Καθε  χρονο  στα  γενεθλια  μου  κοντα  εκανα  ενα  απολογισμο της  ζωης  ,τα  λαθη  ,τα  σωστα  ,την  αγαπη  ,τον  πονο  ,την  οικογενεια  μου  ολα  οσα  επηρεαζουν  παρεμαβατικα  την  ζωη  μου.Πολλες  φορες  κοιταζα  τον  ουρανο  και  ειτε  στον  θεο  μου  ειτε  στην  γιαγια  μου  που  σημαινε  πολλα  και  θυμιζε  ολες  τις  παιδικες  μου  αναμνησεις   για  μενα  παρακαλουσα και ζητουσα  την  βοηθεια   τους  οχι  τοσο  για  υλικες  μου  αναγκες  αλλα  για την  αγαπη  ,την  αληθινη  αγαπη  .Αυτη ,που κραταει  για  παντα  ,αυτη,  που  σε  εξομοιωνει   με  τον  δημιουργο  σου.Αυτη  που  δημιουργει  οτι  πιο  σημαντικο  υπαρχει  σαν  φυσικη καταληξη  της,ενα  παιδι,εναν  αγγελο  που  επεσε  απο  τον  ουρανο  .

Αναρωτιεμαι  πολλες  φορες  κυριως   με  τον  δημητρακι  η  kidaki  κατα  site  ποσο  εχουν  αλλαξει  οι  ανθρωποι.Ποσο  αδηφαγοι  ,πανουργοι,ψευτες ,ανεντιμοι   και ανηθικοι  εχουν  γινει.Πως  ολα  ξεπουλιουνται  για ενα  βιαστικο  πηδημα  επιβεβαιωσης  ,μια πλουσιοπαροχη ζωη  ,διασκεδαση  και  δηθεν  γκλαμουρια  απο  αυτοκινητα  και δουλειες  δηθεν  εντιμες αλλα  παντα  επι  πτωματων.

Προσφατα  πονεσα  για  κατι,για  κατι  που  πιστεψα  αρκετα.Ειχα δωσει  ισως  μια  τελευταια  ευκαιρια  στην  ψυχη  μου  για  πολλα  και  νομιζα  οτι  βρηκα  την  εξαιρεση αλλα τελικα  βρηκα  την  επιβεβαιωση  του  κανονα  για  αλλη  μια  φορα.Στη   ρημαδα  πολυταραχη  ζωη  μου  πιστεψτε  με  εχω  δει  και  εχω  κανει  αρκετα  .Ποτε  δεν  χαλασα  την  αξια  μου  σαν  ανθρωπος,ποτε  δεν  επαψα  να  αγαπω  να  βοηθω να πιστευω  να  ερωτευομαι.Βαρεθηκα  πια,βαρεθηκα  να  ποναω  γιατι  οι αλλοι  δεν  ξερουν  ποιοι  ειναι  τι  κανουν  και  εξευτελιζονται  χαμογελωντας  πισω  απο  ενα  πηδημα,πισω  απο  ανασφαλειες,πισω  απο  δηθεν  σαγαπω  ,πισω  απο  εισαι  τα παντα.Ολα  αρχιζουν  και  φτηναινουν  τοσο  γυρω  μου,  ολα  αρχιζουν  να  σαπιζουν  γιατι  πολυ  απλα  ολοι  φοβουνται  το  πιο  πολυτιμο  αγαθο  που  μας  εχει  δωσει ο  θεος ,την  αγαπη  και  μονο.Δειτε    γυρω  σας  οτι  το  πιο  ευκολο  πραγμα  ειναι  γρηγορες   στιγμες  ηδονης  ενω  το  πιο  δυσκολο  ειναι  να  κανεις  μια  αληθινη  με  ουσια  πραγματικη  σχεση  βασισμενη  στην  αγαπη,τον ερωτα  ,την  εμπιστοσυνη,την συντροφικοτητα,την αληθεια  ,την πιστη και την γνωση.

Καποιες  φορες  θελω   να  τα  παρατησω  ολα  και  να  φυγω  ,να  κλειστω  στον  εαυτο  μου αλλα  ποναει  η  μοναξια .Ποναει  πολυ !Οι  ανθρωποι  δεν  αλλαζουν  ουτε  με  σφυρι  ουτε  με  αμωνι  οπως  λεει  ο  Μανος  χατζηδακης  στον  κεμαλ  .Δεν  φευγω  γιατι  πονωντας  γινομαι  πιο  σκληρος  και  με  εμενα και  με  τους  γυρω  μου  ισως  ετσι  να  επιβιωσει  το  μεσα  μου  και  απλα  να  ξαναβρω  εναν  καλυτερο  αμυντικο  μηχανισμο  για  μενα .Αναρωτιεμαι  αξιζει  ?να  ζω  με  αμυνες?οχι  βεβαια  αλλα  πρεπει  να  πιστεψω  ξανα  οτι  καπου  υπαρχει  το  γιατι  καπου  υπαρχει  αυτη  που  δεν  εχω  η  ισως  και  να  ειχα  συναντηση  στην  ζωη  μου.Πρεπει  να  το  πιστεψω ,πρεπει  να  μπορεσω  να  το  πιστεψω  ....