαια... είναι ζεστές όμως οι μπιροκοιλίτσες...σου προσφέρουνε ασφάλεια... και όμορφη αγκαλίτσα για τον χειμώνα! Δεν έχει σημασία όμως, γιατί ο χειμώνας πέρασε σχεδόν διάφανος φέτος...

Αν και σήμερα  ήταν γκρίζος ο ουρανός. Απειλούσε να βρέξει αλλά έφτυνε μόνο.. Καλά να μας κάνει! Ουφφφφφφφφφουξίξ!Μόλις άκουσα βροντή. Ή αστραπή; ’κουσες βροντή και είδες αστραπή, βλόλο! Α , ναι... Αστερίξ, δεν πιστεύεις ότι θα πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας απόψε, έτσι; Ρε κανεί να αστράφτεις και να βροντάς!Ουφφφ...

«Τάάάάάάκη!! Φέρε μου καφέ!» Ποιόν φωνάζω; Ούτε Ανδρέας, ούτε Γιώργος, ούτε καν Γιούργκεν δεν υπάρχει εδώ τώρα...

Ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί ανάμεσα στους bloggers.

Είπα να το μεταφέρω στο ΜΗ και αν κάποιος το έχει ήδη αρχίσει, δεν πειράζει, γίναμε διπολικοί!

Οι κανόνες;

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. ’νοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη*).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

.............

Τα βιβλία που διαβάζω αυτήν την περίοδο, ξαπλώνουν στο γραφείο και με κοιτάνε περιπαιχτικά... Ξέρω τί λέω, δυστυχώς δεν πρόκειται για μυθιστορήματα αλλά για πονήματα ακαδημαϊκών....

Πλησιέστερο στον Μπέμπο (το νέιμ του λάπτοπ μου αυτές τις μέρες), το "Οι Γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα" σε επιμέλεια της Giampiera Arrigoni.

123 σελίδα λοιπόν....5η περίοδος:

"Αν η πολιτική γυμναστική στόχευε στη γέννα, η τελετουργική αντιθέτως στόχευε στον γάμο, στον οποιό η νεαρή Σπαρτιάτισσα έφτανε εκτός των άλλων με τέλεια φυσική κατάσταση."

Και 6η 7η 8η;

"Στη Σπάρτη, ωστόσο, αν το να τρέχουν σαν την Ελένη είναι μια υπόθεση που αφορούσε μεγάλο αριθμό κοριτσιών, Σπαρτιαστισσών και Περιοικίδων, το να τρέχουν για το Διόνυσο ήταν ένα προνόμιο ή, καλύτερα, ένα καθήκον το οποίο προοριζόταν αποκλειστικά για λίγα κορίτσια.  Στα ανατολικά της ακρόπολης της Σπάρτης και προς την πλευρά του Ευρώτα οι σύγχρονοι γεωγράφοι και τοπογράφοι τοποθετούν το λόγο Κολώνα πάνω στον οποίο υψωνόταν το ιερό του Διονύσου Κολωνάτα' Σε μικρή απόσταση -γεγονός μάλλον ασυνήθιστο για τη Σπάρτη τουλάχιστον ως τον 3ο αιώνα- βρισκόταν το σπίτι της εταίρας Κοττίνας. Δίπλα στο Διονύσιον πάνω στο λόφο Κολώνα βρισκόταν το ιερό τέμενος ενός μυστηριώδη ήρωα, που σύμφωνα με την τοπική παράδοση, πρέπει να είχε οδηγήσει τον Διόνυσο στο δρόμο προς την Σπάρτη."

Και τώρα οι 5 προσκλήσεις!!!

- neerie

- kithara-woman

- blacksad

- Mpara

- thank

 Ελπίζω αν πάρω ακόμα μια πρόσκληση για το συγκεκριμένο παιχνίδι, το βιβλίο που θα βρίσκεται πιο κοντά, να είναι κάτι πιο ανάλαφρο! τραλαλα; τραλαλό!!!

Καλά παιχνίδια!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Μπαμ μπουμ ξοξ!

Να πετάαααααααααω στα σύννεφα

να Θέλω να μιλήσω σε κάποιον

και όλοι να ...κοιμούνται!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εγώ έχω άδικο βασικά...

Είναι και δύο το πρωί...

Τώρα χάρηκα όμως! Αφού τώρα έγινε!..

