Πόσες φορές ακόμα θα βγούμε εκτώς εαυτού ακούγοντας ειδήσεις; Πόσες φορές ακόμα θ' αναρωτηθούμε αν είμαστε άνθρωποι και πόσες ακόμα θα ντραπούμε οι γυναίκες και οι μάνες;

   Με το που άνοιξα σήμερα τα μάτια μου, κυριολεκτικά όμως, απ' την ανοιχτή τλεόραση που είχε η μητέρα μου, για άλλη μια φορά έμεινα άφωνη και μου σηκώθηκε η τρίχα κλαίγοντας γι' αυτό που ΠΑΛΙ άκουγα: μάνα, που εκδιδόταν για να ζήσει μετά το διαζύγιό της, ανάγκαζε την 6 χρονη κόρη της (κι αργότερα τα παιδιά άλλων φτωχών γειτώνων) μετά από προτροπή του ανώμαλου συντρόφου της, σε βιασμό φύση και παραφύση από έναν 80χρονο. Επίσης, στο κορμάκι του παιδιού ασελγούσε και παπας.

                      Ε           Λ             Ε               Ο                Σ

   Τα κλασσικά για την ασπλαχνη (γι' αυτό το τέρας που λέγεται) μάνα δεν θα τ'αναφέρω εδώ, γιατί θέλω να πιστεύω πως δεν άντεχε την κατάσταση και άλλωστε θα την θάψει όλος ο κόσμος που ξέρει να κρίνει, αλλά δεν κάνει τίποτα για να μην κριθεί. Το ίδιο και για τον παπά.

   Προφανώς για να τους πιάσει η αστυνομία κάποιος που δεν άντεχε άλλο την κατάσταση τους κατείγγειλε. Αυτό που εμένα με τρελαίνει είναι το γεγονός ότι όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν τολμάει. Το ξέρω ότι ο κόσμος φοβάται αλλά αν είναι όλοι μαζί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Αν δεν υπήρχε ο "ωχαδελφισμός" και νοιαζόταν ο ένας για τον άλλο, αν υπήρχε δηλαδή η πραγματική έννοια της γειτωνιάς ίσως θα είχαμε γλυτώσει πολλά τέτοια περιστατικά. Κι εξηγώ τι ακριβώς εννοώ:

   Αν οι γείτονες ξέρανε ότι η γυναίκα αυτή βρισκόταν σε κακή οικονομική κατάσταση θα μπορούσαν να κάνουν τα εξής (όλα μαζί ή το καθένα χωριστά, όλοι μαζί ή ο καθένας χωριστά) για να μη βγει η γυναίκα στο κλαρί (εκτως κι αν αυτό ήταν τ' όνειρό της, τουλάχιστον να γλύτωναν τα παιδάκια):

   1) Να της πήγαιναν έναν πιάτο φαί, ρούχα και ότι άλλο βασικό χρειαζόταν.

    2) Θα μπορούσαν οι κυράδες της γειτονιάς  τουλάχιστον να την πάρουν να τους καθαρίζει τα σπίτια, αν όχι να τη σύστιναν σε κάποια δουλειά - έστω ως καθαρίστρια πάλι. 

   Κι αν δεν προλάβαιναν το κακό τουλάχιστον θα έπρεπε να προστατέψουν το παιδί της (στα άλλα παιδάκια δεν αναφέρομαι γιατί τα ανέλαβε κάποια στιγμή η πρόνοια πριν γίνει η ιστορια γνωστή)κάνοντας αυτό που έγινε τώρα ή ζητώντας τη βοήθεια ειδικών.

   Δύσκολο και επικύνδινο θα μου πείτε τώρα, πού να μπλαίκουμε κλπ κλπ. ΟΚ! Το ξέρω. Δεν υπάρχει κι εμπιστοσύνη στις αρχές, και λογικό το βρίσκω με τόσο που έχουμε ακούσει, αλλά δεν είναι όλοι πουλημένοι.

   Οπότε τι μένει; Να κάτσουμε στ' αυγά μας; Για μένα όχι. Όταν το θέμα αφορά παιδιά δεν κάθεσαι στ' αυγά σου. Αν δεν εμπιστεύεσαι την αστυνομία, το επόμενο και φυσικά το πιο δύσκολο αλλά πιο ισχυρό κι αποτελεσματικό βήμα είναι τα MEDIA. Ένα τέτοιο μέσω κινητοποιεί τους πάντες και τα πάντα και σαφώς μπορεί να προσφέρει και ανωνυμία με σωστούς χειρισμούς.

   Το ξέρω ότι το τελαυταίο που προτείνω είναι δύσκολο, αλλά όταν μιλάμε για παιδιά τίποτα δεν θα έπρπε να είναι δύσκολο. 

                                     Καλές     Γιορτές    Κόσμε.

 Υ.Γ. Δε μου δίνει τη δινατοτητα για να βάλω το link (δεν ξέρω γιατί) αλλά ο Panos72 στο blog του έχει την καταχώρηση των ακριβή γεγονότων.