1) Κι ενώ εδώ όλα μπαίνουν στο αυλάκι, που θέλουμε να οδηγήσει όπωσδήποτε σε ένα φωτεινό λειβάδι...

Στο κέντρο του κοσμου, 

στο νησί των «ειδικών επί όλων των θεμάτων»,

στο χωριό των απόλυτων ιερέων του ειδους,

στην ευρύτερη-ευρύτερη οικογένεια της μάμμας μου, που κάμνει το τσέρνομπιλ να μοιάζει με ειρηνική, καθιστική εκδήλωση μουσικόφιλων χίππις,έγιναν πράματα και θάματα, που ούτε ναρκομανής, σεναριογράφος βραζιλιάνικης τηλενουβέλας, δεν θα μπορούσε ποτέ να σκαρφιστεί! 

Δεν σας λέω τί όμως! :ΡΡΡΡΡ

Δεν είμαι κουσκουσογράφος!

 2) Ο Μάγκνουμ μας έγινε ολόκληρος παίδαρος! 

3) Βγήκαμε για καφέ με ένα από τα παιδιά της επιδρομής/ανασκαφής στη μέση του πουθενά-Θυμάστε; Δυστυχώς για αυτόν, με φίλησε χωρίς να το περιμένω.Χωρίς να υπάρξει στιγμή ή έστω ένα χιντ ότι δεν με βλέπει φιλικά.  Σαν υπερβολικά ευαίσθητο (κι αναίσθητο) πλάσμα που είμαι, αναουλιάστηκα (ανακατεύτηκα) και έτρεξα στην τουαλέτα, πριν του δείξω πόσο αλλεργική είμαι σε οποιαδήποτε έκφραση οικοιότητας. Ακόμα.

Με τα μάτια γεμάτα δάκρια από τις αναγούλες, τη μασκάρα να έχει φτάσει στο πηγούνι, να με βλέπω στον καθρέφτη, να αφαιρώ τα ίχνη της λιωμένης μασκάρας, σκεφτόμενη ότι τελικά η waterproof είναι καλύτερη,να γελάω και να με δεκατιάζω(μουντζώνω)!!!. Πόσο ηλίθια υπερβολική, μπορώ να είμαι! Τί μωρό! (κατά το What a baby!)Πάλι καλά, που δεν έβαλα και τα κλάματα, δηλαδή!

Όταν στα 17/18 μου έτυχε έτσι το πρώτο φιλί, υπήρξε η ίδια αντίδραση. Συντριβάνι εκρήξεων μπροστά τα τρομαγμένα μάτια του παιδιού, που είχε τολμήσει να μου δείξει πόσο του άρεσα. Να έχω γονατίσει στην άμμο, και να απελευθερώνω το στομάχι μου από τους κόμπους που δημιουργήθηκαν από την ξαφνική εισβολή ανεπιθύμητης γλώσσας στο στόμα μου.Αυτή τη φορά όμως, δεν ήταν ούτε το πρώτο φιλί έβερ και δεν είμαι καν 17.

Όταν επέστρεψα στο τραπέζι, τον βρήκα χλωμό, να μου μιλάει και να τρέμει από τα νεύρα. Η επεξήγηση χρειάστηκε γερή ψυχραιμία κι από τους δύο. Να του εξηγώ ότι είμαι ούφο σε αυτά τα θέματα και θέλω να νιώθω, όχι απλά να βρίσκω κάποιον ελκυστικό.

Ελπίζω πως δεν τον προσέβαλα τόσο πολύ. Ουφ... Φάνηκε να καταλαβαίνει πάντως και ήταν ευγενέστατος και μάνα μου τον...ουφφφφ....

Θέλω να το μιλήσω με την κολλητή μου αλλά κοιμάται! Αύριο...σνιφ,κλαψ.

:(((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

 Η εξομολόγηση έλαβε τέλος.

 4) Κωστή μου, θα επανέλθω για την Πάφια με πολύ πολύ πολύ μεγάλο ΠΜ! Ετοιμάσου! :ΡΡΡΡΡΡ