ουφφ.... στην κολλητή θα απολογηθώ αύριο το πρωί...

στον αδερφό μου αύριο το μεσημέρι... (Το πώς γλύτωσα τους πάτσους μεγάλο ερώτημα!)

...ουφφφφφ.... 

...πρέπει να προσαρμόσω  (προσαρμώσω;) τις φάσεις χαράς στα ωράριά του κόσμου του νορμάλ...

:(((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

Θέλω να σας γράψω για ένα μάτσο πράγματα και δεν μπορώ...Ματσουκώθηκα με όλα συμβαίνουνε και θα συμβούνε. Φταίει και αυτό το  «Φοβάμαι» που κάθισε με μια παρτιτούρα και ένα repeat στο μυαλό μου και ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ!!! Ξεκόλλα λέμε!!! 

Ίσως να φύγει με κανένα Σαρμπέλ...χμ, θα δείξει! Πάντως μας χρειάζεται επειγόντως κέφι!  

Κέφι για να βγούμε αύριο στο δρόμο, που θα μας χαρίζουνε τριαντάφυλλα, κέφι που θα πάω στο τρένο και θα έχουνε ειδικό βαγόνι για τους σιγκλς! Καλά, θα κόβουνε και ειδικά εισιτήρια, εννοείται! Όποιος θέλει θα πηγαίνει. Και ας είναι ελεύθερος, ωραίος, πετυχημένος και ας είναι δεσμευμένος, άσχημος, απελπισμένος...Μπορεί όμως σε δέκα βαλεντίνους, να είσαι αναγκασμένος να κάθεσαι εκεί που οφείλει η κοινωνική σου τάξη να κάθεται... Θα πηγαίνεις στον σταθμό, θα περνάνε τα προσωπικά σου δεδομένα από τα μάτια ΤΟΥΣ και αναλόγως στέιτους, θα παίρνεις και τη θεσούλα σου...Δεσμευμένοι από δω, σίνγκλς από εκεί...Χωρίς πριγκλς! Χρειαζόμαστε αναπαραγωγή λέμε! Χρειάζονται κι άλλους σκλάβους λέμε! Τί χασομεράς; Γνώρισε κάποιον και φτιάξε ένα ...ανταλλακτικό ακόμα! 

Χρειαζόμαστε κέφι και λίγο ποτό, για να μετριάσουμε την ένταση των σκέψεων όταν θα μιλάνε γύρω μας για τις εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις λένε πολλά. Οι δημοσκοπήσεις όμως έγιναν και σε ένα δείγμα 1000 ανθρώπων... Τί είναι 1000 άνθρωποι;  Και οι δημοσκοπήσεις τί κάνουνε στην ουσία; Δείχνουνε τους σκοπούς του δήμου ή χρησιμοποιούνε το δήμο για τους σκοπούς των μεγάλων;

Βρε, καλύτερα ήτανε τον καιρό της χούντας, Τότε τουλάχιστον ήξερες πως πρέπει να φυλάγεσαι. Ήξερες από ποιόν έπρεπε να φυλάγεσαι. Υπήρχε πού και πού  κανένας προδότης, αλλά στο γενικό κλίμα φόβου, έκλεινες το στόμα συνέχεια, οπόταν δεν φοβόσουνα κιόλας για το άμεσο μέλλον σου.Τώρα όμως από ποιόν να φυλαχτείς και πώς; Και τώρα τί έχουμε; Πούντα έχουμε! Τόσο ψυχρούς εκτελεστές πατρίδας, μαζεμένοι σε ένα νησάκι...Για αυτό σας λέω, πούντα μας έπιασε και θα χαθούμε! Να χιόνιζε και λίγο...πάλι καλά...τουλάχιστον θα όμορφαιναν οι ασχήμες μας... 

Κέφι χρειάζεται για να σας πω και το παράκατω..Το μάγκο ωρίμασε, κοκκίνισε...Και το έφαγε κάποιος άλλος! Ακόμα και το μάγκο μας πρόδωσε! Προσθέτω λοιπόν και το μάγκο, σε όσα περίμενα να ωριμάσουν και τελικά φαγώθηκαν από άλλους...Δεν πειράζει, οι φραουλίτσες μου έμειναν πιστές! Και δεν χρειάζονταν καν χρόνο ωρίμανσης....

Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμάκια σας πολλά!!!!

