Ειχε να τον δει μια μερα..και ομως της φαινοταν οτι ειχε περασει μηνας.Και της ελειπε..πολυ.Και ενιωσε τα ματια της να βουρκώνουν.Και ενα ενα τα δακρυα αρχισαν να ξεπροβαλλουν..και κυλησαν σιγα σιγα στα ασπρα της μαγουλα.

΄"Τι μου συμβαίνει?τι έχω πάθει?".¨Ολα τα συναισθήματα ήταν κάπως πρωτόγνωρα.Χαμογέλαγε στη σκέψη του,βούρκωνε από χαρά όταν τον ακουγε στο τηλέφωνο ή όταν διάβαζε ένα μήνυμα του,ένιωθε ένα κόμπο στο στομάχι όταν πήγαινε να τον συναντήσει..

και όταν την έπαιρνε αγκαλιά, έκλεινε τα μάτια και ένιωθε σα να μεταφέρονταν και οι δύο κάπου αλλού..σε ένα μαγικό τόπο.Και δεν την ένοιαζε τίποτα.Ως δια μαγείας ξέχνουσε τα πάντα:πρόσωπα,προβλήματα,υποχρεώσεις.Τα πάντα.Εκείνη τη στιγμή ήταν μαζί του και το μόνο που ευχόταν ήταν να σταματήσει ο χρόνος εκεί.Να μείνει στην αγκαλιά του, να τον κοιτάζει μέχρι να βαρεθεί.Και αναρωτιόταν:"θα έρθει ποτέ η στιγμή που θα σταματήσουν όλα αυτά?Μήπως ζω ένα όνειρο και σε λίγο θα ξυπνήσω και θα δω ότι τίποτα δεν ήταν αληθινό?".

Και εκείνη τη στιγμή ερχόταν εκείνος.. η αγάπη της τής έδινε ένα ζεστό φιλί.Και όλοι οι φόβοι της έφευγαν..μόνο εκείνη έμενε..κουλουριασμένη μέσα στην αγκαλιά του...