Δεν ειναι  το  χθες  που  με  φοβιζει   ουτε   το  σημερα  που  με  κουραζει  ,ειναι το  για  παντα   που  με  τρομοκρατει .Μεσα   σε  μια  ζωη  που  της  επιλογες  της κανω  εγω    το  αποτελεσμα  μου  το  αλλαζει η   ιδια  η  ζωη  .Εχασα  τοσο πολυ  την  μαγεια ,την  γλυκα   της  νυχτας  ,την  γαληνη   της  θαλασσας.Καποιος   τα  οξειδωσε  τοσο    πολυ  μεσα  μου  που   δε  ξερω  αν  ποναει  η  αν  εχει  μουδιασει  η ψυχη μου.Τιποτα  δε  με  συγκινει , τιποτα   δε  με  αγγιζει .Τιποτα   δεν  αφηνω  να  μπει  μεσα μου  και  να  αρπαξει  ,λες  και   εχει  κλεισει   μια   τεραστια  , σιδερενια  πορτα  και  πλεον  δεν  μπαινει φως  απο  πουθενα .Ακομα  και  αν  προσπαθησε  η χρυσομαλλουσα  την  εδιωξα πισω   για τον  ουρανο , λες  και  ακομα  μαστιγωνω την  νευρικη   και  τοσο  οξυθυμη   ψυχη  μου .Γιατι   την  εδιωξα ?Γιατι  με   αγγιξε ,γιατι  πηγε  να  ερθει  κοντα  μου,γιατι  πολυ  απλα  με   αγαπησε   ισως  τοσο  αληθινα  και   τοσο  αψεγαδιαστα  οσο  κανεις  !Πλεον   δε  με  τρομαζει  η  μοναξια  γιατι  τη  επιθυμω  ,γιατι  ετσι  πλεον  μπορω  να  θεραπευσω   της  πληγες  που  τελικα  προσπαθουσα  να  κλεισω   με   αλατι  χοντρο  .Εχω  χρονο   αλλα δε  ξερω  ποσο  .Εχω  εμενα  αλλα  δε  ξερω  ποιος  ειναι  .Ειναι  ισως   η  αλλαγη  ,ισως  το  αποτελεσμα  της  φθορας   ,ισως   και  το  μεταιχμιο  των   τριαντα  αλλα μου ακουγεται παιδικη δικαιολογια   πλεον  .Χαθηκες   και  πλεον   και  να  βρεις  την  αριαδνη σου ισως  και  απλα  να  την  λοξοκοιταξεις  και  να την  προσπερασεις.....''οτι   αγαπησα   πολυ  μεσα  απο  θαμπο  γυαλι  το  κοιτω  και  το  αγαπαω  τωρα  πιο πολυ ....οτι  αγαπησα  πισω  το  αφησα ''  ....