Στο πλάι της κουζινίτσας, δίπλα από ένα παραθυράκι είναι το τραπέζι μου. Για φαγητό το προόριζα, περισσότερο το βλέπουνε τα περιοδικά και το λαπτοπ.

Την περασμένη βδομάδα αγόρασα ένα πράσινο μάγκο. Έτσι, τοποθέτησα το μωβ μπουκάλι με την λευκή ορχιδέα πιο πέρα και στο κέντρο του ακούμπησα ένα μπεζ πιατάκι. Και μέσα του το πράσινο μάγκο. 

Σάββατο απόγευμα το μάγκο κοκκίνησε στο ένα μάγουλο μόνο. Δεν πειράζει, μπορώ να περιμένω κι άλλο. Υπομονή μέχρι να ντραπεί το μάγκο και να κοκκινίσει ολόκληρο. 

Χίλιοι παραλληλισμοί.Χιλιάδες εικόνες. 

Τόσες ιστορίες μείνανε ατέλειωτες γιατί δεν πρόλαβαμε να ωριμάσουμε. Τόσες ιστορίες τελειώσανε τον κύκλο τους άδοξα λόγω υπερβολικής υπομονής.  

Δεν σκοπεύω να περιμένω άλλον άνθρωπο άνω των 20 να ωριμάσει για να μάθει να σκέφτεται και τους άλλους. Δεν είναι έλλειψη υπομονής, είναι καθαρή αγανάκτιση. ’μυνα για τυχόν απογοητεύσεις.

 Ένα φρούτο καταφέρνει να ωριμάσει στην ώρα του κι εσύ, τόσων δεκατιών παπουτσόσυκο δεν κατάφερες ακόμα να βγάλεις τα αγκάθια σου; Ντροπή! 

Τώρα που το σκέφτομαι και το μάγκο έχει χρόνο μέχρι την Τετάρτη. Αλλιώς θα γίνει χυμός θέλει δεν θέλει... 

Καλά να περάσετε απόψε ό,τι και να κάνετε!Όμορφη μας Κυριακή παιδάκια μου!

μμμμμμμμμμμμμμμμάάάάάάάάκια σας πολλά!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

 Όμως μια μέρα, σε μπουτίκ ακριβή, ενώ δοκιμάζεις το γκρι φόρεμα που όπωσδήποτε θέλει να αγοράσεις, σε πλησιάζει με μια αύρα άγνωστη, σχεδόν αρρενωπή. Ένα παρατράκ το παθαίνεις...Τα μάτια σας συναντώνται, σκέφτεσαι ότι μάλλον πρόσεξε τη μουτζούρα που άφησε η μασκάρα...Εκπλήσσεσαι γιατί όχι, δεν πρόσεξε αυτή τη λεπτομέρεια ως συνήθως...το χρώμα των ματιών σου πρόσεξε...Τα χείλη του αγγίζουνε απαλά τα δικά σου, σαν απαλό πίλινγκ...Χαμογελάει. Κοκκινίζεις, χαμογελάς κι εσύ. Με τα απαλά χέρια του ακινητοποιεί το πρόσωπό σου και βυθίζεσαι στο πιο γλυκό φιλί...με γεύση φράουλας; Χμ...ναι, φράουλας! Πού την βρήκε την οδοντόκρεμα φράουλας θα΄θελες να ‘ξερες! 

Είναι η πιο τέλεια σχέση που είχες ποτέ! Κάνετε ατέλειωτες βόλτες στα μαγαζιά, προσέχει πάντα τί φοράς, επιδοκιμάζει με ενθουσιασμό τις καινούριες σου ανταύγιες, περνάτε κάποια βράδια στον καναπέ δοκιμάζοντας μάσκες προσώπου, σου δίνει συμβουλές για την καλύτερη αποτρίχωση, σου λέει είκοσι φορές την ημέρα πόσο όμορφη είσαι... 

