Αφιερωμένο στη φίλη μου και φιλοξενούμενη για το ΣΚ Σταυρούλα που με κάνει να περνάω τέλεια ακόμα και μετά από τόσο καιρό.... Από τότε στην Πάτρα πάει καιρός που βγήκαμε βράδυ αλλά χτές ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα... 6 το πρωί γυρίσαμε πάλι, είχαμε τους χορούς μας, τα τσιφτετέλια μας, τα κεράσματά μας από μια παρέα κι από το μαγαζί (μα πως να μην μας κεράσουν αφού η παρέα μου μόνο μόνο χορεύαμε όλη την ώρα χωρίς σταματημό και δίναμε το κέφι στους υπόλοιπους....
5 παρά φύγαμε με πόδια διαλυμένα και μια νύστα φοβερή.Πριν λίγο σηκωθήκαμε και το πρόγραμμα προβλέπει ψώνια, βόλτα στο Λυκαβηττό -αν προλάβουμε- αλλά και σινεμαδάκι.... Θα δείξει....
Περίμενα ακόμα πίσω από τη στάση
μου φάνηκαν χρόνια μα ήταν μια στιγμή
πετώ το τσιγάρο, τελευταίο πλάνο,
θεέ μου, είχες μια λάμψη μαγική.
Σ' ένιωσα μέσα μου παντού
σα να μη πέρασε μια μέρα
από το ναι του χωρισμού
σα να μη πέρασε μια μέρα"
