Καλα, μιλαμε, τις προαλλες ειναι ΤΟΝ εφιαλτη!!!

Ειχαμε κλεισει, λεει, συναυλια τα Χαμενα Κορμια στο πολιτιστικο κεντρο του δημου Πευκης!
Ηταν βραδυ και βρισκομουν σε ενα περιεργο μερος που εμοιαζε με το Μοναστηρακι (χωρις τα μαγαζια ομως!)!
Ξαφνικα αποφασιζω να αλλαξω χορδες στην κιθαρα μου, ενω ηξερα μεσα στον υπνο μου οτι δεν ηταν και το πιο σοφο πραγμα που θα μπορουσα να κανω λιγες ωρες πριν την συναυλια (λογω ξεκουρδισματος των καινουριων χορδων μεχρι να "στρωσουν" κτλ κτλ)!
Τελος παντων, βγαζω τις παλιες χορδες και συνειδητοποιω οτι δεν εχω αλλες! Εντωμεταξυ, εξαφανιζονται και ως δια μαγεια οι παλιες μου χορδες!
Ξαφνικα βρισκομαι στα παρασκηνια του μερους οπου θα γινονταν η συναυλια!
Αρχιζω βαζω τα κλαματα επειδη δεν εχω χορδες και ο πατερας μου (απο που ηρθε μην με ρωτατε!) σκιζει κατι υφασματα λεει για να μου τα κανει χορδες!!! χαχαχα! Και ειχε κανονικα χοντρα κομματια υφασματος και μου τα εδενε πανω στην κιθαρα!
Και εγω να παραπονιεμαι οτι με τις...........υφασματινες χορδες θα "χανει" σε ποιοτητα ο ηχος της κιθαρας, οτι δεν θα ειναι καλος, οτι θα ειναι "μουντος" και κατι τετοιες μαλακιες (γιατι το ειχα σιγουρο οτι θα ΒΓΑΙΝΕΙ ηχος με τα υφασματα!!!)! 
Ξαφνικα αποφασιζω να βγω απο εκει, βγαινω στον κεντρικο χωρο του συναυλιακου κεντρου και ηταν πηχτρα στον κοσμο! Ειχε και εναν μπουφε με λιχουδιες, αλλα δεν εφαγα! Βγηκα στον δρομο και ξαφνικα βλεπω και καλα το σπιτι του καθηγητη των μαθηματικων στο σχολειο, το οποιο το ειχε δει και αλλη φορα, δε παλιοτερο ονειρο! Ηταν ενα μικροσκοπικο σπιτακι που ηταν χτισμενο σε εναν πρωην κορμο δεντρου που ειχε βυθιστει σε εναν βραχο, ειχε ολο και ολο ενα στρογγυλο δωματιο με τζακι, ενα ορθιο κουτσουρο για τραπεζακι (ειχε και ενα φλυτζανι τσαι πανω στο τραπεζακι!), τηλεοραση LCD(!!!) και ξυλινα καθισματακια! Ηταν παρα πολυ ομορφο!! Αν μπορεσω θα το ζωγραφισω!! Και εκει που καθομουν στο σπιτι του, μπαινουν μεσα ο καθηγητης της φυσικης και της χημειας! Ηταν λεει φιλαρακια με τον μαθηματικο!
Φευγω για να μην τους ενοχλω, να πουνε τα δικα τους!
Ξαφνικα βρισκομαι παλι στα παρασκηνια και οι υφασματινες χορδες μου εχουν αντικατασταθει απο ενα ειδος περιεργων, πλαστικων μωβ χορδων, που ηταν κουφιες ομως στο εσωτερικο, σαν σωληνες!
Παλι αρχιζω να γκρινιαζω οτι ο ηχους θα βγαινει "πνιγμενος", οτι δεν θα μπορω να αποδωσω καλα (τρομαρα μου!), αρχιζω να κλαιω παλι απ τα νευρα μου γιατι η συναυλια θα ηταν μια αποτυχια και ξαφνου συνειδητοποιω οτι μονο η μπασιστρια μας, η Μαρια εχει ερθει και ολοι οι αλλοι μας εχουν κρεμασει κανονικοτατα! Απελπιζομαι, αλλα δεν χανω την ψυχραιμια μου!
Αποφασιζουμε να παμε με την Μαρια στον Νακα να παρω επιτελους κανονικες μεταλλικες χορδες (αμην!)!
Και βρισκομαι παλι σε αυτο το Μοναστηρακενιο μερος, και λεει εχει πολλα δωματια οπου το καθενα εχει και απο αλλο καταστημα! Ειχε λεει κατι σπα, κατι σαουνες, κατι σαλονια ομορφιας, ολο κατι τετοια περιεργα! Στον τελευταιο οροφο πρεσβευε ο Νακας! Το ειχαν λεει το καταστημα 5 μεσηλικες γυναικες! Καθονταν η καθε μια στο γραφειο της, καθενα απ το οποια ηταν γυαλινο και βαμμενο σε ενα εξωφρενικο χρωμα: φουξια, λαχανι, κιτρινο φωσφωριζε κτλ κτλ!
Και τα ραφια ηταν στο αντιστοιχο στιλ!
Μουσικα οργανα πουθενα!
Τους λεω τον πονο μου και παει μια κυριουλα και μου κατεβαζει απο ενα ραφι τις χορδουλες μου!
Μου λεει "φερε την κιθαρα σου να σου τις βαλω κιολας"!
Η κιθαρα μου διακτινιζεται με την βουληση μου και φτανει στα χερια της κυρατσας!
Αρχιζε να αλλαζει τις χορδες και με ρωτ..............

ΝΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ!!!!!!!!!!!!!!!!

Παντως, μπορει να μην ακουγεται τρομακτικο, αλλα εγω ειχα χεστει πανω μου!!!
Ξερεις τι ειναι να μην εχεις χορδες λιγο πριν την συναυλια σου???
C'est tragique!