Η χειρότερη σχέση έβερ!!! Χαλλόου! Θες να πας για ψώνια με τις φίλες σου και ζηλεύει! Όχι τις φίλες σου αλλά που αυτός δεν θα πάει στα μαγαζιά σήμερα. Μουρμουράει γιατί κοιμήθηκες τη νύχτα χωρίς να καθαρίσεις πρώτα το πρόσωπό σου..(Ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για το δέρμα;!). ο τρεχούμενος μετά από όλα αυτά τα ψώνια, στέλλει SOS... Πας γυμναστήριο και φοβάσαι να ιδρώσεις γιατί θα του μυρίσει κάπως!  Κρύβεσαι στο πάρκο μαζί με τα υπόλοιπα παιδάκια για να απολαύσεις επιτέλους μια σοκολάτα, ένα παγωτό...Τα όνειρά σου στοιχιώνονται από υδατάνθρακες και τυριά... σου κρατάει μούτρα γιατί δεν του λες συνεχώς πόσο όμορφος είναι....!!!! 

Πακετάρεις τα απαραίτητα και φεύγεις. Του αφήνεις όλα σου τα καλλυντικά, αφού για τον επόμενο μήνα η μόνη κρέμα που θέλεις να δεις είναι η pannacota με σως σοκολάτας. Φυσικά, πριν φύγεις δεν ξεχνάς να του πείς ότι είναι πολύ όμορφος για σένα...προτιμάς κάποιον με τον οποίο να είσαι εσύ η όμορφη...μην αφήσουμε και κανένα ψυχολογικό τραύμα για την επόμενη καημενούλα..έτσι;

Ουφφφφφφφφφφφ…… 

Το κινητό παραμένει βουβό, κουφό, τυφλό, παραπονεμένο…έτσι έτσι! Θα λειτουργήσει ξανά όταν έρθει η ώρα! Η μαμά μου φυσικά τα έπαιξε, άφησε τα τηλέφωνα και έπιασε το ίντερνετ! Και συγκεκριμένα το msn. Φυσικά, ψιλομπέρδεψε τις έννοιες chat και email, με αποτέλεσμα κάθε φορά που συνδέομαι στο msn ανοίγει ένα τεράααααστιο παράθυρο με ένα ακόμα πιο τεράστιο κατεβατό με παραγράφους... Είναι βέβαια γλυκό, διότι σαν την αγάπη της μάνας πουθενά μα άλλο να σας το περιγράφω αυτό το technology bonding και άλλο να το ζείτε με τη δική σας μαμά! Τέσπα!

Χθες τη νύχτα, εψές δηλαδή , ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου και άναψα την τηλεόραση... ζάμπιγκ, εννοείται!.......

βλακεία, ειδήσεις, βλακεία, τένις, βλακεία, ρεζιλέματα, Χρυσά Κορίτσια (ΠΟΥ τα θυμήθηκαν;). ειδήσεις, πατινάζ, γελοιότητες, μουσική μπλιαξ, κάτι για διαστημικές κατσαρίδες (αλήθεια ΠΟΙΟΣ ανώμαλος επιστήμονας το σκαρφίστηκε; Να τον δέρω!), βλακείες, ντοκιμαντέρ για κάτι που δεν θυμάμαι, βλακείες, ταινία, βλακ.... ΤΑΙΝΙΑ; Πίσω πίσω!  

Ένα κανάλι πίσω.... Μια από τις αγαπημένες μου ταινίες έβερ! αλλά ήμουνα πτώμα... Να κοιμηθώ ή να την παρακολουθήσω για ...30ή φορά; Μόλις είχε αρχίσει και 142 λεπτά δεν είναι και λίγα! Εννοείται ότι την παρακολούθησα! 

The Shawshank Redemption (Η Μεγάλη Έξοδος) 1994 

Μέσα της δεκαετίας του ’40. Η άδικη φυλάκιση, σε δις ισόβια, του νεαρού τραπεζίτη Andy Dufresne για τον φόνο της συζύγου του και του εραστή της τον οδηγεί σε ένα χώρο για τον οποίο δεν είναι φτιαγμένος. 

Όντας χαρισματικός και ευφυής ο ’ντυ (Tim Robbins), καταφέρνει να φέρει την αλλαγή στις ζωές των φυλακισμένων αλλά και των δεσμωτών. Αντιστέκεται πεισματικά στο σύστημα που θέλει τους κατάδικους να είναι σχεδόν ζώα, ενώ μέσα από «την πολιτεία του» θυμίζει σε όλους τους συγκρατούμενούς του, πως δεν παύουν να είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Τιμωρείται συχνά για τις εξεγέρσεις του, μα δεν πτοείται. Εξάλλου ό,τι βάλει στο μυαλό του, συνήθως το πετυχαίνει...  Τις σκέψεις του, τις μοιράζεται ενίοτε με τον έμπιστο φίλο του,Ρεντ (Morgan Freeman). 

