"Κι όμως υπάρχουν!

Λίγα αλλά υπάρχουν.

Κάτι πανέμορφα "καράβια" με καρίνα, που ταξιδεύουν ατρόμητα στα πελάγη.

Οι ναύτες είναι γελαστοί.Κι οι καπετάνιοι γεμίζουν τα σεντούκια τους κοράλια και μαργαριτάρια.

Είναι τα καράβια που αγάπησαν οι θάλασσες.

Είναι τα πληρώματα που ήξεραν να διαβάζουν τον καιρό.

Κι όμως υπάρχουν!

Έτσι, για να 'χει πάντα γλύκα αυτός ο κόσμος...

Έτσι, για να 'χουν λόγο να τραγουδούν τις νύχτες οι γοργόνες..."

Αλκυόνη Παπαδάκη, "Στο ακρογιάλι της ουτοπίας"

Σε μαγεύει ο τρόπος που γράφει...Γαληνεύεις...Ταξίδι κάθε βιβλίο! Αξίζει..