Σήμερα στάθηκα τυχερός.

Πέρασα επιτυχώς από τις συμπλιγάδες των κατά τα άλλα συμπαθέστατων Κούρδων που καραδοκούν στα φανάρια να σου πλύνουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου.

Περνάω από το ίδιο φανάρι κάθε μεσημέρι.

Οκ! Όταν το τουτού μου είναι μέσα στη μπίχλα φυσικό είναι να έρθει ο πρόσφυγας ο καημένος και να προσφερθεί να μου το καθαρίσει και εγώ σαν φιλόξενος Έλληνας να του δώσω κάνα ψιλό και όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι.

Όταν όμως το αυτοκινητάκι μου αστράφτει από καθαριότητα, γυαλίζει πραγματικά, τι μου έρχεσαι ρε φίλε; Αφού σου λέω όχι…. Δεν θέλω! Εσύ εκεί…. Επιμονή…

-Καλό κύριο, εγκώ καθαρίσει τζάμι καλό,…

Και να΄σου τα λάστιχα, οι σαπουνάδες και τα νερά μέσα στη τσαντισμένη μούρη μου.

Και ερωτώ συντρόφια μου. Ποία η θέση μου εις το σκηνικό ετούτο; Πώς να πράξω;