Καταπληκτική ταινία που την σνόμπαρε ο θείος Όσκαρ, μα τη λάτρεψαν όλοι οι υπόλοιποι. Ο Τιμ και ο Μόργκαν δεν χρειάζονται συστάσεις, έτσι; Το σενάριο βασίζεται σε ένα μικρό διήγημα του Stephen King, όμως πλούτισε σε λεπτομέρειες μέσα από τη σκηνοθεσία του Frank Darabont, ο οποίος έπαιξε τόσο με τις εικόνες όσο και με τα συναισθηματικά όρια του θεατή. 

Η αγαπημένη μου σκηνή;  Πολύ δύσκολη επιλογή.... Εξάλλου κάθε φορά που παρακολουθώ το συγκεκριμένο έργο, αλλάζει... Ας πούμε ότι εψές, ήταν η σκηνή με τη δύναμη της μουσικής, την επιρροή της στην ανθρώπινη φύση.  Στην παγωμένη σιωπή της φυλακής, ακούγεται ξαφνικά μια θεία μελωδία. Οι κατάδικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους ακούνε για πρώτη φορά μουσική από ...κουτί, μαγεύονται. Οι δεσμωτές με αρχηγό τον διευθυντή, σκυλιάζουν! Τρέχουνε να το σταματήσουν. Στο γραφείο, ο ’ντυ έβαλε τον δίσκο και αποφάσισε να  χαρίσει αυτά τα λίγα λεπτά έκστασης, σε όλο το ίδρυμα, μέσα από τα μεγάφωνα. Κλείδωσε το γραφείο και δυνάμωσε την ένταση. Τιμωρείται αυστηρά, όμως δεν τον αγγίζει η απομόνωση. Εξάλλου, «η ομορφιά της μουσικής οφείλεται στο γεγονός ότι την κρατάμε μέσα μας και κανένας δεν μπορεί να μας την κλέψει.» 

Στο τέλος, Η Κρίση έρχεται. Αυστηρή τιμωρία για το κακό, Εξιλέωση κι ελευθερία για το καλό!  Κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι και στην πραγματικότητα... Κάπου, κάπως, κάποτε!  

Σας εύχομαι όμορφη βραδιά... και αν σκέφτεστε για dvd, η συγκεκριμένη ταινία είναι μια άριστη επιλογή!Στο βίντεο δίπλα, μπορείτε να παρακολουθήσετε την σκηνή με τη μουσική! :))))

μμμμμμμμμμμμμμμάάάάάάάκια σας!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Βρήκα αυτό το στιχάκι από την Κική Δημουλά...

Το ποίημα της τιτλοφορεί "Σπάνιο Δώρο".

Εμένα με κέντρισε αυτή εδώ η αλήθεια. Όμορφο, ανέλπιστο δώρο!

"Όταν σας ζητάνε αγκαλιά
μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε."

Καλημέρα σας, Καλό ξύπνημα σε όσους ξημερώθηκαν... Όμορφη σας Κυριακή!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

ΜμμμΜΜμμμΜΜμμμμμμΜΜμμμμμμάάαάάάάάάκια! (Χωρίς μολών λαβέ)

Δεν ήθελα να γράψω κάτι αλλά μου άρεσε πολύ η φωτογραφία και είπα να σας τη δείξω.

η φωτογραφία είναι μια από τις πολλές θαυμάσιες που μπορεί να δει κανείς στο

http://www.dailydigitalphoto.com/cgi-bin/potd/potd.pl

Καλή σας βραδιά/νύχτα παιδάκια!

μμμμμμμμμμμμμμΜΜΜΜΜΜΜΜΜμμμμμμμμάκια!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Σε λίγες μέρες φεύγει το 2007.

Αλήθεια, εσείς χαίρεστε ή λυπάστε που φεύγει;

Εγώ ακόμα δεν αποφάσισα. Πέρσι δεν περίμενα την ώρα και τη στιγμή που θα πρόβαλλε η 1η μέρα της χρονιάς, να φύγει και να μην ξανάρθει το κακό το 2006. Είχα χιλιες και μία ευχές για το 2007.

Παφ παφ παααααφ! Εισπράξαμε χαστούκια, μπουνιές, κακία πολλή το 2007. Σαν μικρό αδερφάκι του 2006, που τελικά το ξεπέρασε κατά πολλού! Από ζήλεια; Από μαμουδίαση; Από καθαρό εγωισμό και παιδικά τραύματα; Ποιός ξέρει....

Σίγουρα, η ζωή ομορφαίνει με τις χαρές, αποκτά όμως αξία με τις λύπες. Φτάνει να υπάρχει μια καλή ισορροπία. Και οι αποχαιρετισμοί να μην είναι τόσο απότομοι, τόσο σκληροί. Τόσο...άδικοι.

Έχω μια ελπίδα μικρή. Πως αν το καμπόσο 2006 τελείωσε με τα πιο όμορφα Χριστούγεννα έβερ, ίσως συνετιστεί το 2007 και το ξεπεράσει με ακόμα πιο τέλειες γιορτές. Αφού στη μιζέρια το έβγαλε νοκ άουτ, ας το καταποντίσει στις χαρές. ΤΟΥ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ!!!!

Θα δείξει....  Σίγουρα ελπίζουμε σε ένα περίφημο 2008!

Για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα πράσινο περιβάλλον, κατά της φτώχειας, κατά της αδικίας και της καταπίεσης.... ούψ, αυτός ήτανε ο λόγος για τα καλλιστεία.... ://///

Περασμένες τέσσερις το απόγευμα και είχα βγάλει την ημέρα με ένα ποτήρι χυμό. Πριν πάω στο ίντερνετ καφέ, ήθελα να βρω κάτι για μαμ αλλά όχι γλυκό. Όχι όμως φαγητό.

Σε μια χώρα που ακόμα δεν εφευρέθηκε η τυρόπιττα, η ανεύρεση αλμυρού σνακ είναι μπελάς.... για κάτι παραπονιάρικα γκριν γκριν της στιγμής...

Στο φούρνο είχανε μόνο σάντουιτς.... μπα, τσού!

Στην υπεραγορά, είχανε τσιπς και σοκολάτες.... Μπά, τσού!

Η ιδιοτροπία δεν είχε τέλος. Ένα ψαράκι από τα Nordsee? πολύ πανέ! Και τα πανέ τα κόψαμε.... ουφφφφ

Λίγα καρύδια μήπως; Όχι....τί όμως;

Τυρί!!!! Ναι!!!!

Αλλά πού;

Στο εμπορικό, σίγουρα θα είχανε κανένα babybel.... Δεν είχανε....

Στο τέλος αγόρασα ένα ατομικό φραντζολάκι.... Είπαμε, η ιδιοτροπία ώρες ώρες είναι απίστευτα γελοία!

Αλλά ξέρεις τι ανακάλυψα στην γωνιά με τα τυριά; Πράσινο τυρί!!!! ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ!!!

ΟΛΟΠΡ’ΣΙΝΟ σαν τριφύλλι και γρασίδι μαζί!!!!

Τόσο ξαφνιάστηκα, που πισοπερπάτησα σαν καρτούν και τα μάτια μου πετάχτηκαν πράσινες μπίλιες πάνω του! Χωρίς το σήμα του δολλαρίου όμως!!!  Ο πωλητής πέθανε στα γέλια... Πάλι καλά που φτιάξαμε τη μέρα κάποιου!

Και η περιέργεια οδήγησε στο google. Το τυρί αυτό, λέγεται Basiron Pesto και βασικά είναι απλά Γκούντα με Πέστο!!!! Βασιλικό και Σκόρδο για την ακρίβειαν, δεν νομίζω να προσθέτουνε ελαιόλαδο και κουκουνάρια.

Αν το βρείτε, δοκιμάστε το!!!! ’τε, τώρα δικαιούμαι κανένα ποσοστό για τη διαφήμιση;

 Καλό μας Σαββατοκύριακο!!!!!

Όταν ήμουν μικρή,  ήθελα ένα μεγάλο αδερφό. Ήταν πολύ κουραστικό για ένα 6χρονο, να είναι η μεγάλη και υπεύθυνη αδερφή για 2 μικρά αγόρια.

