Ειναι   φορες  που    κοιταω  την  θαλασσα  και θελω  να  φυγω  μαζι  της,μακρια απολα,μακρια  απολους  .Οσες  φορες  ηθελα  να  ξαναβρω  εμενα  η  να  σκεφτω  θυμαμαι  μια θαλλασα  μπροστα  μου  και εναν  μενεξεδι  ουρανο   να  την  αγκαλιαζει  αχορταγα.Πολλες  εικονες  και  στιγμες   ερχονται  στο μυαλο  μου  απο  μενα  και  απο  εικονες   και  φυσικα  τραγουδια  που  ακουγονται   για  να  συνοδευσουν  το τοπιο.Ομολογω  οτι οι  τασεις   φυγης  μου  απο την  καθημερινοτητα  αλλα  και  απο  καταστασεις  που με  πνιγουν  παλιοτερα  ηταν  περισσοτερες   απο  οτι  τα  τελευταια χρονια  .Βεβαια  αυτο  δε  σημαινει  οτι  εχουμε  σταματησει  τα  ταξιδια  και  της  αναζητησεις .Προσφατα   ειχα κατεβει   προς  την  κυπαρισσια  για  καποιες  υποχρεωσεις .Ενα  βραδυ  μετα  απο ενα τραπεζι ετοιμαζομαι  να  ξαπλωσω  ,αλλα  στριφογυρναγε  ενα τραγουδι   στο μυαλο μου  ,ενα  του  αλκινοου  ιωαννιδη  το  εχεις  χαθει   και  μου  χει  κολλησει  ενας  στιχος   ...'' αδεια  η ψυχη  μου  το  δωματιο  αδειο   και    απο το ονειρο μου   ακουω  καθαριο  το λυγμο  της  να  βγαινει   και να λεει  ονειρο  ητανε΄΄ ......΄΄και  μονο  κει  σε  βλεπω  καλη  μου   εκει  ζυγωνεις  και  ακουμπας  την  ψυχη  μου  με  τα  φτερα  σου.΄΄......τι  υπεροχος   στιχος!!Εκεινη  την  στιγμη  βγαινω  εξω   στο  μπαλκονι  να   το  βαλω  να  το  ακουσω  αλλα και  να  χαζεψω  εξω.Παροτι  εκανε  ψυχρα   η  βραδια  ηταν  μαγικη ,ο  ουρανος  ηταν  τοσο  καθαρος  που εβλεπα  τα  παντα  ακομα  και  τα  ονειρα  που  θα  ερθουν  απο  ψηλα!Η  θαλασσα  ακουγοταν  οσο επρεπε  και  η  υγρασια  μυριζε  μεθυστικα ,για  λιγο  χαζεψα  με  το κεφαλι  ψηλα  κοιτωντας  τα  αστερια  σκεφτομενος  ολα  αυτα  τα  αστερια  που  κατεβηκαν  και  εγιναν  σκονη   εδω στην  γη  αλλα  ισως να  μην  ημουν  ετοιμος  να  καω  απο  την  τοση  ζεστασια  που  εβγαινε   γλυκα  απο  αυτα  η  ισως  δεν  θελανε  εγω  να  τα  αγγιξω...Μπαινωντας  μονος  μεσα  μετα σκεφτομουν  οτι  μπορει  στην προσωπικη  μου  ζωη  να  μην  εχουν παει  τα πραγματα  οσο  καλα  θα ηθελα  αλλα  εχω  ζησει  με  υπεροχους  ανθρωπους  υπεροχες  στιγμες  και  τελικα  αυτο που  εχω κρατησει  ειναι  μονο  της  καλες  στιγμες  και οχι  της  ασχημες που ομολογω  οτι  ηταν  λιγες.Μη τον  ρωτας  τον  ουρανο .....τον   ρωτησα εκεινη  την  βραδια....  και αυτος  αποκριθηκε  οτι  ειμαι  τυχερος  που εχω αγαπηθει   και  μεχουν  αγγιξει  ,ειμαι  τυχερος  που  ζω ,που  ποναω  και  που  μπορω να  συγχωρω ...ακομα  και  οταν  δε  μπορω  να  εχω  συγχωρησει  εμενα  τον ιδιο..