Γύριζω πίσω σήμερα, στις εφηβικές μου αναζητήσεις...ούτως ή άλλως , αυτά που έγραφα τότε  λίγο-πολύ ισχύουν και σήμερα...

Άδραξε την μέρα (Κάνε κάτι) 

Τι προσπαθείς να καταλάβεις ,

αφού δεν μπορείς

η ζωή είναι όμορφη μα εσύ δεν την ζεις.

Χάνεσαι συνέχεια μες στις σκέψεις και πονάς

Κλαις για αυτά που πέρασες, για αυτά που έχασες

γι’ αυτά που ζεις, γι’ αυτά που θες να ζήσεις αλλά δεν μπορείς.

Τι προσπαθείς να καταλάβεις είναι απλό,

έχεις αφήσει την ζωή σου σε έναν όχλο

Ψάχνεσαι για το σήμερα, για το αύριο, για το χθες μα πουθενά δεν καταλήγεις τι τα θες;

Κάνε κάτι να ξεφύγεις πες «ναι» μπορείς είναι εύκολο αν θέλεις θα το δεις!

Είναι όμορφη η ζωή αν καλά το σκεφτείς έχει λύπες, χαρές αυτό είναι το αλάτι της!

Προσπάθησε απλά να την χαρείς, να την βελτιώσεις, μην αφήνεσαι στην απραξία, μη μελαγχολείς, καν’ το σήμερα που είναι νωρίς γιατί κάποτε θα “φύγεις” και τότε θα είναι αργά να προσπαθείς

ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ

(25.05.1998)