Αλλά η μαμά μου, έλεγε πως δεν ήταν εφικτό. Ρώτησα  τον παπά μου, πέθανε στα γέλια. Μου εξήγησε ότι και άλλο παιδάκι να κάνει με τη μαμά, πάλι μικρότερο θα είναι.... Κάπου μάζεψα τη λέξη υιοθεσία. Ρώτησα τη δασκάλα και μου εξήγησε την έννοια. Ανυπόμονη περίμενα το απόγευμα να ανακοινώσω στη μαμά μου, ότι είχα βρει τον τρόπο, να έχω μεγάλο αδερφό. Δεν θυμάμαι αν γέλασε η αν λιποθύμησε με τις απαιτήσεις μου.

Μεγάλο αδερφό δεν αποκτήσαμε. Ούτε ο ’γιος Βασίλης τον έφερε, όταν του τον ζήτησα. Ήταν και το τελευταίο μου γράμμα προς αυτόν. Ο Αλλαντίν δεν μπήκε ποτέ στον κόπο, να μοιραστεί το μαγικό του λυχνάρι μαζί μου...Και νονά δεν είχα, για να έχω την κρυφή ελπίδα πως πρόκειται για νεραίδονονά... Τα παραμύθια τελείωσαν. Μπακ του ριάλιτι...

Τελικά, ευτυχώς που δεν έχω μεγάλο αδερφό, γιατί θα σκοτωνόμασταν στην εφηβεία. Και τώρα, πάλι, δεν θα άντεχα 2 πατέρες.

Έπειτα, έχω 2 αδερφούς, μικρότερους μεν, αλλά....μεγάλωσαν και άρχισαν να θεωρούν ότι εγώ ειμαι η προστατευομένη τους. Ρε δεν πάτε καλάααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Εγώ είμαι η μεγάλη, Χαλλόοοουυυυυ!!!!!!

Τώρα πάντως, θα έδινα τα πάντα, για μια αδερφή.Νομίζω, χάνω πολλά πράγματα από την απουσία μιας τέτοιας σχέσης. Ζηλεύω τις φίλες μου, που ότι και να γίνει, ακόμα και χωρίς φίλες να μείνουν, θα έχουνε πάντα μια αδερφή, περίπου στην ηλικία τους, για ότιδήποτε χρειαστούν. Να κρατάνε το χέρι η μια της άλλης, όταν είναι ανάγκη. Αλλά και όταν δεν είναι. Και αυτό είναι το πιο ζεστό από όλα!

Η μαμά λέει πως τώρα είναι πολύ αργά. Είναι πολύ μεγάλη, λέει. Η αλήθεια είναι, ότι δεν είναι πολύ μεγάλη βιολογικά. Και το ξέρει. Και γελάει! Αυτή έχει όμως 3 μεγαλύτερους αδερφούς και μια μικρότερη αδερφή! Που να καταλάβει τις ανάγκες της κόρης της!

Φυσικά, έχω ξαδερφούλες που τις λατρεύω όσο κανένα άλλο στον κόσμο! Ειδικά όταν εκείνο το μικρούλι, με φωνάζει Τινινίνη, λιώνουν τα γόνατά μου.

Η γιαγιά πάλι, επιμένει, πως αυτό το μικρούλι, έπρεπε να είναι δικό μου παιδί. Δεν θα έλεγα όχι, φτάνει να μην έπρεπε να έχω στο κεφάλι μου και ένα αγόρι, ηλικίας 25+, να μεγαλώνω! Το θέλω μου συγκρούεται με τα θέλω και τις πεποιθήσεις της γιαγιάς.

Αλλά προς το παρόν είναι άλλα 2 θέλω που δεν είναι εφικτά. Και μοιάζουν με τα συγκρουόμενα στο ΛούναΠαρκ...

Και δεν έχουμε και κανένα λυχνάρι της προκοπής...Τουλάχιστον να κάνουμε και ένα άνθρωπο χάππυ ρε παιδιά....

Αποφάσισα σήμερα

ότι από δω και πέρα

Μια Νταίζη Μακ Ντακ θα γίνω

απ' τις κακές τις σκέψεις να ξεφύγω.

Στις μαύρες καρδιές θα ζητήσω

να χορέψουν  "τα παπάκια"

και στα δηλητηριώδη φίδια

Μια "Πάπια Πεκίνου"θα προτείνω!

Ενώ με ματάκια σχιστά

θα χαμογελώ πλατιά .

Πως λέγεται η πάπια στα κινέζικα ρε παιδιά;

Κλωνοποίηση ή απιστία,

η κότα σίγουρα αυτή τη φορά δεν μπορεί να τα φορτώσει στον ...κόκορα!

