Bloq δίχως τίτλο
Διότι όλα τα ωραία αλλάζουνε όνομα και μορφή.
04 Δεκεμβρίου 2007, 20:35
χωρίς προθέσεις και υποθέσεις...
Σκέψεις  

Σκοτώνουμε την αθωότητα. 

Με πολλά «γιατί» κουτοπονηριάς και καχυποψίας.  

Σε κάθε χαμόγελο. Σε κάθε φιλοφρόνηση. Σε κάθε βοήθεια. Που δεχόμαστε, καθημερινά. 

Ντύνουμε τους πάντες σε Κακούς Λύκους, ίσως γιατί κάποτε γνωρίσαμε έναν... 

Όμως, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απλά.... Παιδιά!  Κι αν κάποτε μας πληγώνουν, δεν πειράζει. Μπορεί κάποτε, άθελά μας, να πληγώσαμε κι εμείς. 

Δεν θέλουνε όλοι να πάρουνε από μας. Θέλουνε και να δώσουνε, μόνο. Απλά...με προθέσεις αγνές... Ένα χαμόγελο, μια φιλοφρόνηση, μια χάρη...

Τον εαυτό τους, τη φιλία τους, την αγάπη τους.

 Καλή σας βραδιά, και σκέψεις γλυκές!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

asxetos (04.12.2007)
Ομορφες σκεψεις Χαρις. Αλλαζουν ομως ευκολα τα χούγια τους οι ανθρωποι;
movflower (04.12.2007)
δεν ξέρω, Δημήτρη μου!
αλλάζουνε;
μακάρι!
Rouvi (04.12.2007)
Ας μην πάψουμε ποτέ να ζούμε με δεδομένα τις καλές σου σκέψεις! Άσχετα με ό,τι περνάμε, στον καιρό που ζούμε ή σε όποιον καιρό, η αθωότητα, η ευθύτητα και ένα χαμόγελο χωρίς ιδιαίτερο λόγο νομίζω πως γίνονται κατανοητά από την πρώτη κιόλας εικόνα..
Καλό και ωραίο βράδυ! :))
Tren (04.12.2007)
Ντύνουμε τους πάντες σε Κακούς Λύκους, ίσως γιατί κάποτε γνωρίσαμε έναν...

;)Δωρακι....




Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.



Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.



Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.



Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ’αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.



Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λεει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι’ αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ’ όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ’ αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φαω καλύτερα.



Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.



Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος

Φιλακιααααααααα:DDD
Dimitrios_En_MH (04.12.2007)

Χάρις,

Οι παιδικές καρδιές πάντα επικοινωνούνε μεταξύ τους.

Και καταλαβαίνουν τις προθέσεις, η μια της άλλης.

Σκέψεις γλυκείες και σε σένα.

Κουράγιο στην ξενιτιά. Σκέψου και ο Κύριος μας, κάποτε, ξενιτεύτηκε από
τον Ουρανό, για όλους μας.

:-)

bthan (05.12.2007)
Πολύ σωστά το θέτεις το θέμα Χάρις. Τελικά πρέπει να υπάρχουν πολλοί παρεξηγημένοι "κακοί λύκοι" που σίγουρα αδικούνται από κάποιους άλλους.. Δε χρειάζεται όμως και τόση αυστηρότητα απέναντί τους γιατί κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Αν οι προθέσεις τους είναι αγνές ας τις διακρίνουμε κι ας τους συγχωρέσουμε.Οι σκέψεις που κάνεις βραδυάτικα πραγματικά γλυκές και παρήγορες.. :)))
fantasma (05.12.2007)
Για πο πο ρε, για πο πο ρε, για πο πο ρε ρα…

Σκοτώνουμε την αθωότητα.

Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις, για όσα περάσανε χτες
Χαλάσανε τόσα πολλά, μα βρες μονοπάτι ξανά
Δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί
Εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.

Με πολλά «γιατί» κουτοπονηριάς και καχυποψίας.

Τον πόλεμο μισώ, κι απ’ τη ζωή αποζητώ
Να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά, να μ’ είχες πάρει αγκαλιά
Το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Σε κάθε χαμόγελο. Σε κάθε φιλοφρόνηση. Σε κάθε βοήθεια. Που δεχόμαστε, καθημερινά.

Για πο πο ρε, για πο πο ρε, για πο πο ρε ρα…

Ντύνουμε τους πάντες σε Κακούς Λύκους, ίσως γιατί κάποτε γνωρίσαμε έναν...

