Μπορεί να μην είμαι η Λόλα, αλλά τρέχω σαν και εκείνη. Για διαφορετικούς λόγους, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.

Εχουμε και λέμε λοιπόν:ξυπνάω το πρωί, φτιάχνω πρωινό, τρωω πρωινό, βγαίνω στο μπαλκόνι να δω τον καιρό, σκέφτομαι κανα 15λεπτο τι θα φορέσω, ντύνομαι, στολίζομαι, σκέφτομαι τι χρειάζεται να πάρω, τα χώνω γρήγορα γρήγορα στην τσάντα και έξω από την πόρτα.

 Τρέχω να προλάβω το λεωφορείο, στριμώχνομαι ανάμεσα στον κόσμο, σκέφτομαι να ανοίξω το παράθυρο να αναπνεύσω από την μπόχα αλλά βλέπω οτι και μόνο που κάνω την κίνηση με στραβοκοιτάνε. Οπότε προτιμώ να κρατήσω την αναπνοή μου(κάνεις και εξάσκηση στην τελική βρε αδερφέ) και σπρώχνω για να χτυπήσω το κουδούνι και να κατέβω στον προορισμό μου εγκαίρως.

Και με βρίσκω στη σχολή. Τελειώνοντας μετά από ώρες, μοιράζω γρήγορα 4-5 "γεια σας, καλό απόγευμα, καλά να περνάτε" σε όλους (αν έπιανα τον καθένα θα χρειαζόμουν μια μέρα ολόκληρη) και κατεβαίνω τις σκάλες με γοργό ρυθμό(είπαμε είμαστε γυμναστικοί τύποι).

Κοιτάζω την ατζέντα μου. Εχουμε και λέμε:έχω να πάω για καφέ με τη Λίτσα και την Κίτσα που θέλουν να τα πούμε(για τα μαθήματα θέλουν να ρωτήσουν αλλά δεν το λέμε). Πρέπει να βγάλω φωτοτυπίες τις σημειώσεις του σημερινού μαθήματος στη Σουλα, την Κούλα και την Τούλα που δεν μπόρεσαν να έρθουν σήμερα(πήγαν για καφέ κολωνάκι).

Επιτέλους τελειώσαμε και φεύγω απο τη σχολή. Βράδιασε και παίρνω το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι. Σταματάω πρώτα όμως σουπερ-μάρκετ. Βγάζω λίστα με ψώνια(την έχω φτιάξει την προηγούμενη μέρα.Εμ ε τι?)και αρχίζω να κάνω γύρω γύρω(όλοι στη μέση ο μανώλης) το μαγαζί. Αφού βρίσκω ότι χρειαζόμαι μπαστακώνομαι στη σειρά για το ταμείο.

Ουφ!σπίτι μου σπιτάκι μου.Με το που μπαίνω, προσπαθώ απεγνωσμένα να με ελευθερώθω από όλα(ψώνια, μπουφάν, τσάντα, κασκόλ, handsfree)και τρέχω στο μπάνιο. Στο δρόμο ανεβάζω γρήγορα γρήγορα το θερμοσίφωνα(μη χάνω και χρόνο). Στη συνέχεια τακτοποιώ τα πράγματα και ανοίγω τον υπολογιστή(να μην έχουμε και λίγη μουσική?). Βάζω τα ρούχα στο πλυντήριο, πατάω το κουμπί, απλώνω πλυντήριο, σιδερώνω ένα άλλο πλυντήριο.

Μετά κοιτάω μαιλ, κάνω τηλέφωνα:τη μαμά να δει οτι ζω, το γιώργο που με ζάλισε με τα μηνύματα και τα τηλέφωνα, τον καλό μου να δει επίσης οτι ζω, την αγγλικού να τσεκάρω το μάθημα, τη γαλλικού να αλλάξω ώρα κτλ κτλ. Αφού τελειώσω, κάνω μπάνιο(δικαιούμαι να χαλαρώσω και εγώ). Τρώω κάτι(να μην στυλωθώ και εγώ λιγάκι?)κάνω πρόγραμμα επόμενης μέρας(είπαμε είμαστε οργανωτικοί τύποι). Και μετά κάνω κάτι αδιανόητο για όλους:ξεραίνομαι στον ύπνο.

Ουφ!κούραστηκα και μόνο που τα γράφω. Και φαντάσου οτι δεν δουλεύω κιόλας(εκτός από τον κόσμο που το κάνω μόνιμα). Δηλάδη όταν πιάσω δουλειά, θα προλαβαίνω τουλάχιστον να τρώω και να πηγαίνω τουαλέτα,ή θα μου το κόψουν και αυτό?