Καλή μας βδομάδα!

Φιλιάαααααααααα!!!!!

Περιμένεις κάποιες μέρες

ανυπόμονα

κάμνεις όπως το μωρό

που περιμένει ποδήλατο από τον ’γιο Βασίλη

και όταν έρθει η μέρα,

που τελικά δεν έχει καμία σχέση με όσα προγραμμάτισες

είσαι όπως το μωρό που

αντί για ποδήλατο πήρε παντόφλες.

Και άντε να καταλάβεις μετά

ότι οι παντόφλες είναι πιο χρήσιμες από το ποδήλατο.

Ουφ.....η φώτο είναι άσχετη αλλά έτσι νιώθω, κορόιδο του προγραμματισμού, που ούτως ή άλλως μισώ, γιατί όποτε προγραμματιστώ μου πάνε ΟΛΑ ανάποδα και τυχαία.

Διότι τα πλάνα(σχέδια) είναι πλάνα.Πλανεύουν.

Καλημέρα μας!

;)))))))))))

Σε μισώ σήμερα, σε αγαπούσα χθες (γιατί αν δεν είσαι οκ στο ραντεβού σου, αρχίζω αγχώδη μαθηματικά και δεν θέλω), θα σε μισώ και αύριο γιατί με πονάς με πονάς με πονάς.

Χάρη σε σένα, πέρασα τη νύχτα με το ένα μάτι ανοικτό, σαν το σκύλο της Ήρας, μόνο που εγώ δεν είμαι έτσι καμωμένη. Και ούτε έχω εκατό μάτια αλλά δύο. Δηλαδή αν ήμουνα θηλυκιά Κύκλωπας τί θα έκανα όλη νύχτα χθες;

Και με πιάνει ο πόνος στη μέση, σαν γριά εκατόν χρονών, καμπούρα αλλά με το στήθος της Πάμελα ’ντερσον.

Ε, ναι λοιπόν, σε μισώ. Και ας μου υπόσχεσαι παιδιά στο μέλλον. Όλες αυτές τις συγκινήσεις και τα κλάματα που θα με πιάνουν πριν έρθεις, ποιός θα μου τις φύγει; Η συγγνώμη και τα παιδιά, δεν αρκούν...

Καλά, δεν είσαι και τόσο κακή. Μη μου λες να κάνω γιόγκα, και σωστές αναπνοές. Βλακείες! Τα έχω δοκιμάσει όλα. Και περισσότερο νερό, λίγο αλάτι, λαχανικά και φρούτα αντί για σοκολάτα. Δεν αντέχεσαι όμως. Μέχρι και χάπια παίρνω για χάρη σου.

Τί να κάνουμε; Αφού είμαι συνέχεια άου, γκριν και νάνι.

zzzzzzzzzZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Όλοι ξέρουμε το παραμύθι με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.

Αναρωτήθηκε κανείς ποτέ πως θα ήταν αν η Αλίκη δεν ήταν παιδί; Τι τροπή θα είχε η ιστορία της; Θα μπορούσε ποτέ να τρυπώσει στο μυστικό κήπο των παραμυθιών ή θα διερωτiότανε για ώρα το λογικό τρόπο για να βρει μια κατάλληλη για αυτήν και το μέγεθος της είσοδο;

 Όταν η Αλίκη ανακάλυψε το μπουκάλι με το μαγικό φίλτρο της συρρίκνωσης σκέφτηκε μόνο πως αποκλείεται να είναι δηλητήριο αφού στο γυαλί του δεν αναγραφότανε κάτι τέτοιο. Το ήπιε όπως έφαγε και το μπισκότο της υπερμεγένθυσης  χωρίς να ανησυχεί λεπτό για θερμίδες ή για πιθανές ραγάδες που θα μπορούσανε να εμφανιστούν με το απότομο τράβηγμα του δέρματος. Και για αυτήν της την αφέλεια ή τόλμη όπως θέλετε πείτε την, ανακάλυψε τον μαγικό κόσμο που όλα είναι εφικτά.

Ως παιδί.  Διότι τα παιδιά δεν σκέφτονται, δεν υπολογίζουν, δεν διστάζουν. Ζούνε ακόμα στον κόσμο των θαυμάτων, δημιουργούν και δράττουν χωρίς όρια και αυτοσχέδια εμπόδια.