Όμως, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απλά.... Παιδιά! Κι αν κάποτε μας πληγώνουν, δεν πειράζει. Μπορεί κάποτε, άθελά μας, να πληγώσαμε κι εμείς.

Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις, για όσα περάσανε χτες
Δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
Κι αν χάνεις αυτό που σε ζει, δεν έφταιξες μόνον εσύ
Αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.

Δεν θέλουνε όλοι να πάρουνε από μας. Θέλουνε και να δώσουνε, μόνο. Απλά...με προθέσεις αγνές... Ένα χαμόγελο, μια φιλοφρόνηση, μια χάρη...

Τον πόλεμο ζητώ, για μια ζωή που δεν τη ζω
Να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά
Πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

Τον εαυτό τους, τη φιλία τους, την αγάπη τους.

Τον πόλεμο μισώ, κι απ’ τη ζωή αποζητώ
Να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά, να μ’ είχες πάρει αγκαλιά
Το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.

Καλή σας βραδιά, και σκέψεις γλυκές!

Για πο πο ρε, για πο πο ρε, για πο πο ρε ρα…

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

ενα λατρευτο τραγουδάκι... παρεα μ ενα ομορφο κειμενο.... βγαινει ενα ωραιο αποτελεσμα...

mprizas (05.12.2007)
Οκ, οι καλές προθέσεις υπάρχουν...

Αλλά μετρά και τ' αποτέλεσμα...

Εγώ είμαι υπέρ, όχι των καλών προθέσεων, αλλά του να αφήνεις τον άλλον να ολοκληρώνει την προσπάθειά του (εμπεριέχοντας μέσα και τις καλές προθέσεις...)

Κι ο,τι γίνει...συγνώμη δεν υπάρχει για τίποτα...ο καθένας μόνο μία ευκαιρία!

Καλημέρα movflowerάκι!
Liza32 (05.12.2007)
Αγαπητή μου, καλά αυτά που λές και αληθινά, όμως, τι πρέπει να κάνει κανείς όταν το μόνο που ζητούσαν οι άλλοι από αυτόν ήταν να τον πληγώσουν; Πως να εμπιστευτεί πάλι τους ίδιους ανθρώπους μετά από όλα αυτά που του έκαναν; Πως να μπορέσει να συγχωρήσει άτομα που εμπιστεύτηκε αλλά που τον πρόδωσαν, οπότε αναγκάστηκε να γίνει λίγο σαν και αυτούς για να επιβιώσει; Εσύ τι θα έκανες άν ερχόνταν κάποιος και σου΄λεγε ότι είχαν στήσει ολόκληρη ενέδρα εναντίων σου μόνο και μόνο επειδή δεν πίστευαν αυτά που τους έλεγες; Υποθέσεις κάνω...
MyNameIsDo (05.12.2007)
Κι εγώ που πιστεύω βαθιά πως όλη αυτή η αναπόληση της παιδικής αθωότητας είναι μια χίμαιρα? Η ωρίμανση είναι το ίδιο όμορφη, κι ευτυχώς προσπερνά την παιδική αθωότητα! Όμως Χάρις.. κι αυτό που λές για παιδιά, δεν ισχύει κατ' εμέ.. μια ακόμη χίμαιρα είναι! Α.. και ατι άλλο, με φοβήίζουν πολύ αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους παιδιά και δικαιολογούν τα λοξά τους έτσι.. Τώρα, η αγνότητα που φτάνει κάποιος μετά την ωρίμανση, αυτή είναι πραγματική κατ' εμέ! Αυτή ναι, να την πω αθωότητα.
Κι επειδή η tren μας έγραψε μια πολύ όμορφη παραλλαγή.. Ο λύκος της παραλλαγής είναι ένας εγωιστής, εγωκεντρικός, κακομαθημένος κι εκδικητικός τύπος. Η δε γιαγιά, μια παραπλανημένη και χαζο-βλαμμένη ύπαρξη. Ευτυχώς που βρέθηκε κι ο κυνηγός να βάλει τον λύκο στην θέση του, πριν την παραδεί και μετατραπεί στον άλλο κακό λύκο! Πολλά φιλάκια σου! :-))
movflower (05.12.2007)
Rouvi μου, δεν γίνονται σε όλους κατανοητά... αυτό όμως έχει να κάνει με τις εμπειρίες και τον χαρακτήρα του καθενός μας...
Καλό σου απόγευμα!!!
:))))))))))))))))))))))

