Στη ζωή μου αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα. Είμαι των άκρων. Τι σημαίνει αυτό? Θα σας εξηγήσω πάραυτα..

1)Ή που θα δεν θα βγάζω άχνα (μουγγα στη στρούγκα ένα πράγμα) ή που δεν θα βάζω γλώσσα μέσα μου («ζωή να’χει» που λέει και η μανούλα μου)

2)Ή που θα είμαι μαζεμένη ή που θα βγάζω την τσαούσα από μέσα μου (ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε)..

3)Ή που θα είμαι σοβαρή (στιλ δασκαλίστικο ή μοιραίας γυναίκας) ή που κάνω τον άλλον να πέφτει κάτω από τα γέλια(ειδικά με τους μορφασμούς του προσώπου)..

4)Ή που θα είμαι καλή και ανεκτική, ή που θα είμαι σκύλα (ομολογουμένως μου πάνε και τα δύο αλλά στο 2ο δίνω ρεσιτάλ ερμηνείας)

5)Η που θα λειτουργώ με το μυαλό ενός ώριμου ανθρώπου 30 χρονών. ή που θα πετάω τη μια ξανθιά ατάκα μετά την άλλη (βλέπε «τσιχλίτσα»)..

6)το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως το έχω όσον αφορά στην έκφραση συναισθημάτων. Με άλλα λόγια, ή που θα είμαι ειλικρινής και θα τα πετάω χωρίς να τα σκέφτομαι(του στιλ «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς») ή που δεν θα βγαίνει λέξη από το στόμα μου. Και το δεύτερο συμβαίνει συνήθως με άτομα για τα οποία έχω έντονα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά.