Γενάρης:Τα ψάρια

«Πρόσεχε» λέει το μεγάλο ψάρι στο μικρό «εκείνο εκεί είναι αγκίστρι. Μην το χάψεις».

«Γιατί;» ρωτάει το μικρό ψάρι.

«Για δυο λόγους» απαντάει το μικρό ψάρι. «Ο πρώτος είναι πως έτσι και το χάψεις, σε πιάνουνε, σε αλευρώνουνε και σε τηγανίζουνε. Κι ύστερα σε τρώνε, με δυο φύλλα μαρούλι για γαρνιτούρα».

«Αμάν, αμάν! Μα τι λέω, χίλια ευχαριστώ. Μου έσωσες τη ζωή. Και ο δεύτερος λόγος;»

«Ο δεύτερος λόγος» λέει το μεγάλο ψάρι «είναι πως θέλω να σε φάω εγώ».

Φλεβάρης: Ο αριθμός τριάντα τρία

Γνωρίζω έναν εμποράκο. Δεν εμπορεύεται ούτε ζάχαρη ούτε καφέ, δεν πουλάει ούτε σαπούνι ούτε ψητά δαμάσκηνα. Πουλάει μονάχα τον αριθμό τριάντα τρία.

Είναι ένας άνθρωπος εντιμότατος, πουλάει γνήσιο εμπόρευμα και δεν κλέβει ποτέ στο ζύγι. Δεν είναι απ΄ αυτούς που λένε «Ορίστε το τριάντα τρία σας, κύριε» και μπορεί να ναι μόνο το τριάντα ένα ή ακόμα και το είκοσι εννιά.

Τα τριάντα τρία του είναι όλα εγγυημένα ως προς την προέλευση, μονά εκατό τοις εκατό, τρεις δεκάδες και τρεις μονάδες, και πάντα τονίζονται στην παραλήγουσα.

Ωστόσο, δεν έχει και πολλές δουλειές. Δεν υπάρχει και πολύ ζήτηση του τριάντα τρία. Μόνο αυτοί που πρέπει να πάνε στο γιατρό να κοιτάξουν τα πνευμόνια τους μπαίνουν στο μαγαζάκι και αγοράζουν ένα. Ωστόσο υπάρχουν κι αυτοί που αγοράζουν το τριάντα τρία, γιατί δεν μπορούν να πουν το «ρ» και πρέπει να κάνουν εξάσκηση. Εκείνος πάντως δεν παραπονιέται. Μπορεί να του στείλετε κι ένα παιδάκι ακόμα, κι ένα γατί, και να είστε βέβαιοι πως δεν πρόκειται να τα ξεγελάσει.

Είναι ένας τίμιος επιχειρηματίας. Στο μέτρο των δυνατοτήτων του, είναι ένας στυλοβάτης της κοινωνίας μας.

Αυτά και…άλλα για τους μήνες (και όχι μόνο) στο βιβλίο του Τζιάννι Ροντάρι «Ιστορίες φτιαγμένες στη μηχανή», εκδόσεις Μεταίχμιο. Βέβαια δεν ξέρω αν θα το βρείτε σε μεγάλα βιβλιοπωλεία. Εγώ το αναζήτησα στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο της Πρωτοπορίας και δεν υπήρχε-είχε εξαντληθεί. Γι΄ αυτό κατέφυγα στην παιδική βιβλιοθήκη της Φλώρινας και το δανείστηκα. Είχα να την επισκεφτώ από όταν ήμουν φοιτήτρια και είμαι ενθουσιασμένη! Δεν είναι καμιά τεράστια, αλλά μετέφεραν εκεί και όλα τα λογοτεχνικά των ενηλίκων και τώρα ξέρω τι θα κάνω κάθε Σάββατο πρωί!!