Ηρθε η γιαγιακα μου πριν...

μου εφερε το καινουργιο κασκολ που μου εφτιαξε...

μου εφερε να φαω...

μου εβαλε να φαω...

επλυνε τα πιατα..

οσα ηταν πριν...

και οσα της φορτωσα αφου εφαγα...

κοιταξε να δει αν τα δωματια μας ειναι φτιαγμενα...

προσπαθησε να φερει στο δωματιο-Χιροσιμα της αδερφης μου και παλι λιγη ζωη...

και αφου γελαγαμε ποση ωρα με διαφορα που συζηταγαμε...

εφυγε...

καποια δουλεια φανταζομαι θα εχει...

και εγω..

ολοκληρη γομαρω..

επιασα μετα το βιβλιο μου να διαβασω για την επερχομενη τραγωδια(...εξεταστικη)..

με τα ποδια στο γραφειο (ολοι θελουμε μια μερα να γινουμε διευθυντες)

και κουραστηκα πριν καν αρχισω...

και καπου εκει αρχισαν να ερχονται στο μυαλο -καταιγιστικα- τα λογια της μααανας..

"κορες εκανα εγω?? Που θα βρεθειτε σε μια παρεα και δε θα ξερετε να συντηρειτε ουτε τον εαυτο σας.. Αυριο μεθαυριο θα παντρευτειτε.. να δω ποιος θα σας τα κανει...ή νομιζετε πως θα εχετε μονιμα μια δουλάρα να τρεχει απο πισω σας??!! αααα ρε...κουνια που σας κουναγε!!"

και σκεφτομαι...για να τα λενε ολοι...

ρε μπααας και εχουν δικιο???

(αλλα προς το παρον ας μεινουμε στις σκεψεις!)