Γυρνάω απ' το σχολείο κουρασμένη...Απο τις 6 στο πόδι...Διαβάζω, είμαι μεταξύ κατάρευσης και βαρεμάρας...Πιο πολύ νυστάζω..Πηγαίνω μπαλέτο, έχω μια άσχημη μέρα χορού.Αντιμετωπίζω προβλήματα κι όμως δεν ξέρω πώς να τα αντιμετωπίσω γιατί, μερικές φορές το κουράγιο και η υπομονή δεν φτάνει..Επιστρέφω και πάλι σπίτι για να ακούσω την μητέρα μου και τον πατέρα μου να μου φωνάζουν επειδή δεν τρώω..Εκεί είναι που αρχίζω και σκέφτομαι να την κάνω καμιά μέρα...Ξέρω ότι θα τα χάσουν εντελώς..Θα τρελαθούν όλοι γιατί δεν το 'χω ξανακάνει...Θα ξαφνιαστούν..Ίσως σε 2 χρονάκια...

 Υ.Γ: Συγνώμη για την καθυστέρηση παιδιά!