Τρεν μου, ως συνήθως εμπνευσμένη!
Σε ευχαριστώ για την ιστοριούλα!!!! Ποτέ δεν είδαμε την οπτική γωνία του λύκου, είδες; Όπως δεν ακούνε πολλοί και τις δύο απόψεις μιας κατάστασεις.
:))))))))))))))))))))))))))))))

Δημητρένιε μου, έτσι είναι! Όπως τα λες!
Ο Κύριος πέρασε από μια έρημο παρέα με τον διάβολο, εμείς;

Θάνο μου!!!!!!
:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Κασπερούλη, έγραψες πάλι!!! Έτσι σκεφτόμουνα να γράψω το κείμενο, όμως περιορίστηκα στην μουσική συνοδεία...
θεεεεεεεεεενκ γιου!!!!
:)))))))))))))))))))))))))))))))))

Μπριζολάκο είσαι σίγουρος;Μια ευκαιρία αναλογεί στον καθένα;
το αποτέλεσμα μετράει, σίγουρα, αν στο μεταξύ δεν το έβαλε στα πόδια ο ένας. Αλλά θα μου πεις και η φυγή αποτέλεσμα είναι, έτσι;
:))))))))))))))))))))))))))))))))))
movflower (05.12.2007)
Άντυ μου,
αν στήνεται μια τέτοια πλεκτάνη, δεν εμπιστεύεσαι ποτέ ξανά τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Όμως γιατί να χάσεις την εμπιστοσύνη σου σε όλους τους άλλους; Δεν είναι όλοι κακοί και πονηροί.
Σίγουρα, θα υπάρξει στην αρχή μια εποχή πίκρας αλλά καλό είναι να τη σταματήσουμε, γιατί στο τέλος το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να δηλητηριάσουμε τον εαυτό μας και όσους μας αγαπάνε, και είναι κοντά μας.
Δεν είναι το κήρυγμα η πρόθεσή μου. Όμως αυτό που αναφέρεις, το έχω ζήσει πριν μερικά χρόνια σε μια εντελώς ξένη, μικρή κοινωνία. Έμεινα ο εαυτός μου, και μετά από λίγο καιρό, αποδείχθηκε η ποιότητα τους και η δική μου. Στην αρχή ήμουν πληγωμένη και πικραμένη, μετά το έβρισκα γελοίο ακόμα και να ασχοληθώ με τα συγκεκριμένα άτομα. Και στο μεταξύ, αυτοί χάθηκαν, εγώ νιώθω καλά.

Δημητρένια μου!!!!
Η παιδικότητα που αναφέρω, δεν έχει να κάνει με τον παλιμπαιδισμό. (σωστά το έγραψα;) Ούτε πρόκειται για καλή δικαιολογία της λόξας.
Με την ωρίμανση, μπορεί να επιζήσει η αγνότητα, η αθωότητα και η διάθεση για παιχνίδι, έτσι; Χωρίς αυτό να επιζημιώνει τον χαρακτήρα.
Τον κυνηγό τον ξεχάσαμε, όντως!!!
Όμως στην πραγματικότητα, όλοι μπορούμε να είμαστε κάποτε ο ένας και κάποτε ο άλλος ρόλος. χρειάζεται προσοχή!

Πολλά φιλάκια σου και σένα!!!!!!!
:)))))))))))))))))))))))))))))))))))
Emilia_ (07.12.2007)
Όμως, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απλά.... Παιδιά! Κι αν κάποτε μας πληγώνουν, δεν πειράζει. Μπορεί κάποτε, άθελά μας, να πληγώσαμε κι εμείς.

Kapoia omws itan k akoma einai kaka paidakia....me ayta ti ginetai...? Vevaia exakolouthoun na paramenoun paidia, alla kata poso mporeis na to katalaveis,na to syndiases kai poso mallon na to synxwreseiws.... :(

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
movflower
Χάρις
πολύχρωμη


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/movflower

Μπλοκάκι με σημειώσεις. Λίγο από όλα. Μπλαμπλαμπλά, μουρμουρμούρ, τραλαλά. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Ok,το παραδέχομαι. Ενίοτε και γκρινγκριν. Ανθρώπινη είναι και μερική γκρίνια.

Tags

αρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα



Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links